เป็นเรื่องส่วนตัว เมื่อเจอกัน ใครอยากเล่าก็เล่า สิ่งที่หนังสือเล่มนี้จะมีให้ก็จะมีแต่เรื่องเก่า ๆ ในชีวิต ช่วงหนึ่งที่เราเคยใช้ชีวิตร่วมกันในบ้านหลังนี้ ลองมาทบทวนกันสักหน่อย เผื่อจะสร้างสีสันให้เวลาที่ เราได้มีความทรงจ�าร่วมกัน ตามวัยที่มีความสุขทุกครั้งเมื่อได้พูดุคยกันถึงวันในอดีตที่ผ่านมา….. เรียงความ ....ตามอารมณ์ ในยุคที่รุ่น ๓๑ เข้ามาเป็นเฟรชชี่...จักรยานคืออุปกรณ์ ในการด�ารงชีวิตอย่างหนึ่ง ส�าคัญไม่น้อยไปกว่าโทรศัพท์มือถือ ในยุคนี้ วีรกรรมและวิบากกรรมกับจักรยานจึงมีมากมาย น้องใหม่ที่ขี่ไม่เป็น ก็จ�าเป็นต้องเป็น รุ่นพี่บอกว่า ถ้าเห็น เพื่อนเดินแล้วไม่หยุดรับ ...โดน...คนขี่เป็นก็รับได้ ไอ้คนเพิ่ง หัดยังเอาตัวไม่รอด ช่วงเวลาการจราจรติดขัดเช่นตอน เลิกเรียน หรือเร่งปั่นไปเรียนให้ทัน จึงมักมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เป็นอาจินต์ สมัยนั้น มีค�าบังคับที่น้องใหม่หญิงต้องท่องจ�า เมื่อมีรุ่นพี่ขี่รถความเร็วเท่าเต่านินจาอยู่ด้านหน้า เราต้อง เล็งระยะให้ดี เพราะต้องท่องค�าบังคับจนจบ จึงจะแซงได้ ดังนี้ คือ ต้องทักรุ่นพี่ว่า..... พี่ขา สวัสดีค่ะ ขออนุญาตแซงค่ะ.... ต้องรอรุ่นพี่อนุญาต จึงจะแซง และท�าเวลาปั่นต่อได้ รุ่นพี่ ก็จะเลื้อยต้วมเตี้ยม บางที น้องพูดไม่ทันจบ ก็โครมซะแล้ว... นี่คือวิบากกรรมแรก ๆ ที่การบังคับรถยังไม่คล่องตัว จึงเป็น ค�าต�านานที่มาของวลีที่ว่า “พี่ขา สระบุรีค่ะ” ทีนี้ท�าไงล่ะ พวกที่ขี่ไม่แข็ง ก็ต้องมาหัดกัน ส�าหรับ พวกผู้หญิง ลานในหอจึงเป็นที่ฝึกจักรยานโดยปริยาย ระหว่างฝึก จะมีท่าผาดโผน เช่น ยืนขี่ ทิ้งโค้ง นั่งขี่บนที่ซ้อน หลังก็จะค่อม ท่าทางเหมือนลิงยังไงยังงั้น ด้วยท่าพิสดาร ต่างๆนานา กองเชียร์ก็ส่งเสียงดังให้รุ่นพี่อิจฉา เพื่อจะโดน ซ่อมกันอีก นี่ก็เป็นเทศกาลเพียงช่วงหนึ่ง เมื่อขี่คล่องกันแล้ว ก็พร้อมให้เพื่อนซ้อนกันได้ละ พูดถึงจักรยาน จักรยานของพวกผู้ชายจะมีที่ซ้อน ด้านหน้า บางคนไม่มีตะกร้า เวลาขี่ก็ขี่มือเดียว อีกมือถือ หนังสือ แสดงว่าพวกนี้เก๋าแล้ว ผู้หญิงต้องซ้อนท้ายและ ซ้อนข้าง ห้ามคร่อม การซ้อนท้ายของหนุ่มสาวยุคเราก็เป็น ต�านานอีกหน้าหนึ่ง เราเห็นการซ้อนท้ายของหลายคู่ บางคู่ซ้อนท้ายกันตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่ บางคู่ก็เปลี่ยนไป บางคู่ซ้อนกันจนเป็นฝั่งเป็นฝายันแก่เฒ่า หนุ่มที่มีสาวซ้อน ไม่ซ�้าหน้า ก็จะมีฉายาที่รู้กันเฉพาะชาวบางเขน ว่า “ไอ้ขี้หลี” นั่นเอง. ถ้าจักรยานพูดได้....... คงเก็บความในใจไว้เล่าขาน เก็บร่องรอยผ่านผันของวันวาน ที่วงล้อหมุนผ่าน...