กรณ ศาลปร บเง น แล วไม ม เง นจ าย

Page 107 - แนวคำวินิจฉัยศาลปกครองสูงสุด ฉบับ Day to Day ประจำปี พ.ศ. 2563 เรื่อง ละเมิด

16. 107

๕๕
               อันเนื่องจากการกระทําหรือการงดเวนการกระทําของผูถูกฟองคดีที่จะมีสิทธิฟองคดีนี้
               ตอศาลปกครองตามมาตรา ๔๒ วรรคหนึ่ง แหงพระราชบัญญัติดังกลาว และเมื่อไดวินิจฉัยแลววา
               ผูฟองคดีมิใชผูมีสิทธิฟองขอใหผูถูกฟองคดีบรรจุแตงตั้งผูฟองคดีเปนขาราชการครูแลว  ดังนั้น
               คําฟองสวนที่ขอใหผูถูกฟองคดีชดใชคาเสียหายตามที่ผูฟองคดีกลาวอางซึ่งเปนเรื่องที่สืบเนื่องมาจาก
               กรณีดังกลาว ผูฟองคดีจึงไมใชผูที่ไดรับความเดือดรอนหรือเสียหายอันจะมีสิทธิฟองผูถูกฟองคดี
               ในกรณีนี้ไดเชนกัน ทั้งนี้ ตามมาตรา ๔๒ วรรคหนึ่ง แหงพระราชบัญญัติเดียวกัน  ที่ศาลปกครองชั้นตน
               มีคําสั่งไมรับคําฟองคดีนี้ไวพิจารณา และใหจําหนายคดีออกจากสารบบความ นั้น ศาลปกครองสูงสุด
               เห็นพองดวย
                              จึงมีคําสั่งยืนตามคําสั่งของศาลปกครองชั้นตน
               คําสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ คผ. ๙/๒๕๖๓ อางแลวในประเด็นเขตอํานาจศาล หนา ๑๙
               คําสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ คผ. ๑๔๔/๒๕๖๓ อางแลวในประเด็นเขตอํานาจศาล หนา ๓๗
               กรณีเปนคดีพิพาทตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๓)
               คําสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ ๖๑/๒๕๖๓
                              ผูฟองคดีฟองวา  เมื่อวันที่ ๑๕ เมษายน ๒๕๕๘ เจาหนาที่ของผูถูกฟองคดีทั้งสอง
               (กรมปองกันและบรรเทาสาธารณภัย ที่ ๑ สํานักงานปองกันและบรรเทาสาธารณภัยจังหวัดเชียงใหม ที่ ๓)
               รูอยูแลววามีไฟปาเกิดขึ้น แตละเลยตอหนาที่ไมตรวจตราและไมดับไฟปาจนเปนเหตุใหไฟไหม
               บานพักอาศัยและของใชภายในบาน รวมถึงตนไมของผูฟองคดี คาเสียหายรวมเปนเงินจํานวน
               ๙๒๐,๐๐๐ บาท ในเบื้องตนเทศบาลตําบลแมแตงไดใหความชวยเหลือแกผูฟองคดีเปนเงิน ๓๐,๐๐๐ บาท
               ผูฟองคดีจึงมีหนังสือลงวันที่ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๘ ขอใหผูวาราชการจังหวัดเชียงใหม
               ใหความชวยเหลือเพิ่มเติม แตผูวาราชการจังหวัดเชียงใหมปฏิเสธไมใหความชวยเหลือ ผูฟองคดี
               จึงไดมีหนังสือลงวันที่ ๑๙ ธันวาคม ๒๕๕๘ อุทธรณคําสั่งปฏิเสธดังกลาวตอผูวาราชการจังหวัดเชียงใหม
               พรอมมีคําขอใหชดใชคาสินไหมทดแทนตาม พ.ร.บ. ความรับผิดทางละเมิดของเจาหนาที่ พ.ศ. ๒๕๓๙
               ใหแกผูฟองคดีเปนเงินจํานวน ๙๒๐,๐๐๐ บาท แตไมไดรับแจงผลการพิจารณา จึงนําคดีมาฟอง
               ขอใหศาลมีคําพิพากษาหรือคําสั่งใหผูถูกฟองคดีทั้งสอง รวมกันหรือแทนกันรับผิดชดใชคาเสียหาย
               เปนเงินจํานวน ๙๒๐,๐๐๐ บาท พรอมทั้งดอกเบี้ยในอัตรารอยละ ๗.๕ ตอป นับแตวันทําละเมิด
               (๑๕ เมษายน ๒๕๕๘) จนถึงวันฟอง (๑๘ เมษายน ๒๕๕๙) เปนเงินจํานวน ๖๙,๙๔๕.๒๑ บาท
               รวมเปนเงินจํานวนทั้งสิ้น ๙๘๙,๙๔๕.๒๑ บาท และชําระดอกเบี้ยนับถัดจากวันฟองจนกวาจะชําระเสร็จ
               ใหแกผูฟองคดี  เห็นวา ตามคําฟองของผูฟองคดีเปนคดีพิพาทเกี่ยวกับการกระทําละเมิดของ
               หนวยงานทางปกครองหรือเจาหนาที่ของรัฐอันเกิดจากการละเลยตอหนาที่ตามที่กฎหมายกําหนด
               ใหตองปฏิบัติหรือปฏิบัติหนาที่ดังกลาวลาชาเกินสมควรตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๓) แหง พ.ร.บ.
               จัดตั้งศาลปกครองฯ และผูฟองคดีมีคําขอใหศาลมีคําพิพากษาใหผูถูกฟองคดีชดใชคาสินไหมทดแทน
               เปนเงินจํานวน ๙๒๐,๐๐๐ บาท ซึ่งเปนคําขอที่ศาลปกครองมีอํานาจกําหนดคําบังคับใหไดตามมาตรา ๗๒
                                                แนวคําวินิจฉัยศาลปกครองสูงสุด ฉบับ Day to Day ป ๒๕๖๓