#แวะมาแก้โค้ดเฉยๆค่า  “ป๊า!! หนูจะเรียนหมอหนูไม่เรียนบริหาร” บ้าบอคอแตกป๊าฉันคิดยังไงจะให้ฉันเรียนบริหาร เหอะ ฉันว่าฉันจะยอมหรออุตส่าห์หนีไปเรียนพิเศษเพื่อจะสอบหมอเลยนะ “ไม่ได้ แกต้องเรียนบริหารแล้วมาช่วยพี่แกดูแลบริษัท” จิ๊ ป๊านะป๊าก็รู้ว่าฉันอยากเรียนหมอยังจะมาบังคับกันอีก เหอะแวจำเป็นต้องเสียงดังใส่ฉันมั้ย “ก็หนูอยากเรียนหมออ่ะ บริษัทพ่อพาสดูแลคนเดียวก็ได้” ก็มันจริงนิฉันเป็นผู้หยิงดูแลอะไรได้ไม่มากเท่าผู้ชายอยู่แล้ว ให้พาสดูแลก็ดีแล้วนี่ “ถ้าแกกล้าขัดฉันก็ลองดู” ป๊าพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของแกนั่นแหล่ะ ขนาดตัวเองเป็นเจ้าของยังไม่ค่อยเข้าไปเลยให้คนหอบงานมาให้ทำที่บ้านตลอด “ป๊ารอดูก็แล้วกัน” ฉันตะโกนตามหลังป๊าไปแล้วเดินขึ้นมาบนห้องโดยไม่ฟังเสียงเรียกของพาสกับม๊า ฉันก็ไม่ได้อยากจะเถียงป๊าหรอกแต่มันอดไม่ได้จริงๆนะ ฉันเดินเข้ามาทิ้งตัวนอนกับพื้นห้องอย่างหมดแรง ฉันเพิ่งกลับมาจากเรียนพิเศษเหนื่อยก็เหนื่อยยังต้องมาทะเลาะกับป๊าอีก เอาล่ะๆตอนนี้ฉันขอแนะนำตัวก่อนทุกคนอาจจะรู้จักชื่อฉันแล้วแต่จะพูดอีก ฉันชื่อฝ้าย ชื่อจริงพิชชา กำลังจะขึ้นม.6ในอีกหนึ่งอาทิตย์ ครอบครัวฉันมีป๊า ม๊า พาส แล้วก็ฉัน พาสเป็นพี่ชายของฉันแต่ฉันไม่ชอบเรียกพี่เวลาอยู่กับคนในครอบครัวแต่เวลาที่ออกไปพบป่ะกับคนอื่นๆแบบงานสังคมพวกเนี้ยถึงจะเรียกว่าพี่เห็นฉันแบบนี้ก็มีมารยาทนะเว้ย ฉันเป็นพวกหลายบุคลิคแต่ละบุคลิคที่ออกมามันขึ้นอยู่กับว่าตอนนั้นฉันอยู่กับใคร ฉันมีเพื่อนที่สนิทมากๆอยู่สองคนก็ยัยสองคนนั่นแหล่ะ ยัยหนาวกาวกับยัยปอย พอๆรู้แค่นี้แหล่ะเดี๋ยวจะค่อยๆเล่าไปเรื่อยๆ แต่ฉันน่ะมีเรื่องที่กลุ้มใจกว่านี้อีก คือว่า... ก็อกๆๆๆ “ตัวเล็กเปิดประตูให้พาสหน่อย” แบ๊วเนอะพี่ชายฉันแต่ชินแล้วแหล่ะ ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูให้พาสก่อนจะกลับมานอนที่เดิมก็ที่พื้นแหล่ะ พาสเดินเข้ามาหาฉันก่อนจะนั่งลงที่พื้นตามฉัน พวกเราไม่ได้เป็นพวกคุณหนูที่จะนั่งพื้นนอนพื้นไม่ได้สักหน่อย “เป็นยังไงบ้างโอเคมั้ย” พาสพูดพร้อมลูบหัวฉัน ฉันเลยส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะลุกไปนอนหนุนตักของพาส ใครมันจะไปโอเคนี่ทะเลาะกับป๊าเลยนะ “ไม่โอเคอ่ะพาส เค้าไม่โอเคเลย” ฉันพูดเบาๆ ปกติฉันจะไม่ค่อยชอบพูดแทนตัวเองว่าเค้าหรอกแต่สถานการณ์มันให้ “อย่าคิดมากน่า