ลานนนทรี.... มาทบทวนความหวานในบ้านเก่า ที่ที่เราฝังใจไปทุกหน หลอมความเศร้าเคล้าสุขของทุกคน เป็นต�านานเข้มข้น.....บนลานดิน ๕๐ ปี KU 31 19 ART527_ .indd 19 25/4/2565 2:32:10 ว่ากันว่า ประวัติศาสตร์ สร้างวีรบุรุษ เราเอาค�ากล่าวนี้มา ใช้กับชาวบางเขนไม่ได้หรอก เพราะที่บางเขนนี้ ทุกคนเป็น วีรบุรุษและวีรสตรีด้วยกันทุกคน.. มิได้เกิดจากประวัติศาสตร์ หาก แต่เกิดจากการที่เรามีวิถีโคจรร่วม กัน มีวิบากกรรมร่วมกันนั่นต่าง หาก อดีตที่เกิดขึ้น จึงมีทั้งเสียง หัวเราะ น�้าตา หยาดเหงื่อ มีความรัก ทั้งสมหวังและผิดหวัง จนเป็นต�านานให้เราได้มาหวน คิดถึงในวันนี้.....อะไรหนอที่ท�าให้ ความทรงจ�ามันฝังลึกจนเป็น ต�านานมหากาพย์เช่นนี้..... ก้าวแรก.....จากพหลโยธินยันถนนวิภาวดีรังสิต วันมอบตัว.....หลังพิธีการและธุรกรรมทางด้านเอกสารแล้ว รุ่นพี่จะพาเรา ชมตะลัยโดยการเดินจากหน้าตะลัย ชมตะลัย วันแรกของการเดินเราว่าส่วนใหญ่ จ�าอะไรได้ไม่มากหรอก อากาศและแดดกลางทุ่งบางเขนคงท�าให้ตาพร่า สมอง ไม่สั่งงานไปบ้าง แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่า คือคนแปลกหน้าที่เราจะต้องใช้ชีวิตร่วมกัน นับจากวันนั้นมากกว่า วันนั้น หนุ่มสาววัยละอ่อน ยังอยู่ในชุดนักเรียน เดินกันเป็นกลุ่ม บางคน มาจากโรงเรียนหญิงล้วน ชายล้วน อากัปกิริยาจะแตกต่างกันไป สาวอาจเขินเล็กน้อย ขณะที่หนุ่มจะลิงโลด..... ถ้อยสนทนาอาจเริ่มจากสรรพนามที่ใช้.....เรา เธอ ฉัน นาย และอีกหลายค�าถามเช่น อยู่โรงเรียนอะไร อยู่หอรึเปล่า หรือที่อยู่ในใจอาจ คิดว่า มีแฟนรึยัง...เป็นต้น หนทางเดิน.....เริ่มจากหน้าหอประชุม จากเสาธงทรงข้าวเปลือก เลียบสระ น�้า ผ่านหกเหลี่ยม ไล่มา ผ่านอนุสาวรีย์หลวงสุวรรณฯ เดินไป ๆ ๆ ๆ จนถึงอาคาร เทพฯ.....รายละเอียดแล้วแต่ความสามารถในความจ�าของแต่ละบุคคล ..... คนแปลกหน้าเริ่มรู้จักในรักใหม่ รักน�้าใจเพื่อนรักและศักดิ์ศรี รักสีทองพราวต้นแห่งนนทรี เขียว พิรุณ นาคี...คือชีวิต ช่วงแรกที่เริ่มเปิดเรียน เป็นช่วงแห่งความลิงโลด เหมือนลูกนกหัดบิน ชีวิตที่เสรี ท�าอะไรตามใจ ไม่ต้อง กังวลถึงเสียงเรียกของพ่อแม่ ไม่ต้องอาบน�้า หรือกิน ข้าวตรงเวลา อยากไปไหนก็ไป เว้นแต่ต้องไปเรียนควบคู่กัน จากคนแปลกหน้า เริ่มสนิทกัน สรรพนามอาจเปลี่ยนไป กู มึง เป็นค�าเรียกปกติ เป็นค�าไทยแท้ บ่งบอกถึงความ เป็นกันเอง ช่วงนี้ หากมีคนช่างสังเกต จะเห็นสายตาของรุ่นพี่ มองมา อาจตีความว่า เอ็นดูน้อง แต่หารู้ไม่ พายุร้าย เริ่มก่อตัวขึ้นในสายตานั้น....ทุกพฤติกรรมของเราจะถูก รุ่นพี่บันทึกไว้ มันคือความผิดที่จะต้องช�าระ เหมือนสั่งสม ความแค้นมายาวนาน บางทีฉี่ดัง กรนดัง ก็ยังนับเป็น ความผิด....ความรันทดก�าลังตามมาอย่างไม่รู้ตัว แล้วชีวิตในบ้านหลังใหม่ก็เริ่มต้น.... เมื่อความลิงโลดผ่านไป ๒ อาทิตย์ ฟ้าที่สดใส เริ่มอึมครึมด้วยควันพิษ มันพ่นพิษออกมาโดยความดุดัน ของรุ่นพี่. . . นี่เองละกระมังที่เขาเรียกแดนนี้ว่า “แดนสนธยา” ข้อห้ามต่าง ๆ ผุดขึ้นมามากมาย ร้านอาหารหรู ๆ เช่น แดรีควีน เป็นสถานที่ต้อง ห้าม ใครที่เข้าไปนั่งละเลียดข้าว หรือ breakfast ไข่ ดาวตับไก่ทอดก่อนหน้านี้ โดนขึ้นบัญชีทุกราย ที่อยู่ของ ปี ๑ คือ คาเฟท บาร์ หรือ สมก. เดรีควีนเป็นของรุ่น พี่ ที่เคยเข้าไปแล้ว ล้วนต้องรับโทษทั้งสิ้น 20 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ART527_ .indd 20 25/4/2565 2:32:11 เสียง...กระชากใจ ปล้นหอ......... อีกเสียงหนึ่งที่ระทึกขวัญ เค้าลือกันว่าจะมีการปล้นหอ คือหลังจากเหน็ดเหนื่อยในแต่ละวัน จะมีคืนหนึ่งขณะที่เรา หลับสนิท จะมีโจรปล้นหอ ส่งเสียงอึกทึก เคาะอาวุธต่าง ๆ นานาปลุกให้เราสะดุ้ง และต้องรีบใส่ชุดวิ่งพร้อม รองเท้าผ้าใบ เพื่อลงไปรับโทษที่ต้องรับพร้อมกันทั้งรุ่น ไม่ว่าใครเป็นคนท�า ต้องให้ทันนะ ดังนั้น เมื่อมีกระแสว่า วันนี้ เราจะโดนปล้น ทางแก้ของเรา คือสวมผ้าใบนอน คนร่วมชะตากรรมนี้คือ ต้อม ระรินทิพย์ เรานอนกับพื้นกัน ๒ คน ห้องเราอยู่ติดห้องรุ่นพี่หัวหน้าตึก ซึ่งคือพี่ปุ๊ สายิน รุ่นพี่ มี ๓ คน คือ พี่ปุ๊ พี่ไก่ พี่กาญจน์ ในความเงียบสงัด เงียบจนเราได้ยินเสียงรุ่นพี่คุยกัน ที่ได้ยินแล้วข�ามาก คือ พี่ไก่ บอกได้เวลาแล้ว และพี่กาญจน์บอกว่า เดี๋ยว ๆ กาญจน์ฉี่ก่อน......เออ ก็ยังดี ไม่งั้นคงมีรุ่นพี่ฉี่ราดแน่ ๆ เมื่อเสียงฉี่หยุดลงสักพัก การปล้นก็เริ่ม รุ่นพี่บุกถึงตัว เข้าห้องมาเจอเรา ๒ คนนอนขวางประตู แทบล้ม แต่ว่าไม่ ได้ เราแกล้งสะดุ้งถีบลมแล้งให้วุ่น แต่ลงวิ่งทัน เพราะเตรียม พร้อมใส่รองเท้าเรียบร้อยตั้งแต่ก่อนนอน การว้าก ด�าเนินต่อไป จนเราไม่รู้สึกว่าทนไม่ได้ รู้แค่มันท�าให้เราอดกลั้น และเห็นใจกันในยามยาก จนเกิด การแบ่งปัน แต่อย่าว้ากกันจนฉี่ราดละกันนะ ประชุมเชียร์ กลิ่น กย.