เดี๋ยวป๊าก็ต้องเข้าใจแหล่ะ” พาสก็ยังเป็นพี่ชายฉันเหมือนเดิมคืออะไรนะหรอก็ไอ้นิสัยมองโลกในแง่ดีแบบนี้ไงแบบว่าลุคผู้ชายอบอุ่นแต่อย่าให้โหดทางใครทางมันเลยขอบอก “จะไม่ให้เค้าคิดมากได้ไงล่ะพาส” พูดไปน้ำตาก็จะไหล งืออออ ทำไมป๊าไม่เข้าใจคนสวยเลย “เดี๋ยวพาสไปคุยกับป๊าให้เอามั้ย” “ไม่เอาเดี๋ยวป๊าก็ดุพาสเอาหรอก” ฉันไม่อยากให้ป๊าดุพาส เพราะพาสโดนดุเพราะฉันมาเยอะแล้ว “งั้นออกไปข้างนอกกับพาสมั้ย” “ไปไหนอ่ะ” “วันนี้ม๊าบอกให้ชวนเบลมาทานข้าวที่บ้านพาสกำลังจะออกไปรับเลยมาชวนตัวเล็กไปด้วย” “ไปหาพี่เบลหรอ ไปๆๆๆ” ฉันรีบลุกขึ้นมาแล้วเดินไปเปลี่ยนชุดใหม่ทันที พี่เบลเป็นแฟนพาสพี่เขาสวยมาก หุ่นนี่แบบสุดยอดนางแบบบาคนยังสูไม่ได้เลยนะจะบอกให้ พี่เบลมีฝาแฝดด้วยแหล่ะชื่อพี่เบส>//<😄😄 นี่แสดงออกขนาดนี้รู้เลยละสิว่าฉันคิดอะไร ใช่ฉันชอบพี่เบสแต่จำตอนที่แล้วได้ม่ะ... “เปลี่ยนนานไปแล้ว” น่ะ😑 เวลาฉันจพะพูดเรื่องนี้ทำไมพาสมาขัดตลอดเลย เดี๋ยวค่อยเล่าแล้วกัน “เสร็จแล้วๆๆ ไปกันเถอะ” ฉันเดินไปลากแขนพาสแล้วเดินออกมาจากห้อง “อะไรจะรีบขนาดนั้น” พาสมองฉันยิ้มๆก็แหม๋นางรู้นี่น่าว่าฉันชอบพี่เบสอ่ะ “ก็เดี๋ยวพี่เบลรอนานไง” <font size="4"> “เบลหรือใคร คิดดีๆนะตัวเล็ก” เห้ออออ พูดแบบนี้ทำเอาฉันหง๋อเลยดิ “คร้า” ฉันกับพาสเดินลงมาจนถึงห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้ป๊ากับม๊านั่งอยู่ แต่มีแค่ม๊ามองมาที่พวกเราส่วนป๊านั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไม่สนใจเลย ฉันกับพาสเลยยิ้มให้แม่ก่อนจะเดินมาขึ้นรถแล้วขับออกมา “ป๊าโกรธฝ้ายมากๆแน่นอนเลยพาส” ฉันพูดขึ้นในขณะที่เรากำลังอยู่บนรถเพื่อไปที่บ้านของพี่เบล “ป๊ารักตัวเล็กจะตาย ถ้าโกรธก็โกรธไม่นานหรอก” ฉันพยักหน้ารับก่อนทั้งรถจะเงียบ จนเรามาถึงบ้านของพี่เบลแล้วตอนนี้ พาสบีบแตรรถให้ลุงยามมาเปิดประตูให้ “หวัดดีครับลุง” พาสลดกระจกลงก่อนจะททักทายกับลุงยาม ก็สนิทกันนี่เนอะมาจนจะเป็นตัวเองอยู่แล้ว “สวัสดีครับคุณพาส คุณฝ้าย” “สวัสดีค่าลุง” “มาทำอะไรกันครับวันนี้หรือแวะมาเล่นเฉยๆครับ” “วันนี้ผมมารับเบลไปทานข้าวที่บ้านครับคุณหญิงที่บ้านท่านขอมา” “อ่องั้นเชิญเลยครับ” “ขอบคุณครับลุง//ขอบคุณค่า” ฉันกับพาสบอกกับลุงยามก่อนที่แกจะวิ่งไปเปิดประตูให้ พาสขับรถเข้ามาในโรงจอดของบ้านก่อนเดินเข้ามาในบ้าน “อ้าวเฮียมาหาเบลหรอ” ในจังหวะที่เราเดินเข้ามาก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาก่อน ฉันหันไปก็เห็นผู้ชายหน้าหวานคนหนึ่งยืนอยู่ ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก // งือออออ ไอ้หัวใจบ้าจะเต้นแรงทำไม โอ๊ยยย ทำไมเวลาฉันเจอพี่เขาทีไรหัวใจฉันจะเต้นแรงตลอดเลย ฉันรู้จักพี่เบสเพราะพาสกับพี่เบลคบกันนี่แหล่ะ จะสองปีแล้วมั้ง “อืม เบลล่ะ” “เบลมันอยู่บนห้องขึ้นไปตามเองนะ” “เออๆๆ นี่ตัวเล็กรอนี่เดี๋ยวพาสไปตามเบลแป๊บเดียว ฝากน้องเฮียด้วยเดียวมา” เห้ยๆๆ ไอ้พาบ้ามาทิ้งน้องไว้อะไรๆที่ดีต่อใจแบบนี้มันไม่ดีนะเว้ย แล้วไอ้หัวใจนี่ก็เต้นแรงไม่มีลดเลยนะ “ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นป่ะ” หมับ// เฮือก😲 พี่เบสจับมือฉ้านนนนน โอ๊ย ไม่ไหวๆๆเจ๊จะเป็นลม “อะเอ่อ คะคะ😊” “เป็นอะไรหรือป่าว อ่ะ ทำไมหน้าแดงไม่สบายหรอ” พี่เบสหยุดเดินแล้วหันหน้ามาทางฉัน “ปะป่าวคะ พอดีฝ้ายขี้ร้อนอ่ะ” “งั้นหรอ อ่ะนี่ถึงแล้วรอนี่นะเดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้” ค่ะจะไปไหนก็รีบไปเลย ฉันอยากจะร้องไห้ทำไมต้องมาทำหัวใจฉันเต้นแรงด้วย ฉันชอบพี่เบสมานานแล้วนะ แต่ไม่รู้เลยว่า.. พี่เบสมีแฟนแล้ว //🐦🐤 //นกค่าาาา และนี่คือสิ่งที่ฉันอยากจะบอกมาตลอด ย้อนไปอาทิตย์ที่แล้ววันเกิดพี่เบส (เบสกับเบลไม่ได้เกิดวันเดียวกันนะ แบบว่าเบสเป็นพี่เกิดเวลา23:54ของวันหนึ่ง แต่เบลเกิดอีกวันหนึ่งตอน00:06 แล้วเวลาจัดงานวันเกิดก็จัดคนละวัน) วันนั้นฉันก็มาแล้วทีนี้ก็มาเจอพี่เบสกับแฟน ฉันไม่เคยรู้มาก่อนนี่ว่าพี่แกมีแฟนอ่ะ วันนั้นฉันเฟลมากแถมแฟนพี่เบสก็ยังมาชวนฉันคุยอีก เหอะ!! “ฝ้าย ฝ้าย น้องฝ้าย” “หะๆ มีอะไรคะ” “ก็ไม่มีอะไร พี่เห็นเรานั่งเหม่อตั้งนานจนน้ำหายเย็นแล้วเนี่ย” “คิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะคะ ขอบคุณคะ” อยากตะดกนใส่หน้าเหลือว่า ‘เหม่อเพราะพี่นั่นแหล่ะโว๊ยยยย’ แต่ไม่กล้าใงแล้วต่อไปฉันต้องทำไงล่ะ ต้องตัดใจจากพี่เบสหรอ ทำใจยากจัง ********************************************************
สวัสดีครับผมเหนือ ตอนนี้ผมกำลังจะกลับบ้านเพราะตอนนี้ตี2แล้ว พอดีผมเที่ยวเพลินไปหน่อยแฮ่ะๆ แต่ก่อนอื่นผมขอเล่าเรื่องเมื่ออาทิตย์ที่แล้วก่อนได้มั้ยครับ ">ย้อนกลับไปที่สนามแข่งรถเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ">หลังจากที่ผมเดินออกมาจากห้องนั้นผมก็เดินลงไปหาพวกเพื่อนผมทันที นี่ทุกคนไม่ต้องคิดว่าผมจะเฮิร์ตนะเพราะว่ามันไม่ได้สำคัญเท่าไหร่กับผม แต่มันจะเฟลๆหน่อยที่คำๆนั้นไม่ใช่ผมเป็นคนพูด จริงๆผมกับชมพูเราไม่ได้คบกันจริงจังขนาดนั้น