จะหึ่งไปทั่ว พวกลงแปลงกลับมา กลิ่นตีกันดีพิลึก การแบ่งปันเริ่มขึ้น เราแบ่งกันทา กย. และ รู้สึกสนุกปนระทึกในการเตรียมตัว...แล้วเราก็แถวเดิน สู่อาคารเทพฯ ซึ่งเปรียบเสมือนโรงฆ่าสัตว์ในตอนนั้น เวลาประชุม เรานั่งแยกฝั่ง หญิง ชาย มีรุ่นพี่ยืน ขนาบข้าง ตาจ้องเขม็ง หน้ายับเหมือนผ้าดิบที่ไม่ได้รีด แล้วก็พร้อมใจกันตะโกน ตะคอก ใส่ รุ่นน้องที่อยู่ในวงล้อม รุ่นพี่จะแหกปากตะโกนพร้อมกัน แต่คนละอย่าง คนฟังไม่รู้ จะฟังใคร ฟังว่าอะไร เลยกลายเป็นฟังไม่รู้เรื่อง โทษคือ ต้องออกไปวิ่ง ขณะวิ่ง ก็มีบทสวดอีก คือ ต้องท่อง “เขียวเกษตร...เข้มแข็ง...กล้าหาญ...อดทน” ตอนนั้น คิดว่าตรูท�าได้อย่างเดียวคือ อดทน และมัน คือบทเรียนที่ท�าให้คนเกษตรอดทน จนมีคนว่า ทนเหมือน ควาย ซึ่งเราก็ภูมิใจเสียเหลือเกิน จะมีเพลงหลักที่จะบอก ว่า วันนี้เราต้องโดนวิ่ง คือเพลงต้อนกระบือ “ค�่าแล้วควาย.. กลับคอกที..ฮึ่ยๆๆๆ” และเราก็วิ่งไปพร้อมเสียงเพลง และบทท่องจ�า จน กลายเป็นความเคยชิน พอกลับหอ จากที่ไม่เคยคุยกัน เราก็มีเรื่องเม้าท์แตก ประเด็นคือนินทา รุ่นพี่ เรากลมเกลียวกันด้วยประการฉะนี้..... ฟ้าบางเขนหม่นมัวไปชั่วหนึ่ง น่าสะพึงระทึกหวั่นจนขวัญหาย เหมือนเดินหลงทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย ดูคล้ายคล้ายมืดมน..แดนสนธยา เค้าว่ากันว่า การบาดเจ็บมักทิ้งแผลเป็นไว้ให้จ�า ความระทึกขวัญที่ได้รับจากช่วงรับน้องก็คือร่องรอยให้จดจ�า เช่นกัน มันแสบ ๆ คัน ๆ แสบตอนแรก พอแผลใกล้หาย ก็คัน แล้วเกาจนเป็นแผลเป็น เวลานั่งนึกถึงแผลเป็นแล้วต้อง ยิ้มทุกที แผลเป็นที่ว่ามาจากอะไร....มันเริ่มมาจากยุงกัด กฎเหล็กของการทารุณกรรมรุ่นน้อง คือ ห้ามตบยุง เวลา เป็นน้อง ท�าอะไรก็ผิดไปหมด ไม่ท�าก็ยังผิด เสียงบ่นของ พวกเราจึงออกมาท�านองที่ว่า ท�าไปเหอะ รุ่นพี่มันเห็นเรา ผิดวันยังค�่า ผิดให้มันว้าก ให้มันท�าโทษไง การท�าโทษ เริ่มจากโดนต้อนให้เข้าแถวตั้งกะหน้าหอ ห้ามตบยุง รุ่นพี่ บอกว่าที่นี่เค้าเลี้ยงยุง ห้ามตบ ดังนั้นเวลายุงกัดขา ก็ต้อง เอาตรีนข้างที่เหลือ ขึ้นมาถูขา ท่าเหมือนหมาเกาขี้เรื้อนนั่นเลย เมื่อบทเรียนแรกผ่านไป ก็เกิดการเตรียมพร้อม วันไหนมี ๕๐ ปี KU 31 21 ART527_ .indd 21 25/4/2565 2:32:12 รับน้อง... ชิงธง..... ช่อนนทรีคล้องประดับวันรับน้อง เหมือนตระกองเก็บขวัญสู่วันใหม่ รวมกิ่งก้านเหลืองลออชูช่อใบ เป็นนนทรีแกร่งไกรในวันนี้ และทุกทุกหลักชัยในชีวิต คือโลหิตเขียวเข้มเต็มศักดิ์ศรี ที่หล่อหลอมเราข้นเป็นคนดี ส�านึกมีเลือดเข้มจนเต็มคน เมื่อมีต้อน แล้วก็มีรับ... คืนก่อนรับน้อง โดนซ่อมกันจนดึก และถูกปล้นหอ โดนปลุก ขณะที่นอนยังไม่ทันหลับ ความเกลียดรุ่นพี่พุ่งถึงขีดอันตราย...เราโดนต้อน ให้ไปลุยโคลน สาว ๆ สุดสยอง กลัวปลิงกลัวทากเข้ากางเกง หนุ่ม ๆ ด�าเมื่อมไปทั้งตัว หลังลุยโคลนแล้ว ไม่มีความงามความหล่อเหลืออยู่ มันคือกลิ่นโคลนสาปคนชัด ๆ เมื่อเรามอม และสุกงอมเต็มที่ เราก็ถูก ต้อนไปล้อมวงที่สนามอินทรี พิธีชิงธงก็เริ่มขึ้น..... ลุยโคลนกันตั้งแต่ฟ้ามืด จนฟ้าสาง โคลนเริ่มแห้ง แต่สนามยังเปียกแฉะ ประเพณีชิงธงเปิดฉากอยู่ตรงหน้าเรานั่งล้อมวงบนพื้นแฉะ ๆ นั่นแหละ กลัวอะไร แฉะมาทั้งตัวจนแห้งแล้ว นั่งบนลานดินแฉะ ๆ กลายเป็นเรื่องจิ๊บ ๆ เสาต้นหนึ่งปักเด่นอยู่กลางวง ชโลมด้วยน�้ามัน มันแผล็บ มีธงสีเขียวอยู่ บนยอด การแข่งขันเริ่มขึ้น เพื่อหาผู้กล้าคว้าธงบนยอดลงมาให้ได้ เพื่อเกียรติภูมิ ของหอของผู้กล้านั้น คนแล้วคนเล่าตะกายกันชิงธง ก็ลื่นผล็อย ๆ ร่วงลงมา จนต้องรวมใจเป็นหนึ่ง สร้างฐาน ให้คนเพียงคนเดียวเหยียบฐานเพื่อคว้าธงลง มาให้ได้ แล้วธงเขียวก็อยู่ในก�ามือ มิใช่ธงของผู้กล้า แต่เป็นธงของพวกเราทั้งรุ่น เรามีธงเขียวเป็นสัญลักษณ์อย่างสมบูรณ์ และผู้กล้าก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นฮีโร่ ของรุ่น เดินแกว่งธงเล็งหาฮีโรอีนของเขา ฮีโร่และฮีโรอีน อาจมิใช่คนหล่อคนสวยเหมือนดาวเดือนของที่อื่น แต่เขาและเธอทั้งคู่มอมแมมด้วยโคลน และหยาดเหงื่อ...เขาและเธอ คือขวัญใจ ของเรา ที่รุ่นพี่ย�้าเสมอว่า เกษตร ไม่มีดาว มีแต่ดิน และเราก็ภูมิใจที่เรา เป็นดินที่จะสร้างความอุดมแก่พืชพันธ์ุต่อไปชั่วลูกหลาน. เป็นก้อนดินบนดินที่ศิลป์สร้าง เมื่อบางเขนเปิดทางสร้างความแกร่ง จะเป็นดินหนุนแผ่นดินจนสิ้นแรง ฝ่าลมแล้งบนทุ่งเรียว..เขียวขจี... 22 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ART527_ .indd 22 25/4/2565 2:32:13 สัญลักษณ์ของการเป็นน้องใหม่ สาว ๆ จะได้โบว์เขียวมาประดับภายใต้ เครื่องหมายพระพิรุณทรงนาคที่อกเสื้อข้างซ้าย โดย ศ.คุณชวนชมเป็นผู้มอบให้ ต้องติดโบว์ตลอดเวลา หนุ่มจะสวมหมวกเขียว โดยมีชื่อเขียนบอกไว้บนหมวก เมื่อเสร็จจากพิธีชิงธง รุ่นพี่เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังตีน หน้ายักษ์เปลี่ยนเป็น หน้ายิ้ม เสียงว้ากเปลี่ยนเป็นปิยวาจา เอาพวงมาลัยช่อนนทรีมาคล้องคอให้น้อง ตามใจราวกับน้องเป็นเทวดา เหมือนคนสับปลับ แต่ท�าให้เราล�าพองนักหนา เรากลับหอล้างโคลนออกจากตัว แต่เสื้อผ้าและรองเท้าสุดจะทน เปลี่ยนเป็น ชุดนิสิต สาวสวมกระโปรงเขียว ซึ่งเป็นชุดพิธี หนุ่มนุ่งกางเกงขาว เดินมาเข้าแถว ทีนี้ก็เป็นพิธีจูงควายกันละ ใครจูงใครจ�ากันได้ไหม บางคนจนป่านนี้ยังจ�าควาย ตัวเองไม่ได้เลย สาวบางคนจูงควายหลายตัว จูงไปจูงมา ควายหายก็มี……… นี่แหละที่นัดพบ.....รุ่นเราต้องเคยฟังเพลงนี้แน่นอน เพลงนัดพบนั่นแหละ และ date แรกของชาวเกษตร มันเกิดจากอาคารไม้เล็ก ๆ ตรงนี้เอง น้องใหม่... First date หลังพิธีรับน้องที่ชื่นมื่นช่วงวันผ่านไป งานใหญ่ยาม ค�่าคืนก็ตามมา ควายทุกตัวต้องมีคู่เดทเพื่อควงคู่ไปออกงาน ควายตัวไหนจีบไม่เป็นก็แห้วไป ควายขี้หลีอาจได้หลายคน บางคู่ไม่ได้จูงกัน แต่แอบไปปิ๊งกันซะก่อน ก็มาเดทกันงานนี้ ความชุลมุนที่เกิดขึ้น คือ เนื่องจากช่วงวันมันอลเวงเหลือเกิน หน้าตามอมแมม จ�ากันไม่ได้ บางคนลืมชื่อควาย ควายลืม ชื่อคนจูง แต่ในที่สุด ก็มั่วจนได้ออกงานนั่นแหละ ชุลมุนอีก อย่างคือ เป็นงานหนักของรุ่นพี่ผู้หญิง ควายจะถูกกักบริเวณ ให้อยู่แค่ห้องรับแขก ซึ่งก็คือเรือนไม้ติดหอขจีนุช หรือขจุ๊ดนั่นแหละ และแจ้งชื่อ หอ ห้องของสาวที่จะมารับ รุ่นพี่ก็ต้องน�าข่าวสารไปรับตัวสาวเจ้ามามอบให้ควาย ถ้าถูกคู่ ก็แฮปปี้ไป สาวบางคน ไม่ชอบควาย หรือแอบมี ควายตัวอื่นแล้ว ก็บอกรุ่นพี่ ความล�าบากใจก็ตกอยู่ที่รุ่นพี่ น่ะแหละ...มันเป็นภาพที่หาดูไม่ได้อีกแล้ว หนุ่มซ้อนสาว ในชุดราตรียาว สาวต้องคอยตะครุบกระโปรงไม่ให้เข้าไป ติดในล้อ และการเต้นร�าหลังหอประชุม การได้ทิป ได้เงิน จากรุ่นพี่ สรุป คือทุกคนได้ผ่านการรับน้อง ด้วยความประทับ ใจที่ต่างกัน เมื่อมาทบทวนความหลังแล้ว จะรู้ว่า มันคือ ช่วงหนึ่งของชีวิตที่มีค่าจริง ๆ ๕๐ ปี KU 31 23 ART527_ .indd 23 25/4/2565 2:32:14 เฒ่ำ ๑. มึงจ�ำได้มั้ย..เมื่อก่อน มึงด่ำกูว่ำไง ไอ้.เอี้ย... เฒ่ำ ๒. มึงก็ว่ำมำสิ กูด่ำมึงว่ำไง ไอ้สัตว์ เฒ่ำ ๑. มึงว่ำ ไอ้สัก กะ หมำ หน้ำเหี้ย..ตัวเตี้ย..