ผมกับเธอก็แค่เคยๆกันแล้วผมก็..นานกว่าคนอื่นที่ผ่านมาและก็มีแค่ชมพูนี่แหล่ะมั้งที่เวลาใครๆพูดหรือแซวว่าเป็นแฟนกันผมจะไม่ปฏิเสธไม่รู้สิแรกก็พูดแหล่ะแต่หลังๆมามันชินแล้วก็เลยปล่อยไปเพราะมันก็แค่คำพูด ผมไม่เคยขอเธอคบเลยนะ แต่ผมไม่เข้าใจมากๆว่าเธอมาบอกเลิกผมทำไม ฮ่าๆๆ เอ้าๆๆทุกคนห้ามว่าผมเลวนะเพราะผมนะรู้ตัว แปลกเหมือนกันนะผมนี่ลูกชายนายแพทย์โกมลผู้รักเดียวใจเดียวแต่ทำไมผมไม่เป็นแบบนั้นเลยผมก็ไม่เข้าใจ “เอ้าเหนือ ทำไมเดินลงมาคนเดียวว่ะ” ไอ้นัดเพื่อนในกลุ่มของผมพูดขึ้น “ชมพูมาบอกเลิกกู กูก็เลยเดินลงมาหาพวกมึงเนี่ย” อ้อตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องของเพื่อนผม มันเป็นห้องที่เอาไว้สำหรับพวกผมเวลามากินเหล้า “เชี่ยยย พี่เหนือของเราถูกบอกเลิกเว้ยยย ไม่ต้องเสียใจเพื่อนอยู่ตรงนี้ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ปืนครับไอ้เพื่อนเวร พวกเพื่อนๆผมน่ะรู้เรื่องผมทุกอย่างแหล่ะเราไม่ค่อยมีความลับกันเท่าไหร่หรอก “กุเฟล กูควรจะเป็นคนพูดคำนั้นป่ะ” ผมพูดไปมือก็หยิบแก้วที่เพื่อนเทเหล้ามาให้ขึ้นมากิน “เฮอะ พ่อคนหล่อ” ไอ้นิวแฝดไอ้นัดพูดขึ้นแล้วเบะปากใส่ผม มึงเล่นโทรศัพท์ของมึงไปก็ดีอยู่แล้วยังเสือกเงยหน้าขึ้นมาพูดแขวะผมอีก “ก็กูไม่เคยมีประวัติถูกหญิงบอกเลิกนี่หว่า” “เออ!!” “แล้วนี่พ่อเสือเหนือจะทำไงต่อ” ไอ้ปืนอีกแล้วครับ “ก็ทำตัวเหมือนเดิม ก็อาจจะหาผู้ยะ....” ระหว่างที่ผมกำลังจะพูดว่าก็หาผู้หญิงมาคลายเครียดเหมือนเดิมจู่ๆภาพเด้กผู้หญิงที่ผมเดินชนอยู่ห้างก็แว๊บเข้ามาในหัว “อะไรว่ะทำไมไม่พุดต่อ” “ไม่มีอะไรหรอก” นั่นแหล่ะครับเหตุการณ์วันนั้นหลังจากที่ผมเดินออกมาจากห้องนั้น เอาตรงๆนะผมไม่ใช่คนดีอะไรหรอกไม่เหมือนพ่อ ผมมันก็ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการแล้วก็ยังไม่อยากหยุดเท่านั้นเองครับ เอาละตอนนี้ผมถึงบ้านแล้ว แกร็ก///พรึ่บ ทันทีที่ผมเปิดประตูบ้านเข้ามาไฟในบ้านก็เปิดออกพร้อมกับร่างของใครบางคนที่ผมกลัวเดินออกมาจากมุมที่เปิดไฟ “กลับมาแล้วหรอพ่อตัวดี” เสียงหวานถูกเอ่ยออก แต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันเย็นยะเยือกแบบนั้นละครับ ผมนี่ขนลุกเลย “เค้าเพิ่งกลับจากบ้านเพื่อนครับวันนี้วันเกิดเพื่อนครับแม่ไหม” เชื่อเค้าเถอะนะแม่ จริงๆไม่ใช่วันเกิดเพื่อนผมหรอกวันนี้น่ะมีแข่งรถแล้วผมต้องลงแข่งจากนั้นชนะไง เลยต้องอยู่ฉลองกันนิดหน่อย “อืมมม เหนือครับ” เชี่ย มาแล้วครับคำพูดและรอยยิ้มแบบนั้น “คะครับ” มึงจะสั่นทำไมว่ะไอ้เหนือไอ้เวร “เราเป็นแม่ลูกกันมากี่ปีแล้วครับ” อูยยยยยย ทำไมถามแบบนี้เล่า “22ปีครับ” “แล้วคิดว่าแม่จะเชื่อไอ้ที่เหนือพูดเมื่อกี้มั้ย” “ไม่ครับ” ผมก้มหน้ามือสานกันอย่างนอบน้อมเพราะเริ่มจะรู้ชะตากรรมของตัวเองแล้ว “แล้วโกหกแม่ทำไมครับ เหนือจะกลับดึกแค่ไหนแม่ไม่ว่านะแต่ช่วยโทรมาบอกกันก่อนได้มั้ย รู้หรือป่าวว่าแม่เป็นห่วงเหนือแค่ไหน ดีแค่ไหนแล้วที่วันนี้พ่อเขาไม่อยู่บ้านน่ะ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องไห้ ผมเห็นแม่น้ำตาคลอด้วยอ่ะ “เหนือขอโทษครับแม่ไหม ต่อไปเหนือจะไม่โกหกแล้วก็จะโทรบอกแม่ไหมตลอดเลยครับบ” เห็นผมเป็นแบบนี้ผมเป็นที่รักแม่มากๆเลยนะครับ “เอาเถอะ แม่ไม่โกรธเหนือหรอกแต่....” “.......................” “แม่จะยึดรถเหนือไว้ช่วง3อาทิตย์ก่อนมหาลัยเปิดเทอมนี้เหนือต้องไปที่โรงพยาบาลกับพ่อเข้าใจมั้ยครับ” ห๊ะ!! ไปโรงพยาบาล “แม่ครับจะยึดรถเหนือไม่ว่านะครับ แต่เรื่องไปโรงบาลนี่เหนือว่า.........” “เหนือ แม่ขอนะลูกอยากเรียนวิศวะแม่กับพ่อก็ยอมแล้ว แต่เรื่องนี้แม่ขอนะยังไงๆเหนือก็ต้องทำหน้าที่บริหารต่อจากพ่ออยู่แล้ว ตอนนี้เหนือปิดเทอมอยู่ก็ไปช่วยงานพ่อกับอาพลอย ถึงจะช่วยอะไรได้ไม่มากและก็ไม่เรียนรู้ไว้ก่อนก็ยังดีนะ” ใช่สิเพราะตอนนี้เหลือแค่ผมกับยัยหนาวแต่ยัยหนาวยังไม่รู้ว่าจะเรียนอะไร ส่วนไอ้น่านหนีไปเรียนที่เชียงใหม่แล้วแถมยังเลือกเรียนคณะเกษตรศาสตร์อีกนะครับ ซึ่งไม่ได้ใกล้กับงานโรงพยาบาลเลย ถึงผมจะเรียนวิศวะกรรมการแพทย์แต่ผมก็เรียนบริหารควบไปด้วยเก่งป่ะล้ะผมน่ะ แต่สถานะนักศึกษาของผมเป็นนักศึกษาคณะวิศวะกรรม ส่วนเรื่องเรียนบริหารนั้นผมแค่ขอให้ลุงภูมิช่วยดึงตัวอาจารย์มาสอนแค่นั้นเอง “โอเคๆ ผมยอมแล้วครับผมจะทำตามที่แม่ไหมขอ แต่ตอนนี้แม่ไหมไปนอนก่อนนะครับนอนดึกหน้าเหี่ยวเร็วนะครับ” “อืม พรุ่งเอากุญแจรถทั้งหมดมาให้แม่” “อ้าว แล้วผมจะไปโรงพยาบาลยังไงครับ” “ก็รถที่บ้านไง ไปพร้อมพ่อเขาก็ได้ เข้าใจนะ” “คร้าบบบบ เข้าใจครับ” “ดีครับ งั้นแม่ไปนอนก่อนนะ” “ครับ ฝันดีครับแม่ไหม จุ๊บ” ผมเดินเข้าไปกอดแม่แล้วบอกฝันดีก่อนจะจุ๊บแก้มไปจุ๊บหนึ่งแล้วเดินขึ้นมาบนห้องแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยสภาพเดิมตั้งแต่เมื่อเช้าแต่ตัวผมยังหอมอยู่นะครับจะลองมาดมดูมั้ยครับ ก่อนนอนขอพูดอะไรหน่อยนะครับ ผมชื่อเหนือ เหนือสมุทรสุดหล่อ อายุ22ปี เรียนอยู่คณะวิศวะกรรมการแพทย์ ปีสุดท้ายแล้วครับ ที่ผมเรียนด้านนี้เพราะผมไม่อยากเป็นหมอ (ผมกลัวเข็มครับ//กระชิบ) นั่นแหล่ะครับ อย่างน้อยเรียนด้านก็ยังพอมีอะไรที่เกี่ยวกับโรงบาลแล้วก็เรียนบริหารควบๆกันไป(มันเรียนยังไงงไรท์ก็ไม่รู้ไรท์มโนขึ้นเองนะ อย่าคิดมาก///ไรท์) ผมมีน้องชายคนหนึ่งชื่อน่าน มันจบม.6แล้ว ตอนนี้มันอยู่เชียงใหม่เพราะว่ามันสอบติดคณะเกษตรศาสตร์อยู่ที่นั่นแล้วมันก็กะว่าจะดูแลแลร่ของคุณยายทวดทับทิมกับตาทวดต่อ ปู่เมฆกับย่าฟ้าก็อยู่ที่นั้นกับมันนั่นแหล่ะ ส่วนที่ไร่ของย่าทวดกับปู่ทวดก็ให้อาบอยกับน้าปิ่นดูแลต่อ ตอนนี้ทวดของผมท่าเสียหมดแล้วครับ นิสัยของผมก็นั่นแหล่ะครับตามที่อ่านมาจากข้างบนนั่นแหล่ะ เฮ้ออออ เหงาจังว่ะนอนไม่หลับถ้าผมโทรหาไอ้น่านตอนนี้มันจะรับมั้ย ลองดูหน่อยดีกว่า ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกหาไอ้น่าน ผมรอสายสักพักก็มีคนรับ เชี่ย นี่มันตื่นมารับหรือยังไม่นอนล่ะเนี้ย (ว่าไงโทรมาทำไม) หือรู้เลยครับเสียงใสปิ๊งแบบนี้ยังไม่นอนชัวร์ “ทำไรอยู่ว้ะ” (เล่นเกมส์อยู่ นอนไม่หลับ มึงล่ะ) ครับไม่ต้องสงสัยมันไม่ชอบเรียกผมว่าพี่เท่าไหร่เวลาคุยกันแบบนี้ แต่พอเราอยู่ต่อหน้าก็ถึงจะเรียก “กูเพิ่งกลับจากสนามแข่งไอ้แฝด โดยแม่ด่าเลยนอนไม่หลับ” (โกหกแม่อีกละสิมึง) “เออดิ ทำไมโกหกไม่เคยได้เลยว่ะ จับได้ตลลอดเลย" (ทั้งๆที่รู้ว่าโกหกไม่ได้มึงก็เลือกจะโกหก) ไอ้น้องนี่มัน หึ่ย “กูอยากไปหามึงชิบหายเลยว่ะน่าน” เปลี่ยนเรื่องคุยแม่ง (ก็มาดิ มหาลัยยังไม่ปิดไม่ใช่หรอ ที่นี่อากาศดีมากถึงจะเป็นช่วงซัมเมอร์ ไม่ร้อนเหมือนเมืองกรุงสักนิด) “อย่าพูดดิกูอิจฉามึงนะเนี้ย กูไปไม่ได้หรอกเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเข้าไปช่วยพ่อกับอาพลอยที่โรงบาล” (ก็ดีแล้วจะได้ช่วยแบ่งเบางานพ่อกับอาพลอยด้วย) “อื้ออๆๆ ตอนนี้กูง่วงละน่าน กูไปนอนนะ” (เออๆ รีบนอนพรุ่งนี้จะได้มีแรงทำงาน) “อื้อ ฝันดีน้องชาย” (ฝันดีฮ่ะพี่ชาย) ________________________________________________________________________100% ครบ100%แล้วสำหรับอีพีแรก ไรท์ขอชี้แจงอะไรหน่อยน๊า ไรท์จะอกว่าเวลาไรท์จะเปลี่ยนพาสไรท์จะใช้ ***** คั่นแทน คำว่า Past นะคะ ถ้ามันขึ้นโค้ดพรุ่งนี้จะมาแก้นะคะ |
นิยาย พระเอก เรียนหมอ ธัญ วลัย จบแล้ว ไม่ติดเหรียญ
กระทู้ที่เกี่ยวข้อง
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.ketiadaan Inc.