ไม่ใส่แว่น เฒ่ำ ๒. เออ แล้วไง เฒ่ำ ๑. แล้วตอนนี้เป็นไง แหกตำดูซิ เดี๋ยว แม่งใส่แว่นกันทั้งบำง มึงจะด่ำเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะเฟร้ย เฒ่ำ ๒. เออ งั้นกูด่ำใหม่ ไอ้สัก กะ หมำ หน้ำเหี้ย ตัวเตี้ย แล้วยังเสือกใส่แว่น เฒ่ำ ๑. เออ แค่นั้นแหละ มีงด่ำตัวเองได้มันชิบหำยเลย เฒ่ำ ๒. ไอ้ไอ้ไอ้...เหี้ย ถำม......อยู่เกษตร มึงมีเรื่องเสียใจ หรือดีใจ อะไรบ้ำง ตอบ....มีสิ อยู่ที่นี่ กูได้เมีย แต่เสียเพื่อน ถำม....มึงแย่งเค้ำมำเหรอ แล้วตอนนี้ปรับควำมเข้ำใจกันรึยัง แก่ป่ำนนี้แล้วนะมึง ตอบ...ปรับท�ำ.เ..อื้ย อะไรล่ะ กูได้เพื่อนเป็นเมียโว้ยยยยย สหำย ๑ .......เฮ้ย..ไอ้.....เอำตังค์มำให้กูยืม ห้ำพันซิ สหำย ๒........กูไม่พร้อมว่ะ มีแค่สำมพัน กะเศษตังค์ติดกระเป๋ำ สหำย ๑........เออ..เอำสำมพันมำให้กูแล้วเอำเศษตังค์เก็บไว้กูให้มึง สหำย ๒ ตัดใจควักเงินให้สหำย ๑ สำมพัน อย่ำง งง ๆ สหำย ๑......เฮ้ย..ไอ้.......มึงติดตังค์กูแล้วท�ำลืม ไม่คิดจะใช้กูรึ สหำย ๒......กูติดมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงแหละ เอำตังค์กูไป เหลือแค่เศษให้กูกลับบ้ำน สหำย ๑.......ก็กูเรียกตังค์จำกมึงห้ำพันไง มึงให้กูมำแค่สำมพัน เหลืออีกสองพัน จ่ำยมำ..อย่ำท�ำเนียน สหำย ๒......เออ..กูผิดเอง โทษที แอบข�ำ โจ๊กเละ ๆ ในงำนเลี้ยง.. สองเดือนผ่ำนไป ทั้งคู่มำเจอกันอีก 24 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ART527_ .indd 24 25/4/2565 2:32:14 อันว่าตะลัยของเรานี้ คือเกษตรศาสตร์ คนนอกก็จะวาดภาพว่าเกษตร ต้องท�านา ท�าสวน ท�าไร่ เลี้ยงเป็น เลี้ยงไก่ ตามแต่จะนึก ที่เรียนเรื่องพวกนี้จริงจังก็มีแต่คณะเกษตรนั่นแหละ แต่คณะอื่น ก็จ�าต้องช่วยเพื่อนตามหลักของความสามัคคี การช่วยเพื่อน เริ่มจาก ปี ๑ ทุกคน ต้องไปช่วยเพื่อนลงแปลง เอาเป็นว่า เด็กเกษตร ทุกคนต้องผ่านการจับจอบ จับเสียมก็แล้วกัน พออยู่ปีสูงขึ้น พวกเรียนสัตวบาล ก็ไปยุ่งกับหมู ไก่ วัว (ควายไม่ต้องยุ่ง เพราะหนุ่มทุกคนเคย เป็นควายมาแล้วตอนปี ๑) ชีวิตมันมีรสชาติกว่าการเรียนจากต�ารายิ่งนัก เพราะต้องลองของจริง กับชีวิตสัตว์จริง ๆ ผลงานออกมาให้ความรู้สึกต่างกัน ดังนี้ หนุ่มหนึ่งล�าพอง และกล่าวอย่างภาคภูมิ... “เฮ้ย...กูท�าลายสถิติว่ะ เค้าว่าผสมหมู อย่างเก่งก็ได้ ๑๐ ตัว กูล่อไปตั้ง ๑๘ ตัว”.....สถิตินี้ เป็นของใคร ไปถามกันเอง ช่วง...เรื่องเม้าท์เมามัน แชมป์... เคยได้ยินค�าว่า หมาโดนน�้าร้อนลวกไหม.....เรื่องนี้อาจไม่ใช่ แต่คล้ายกัน เรื่องมีอยู่ว่าช่วง ๔ ปี ที่เรายังเรียนกันอยู่ ก็จะมีรุ่นพี่ที่ตกค้าง เป็นบัณฑิตใจเย็น เค้าให้จบ ๔ ปี ก็ดันไม่จบ อยู่ค้างต่อเป็น ปี ๕ และเพิ่มจ�านวนปีไปตามแต่จะจบ รุ่นพี่ผู้หญิงที่ตกค้าง จะอยู่หอ ๑๐ ก. ซึ่งเป็นบ้านเรือนไม้ อยู่หัวมุมก่อนจะเลี้ยวเข้าหอที่ เป็นอาคารเรียงรายอยู่ด้านขวา เรื่องนี้เป็นความทรงจ�าจากเฒ่า วน...เล่าว่า ยามเย็น พวก วน.ต้องซ้อมวิ่งเป็นประจ�า หลังจากวิ่ง ก็ถึงชั่วโมงส�าราญ กินข้าว ต่อด้วยเหล้ายาปลาปิ้ง จนเมาแประ อีตอนเมา ไม่รู้ผีตนใดสิงให้หนุ่ม วน.ฝูงนั้น มักเดินเซไปป้วนเปี้ยนไปอยู่หน้าหอ ๑๐ ก. แล้วตะโกนท้าทายรุ่นพี่ “เฮ้ย...อีแก่ ท่องหนังสือมั่งนะโว้ย เดี๋ยวก็ไม่จบหรอก” พวกมันมิใช่ท�าครั้งเดียว มันท�าเป็นนิจสิน จนวันหนึ่ง เมาได้ที่ ปากก็เริ่มตักเตือนรุ่นพี่อีก คราวนี้ ก็มีน�้าร้อนสาดออกมาจากหอ หนุ่ม วน.ปากเปราะฝูงนั้น มีอันแตกกระเจิง ต้องวิ่งเข้าไปหลบข้างรั้วสังกะสี มิเช่นนั้น พวกมันจะกลายเป็นหมาโดนน�้าร้อนลวกไป โดยปริยาย...เรื่องนี้จบลงอย่างไร ไม่ทราบแน่ชัด ต้องลองหาผู้อยู่ในเหตุการณ์ และถามไถ่ กันเองก็แล้วกัน...ฮ่า ๆ ๆ หมาโดนน�้าร้อนลวก... สาวหนึ่งหน้าเศร้า เล่าว่า “ ของเค้าตอนไก่ พอผ่าท้องไก่ สักพัก ไก่แม่งดิ้นพั่บ ๆ แล้วมันก็คอพับไปเลย ตอนไก่ ไก่ก็ตาย ปลูกกระหล�่า ก็หัวเล็กเท่าส้ม จะเป็นเกษตรกร ได้ไงวะตรู” ก็ต้องบอกเพื่อนละ ตอนเด็ก ๆ เคยเรียนหนังสือแบบเรียนเร็วเล่มใหม่ไหม บทที่ว่า แสนสงสารนันทาผู้น่ารัก.....แต่ไก่นันทาที่บางเขนน่ะ ตายคามีด...ไม่ใช่รถทับ แล้วนางยังงงอยู่ว่า นางตอนไก่ตัวผู้ หรือตัวเมีย.......อันนี้คนฟัง โค-ตะ-ระ-งง แต่ทุกวันนี้ ไม่ว่าผลงานตอนเรียนจะเป็นอย่างไร เราก็เดินหน้ามาจนจะถึง ปลายทางแล้ว บทเรียนต่าง ๆ ให้ทั้งความภูมิใจ เศร้าใจ ชีวิตยามเรียนที่เข้มข้น ท�าให้ ลูกสีเขียวทุกคน ทนได้ทุกสถานการณ์...จริง ๆ ๕๐ ปี KU 31 25 ART527_ .indd 25 25/4/2565 2:32:16 “เกษตรไม่มีดาว..มีแต่ดิน จ�าไว้” เป็นค�าพูดที่ตอกย�้าเราอยู่เสมอ สถาบันอื่น จะมี ต�าแหน่งดาวและเดือนส�าหรับคนที่โดดเด่น คือ สวย หล่อ ดูดี เด่นดัง...แต่ส�าหรับชาวเกษตร ถูกหล่อหลอมให้อยู่กับราก เหง้าของความเป็นจริง เราไม่นับถือคนดัง แต่เชิดชูคนดี ดาว มีแสงระยิบระยับ เกลื่อนฟ้า ให้คนมอง เมื่อมี เดือน ดาวจะเลือนหายไป แต่คนดีของเรา เรายกย่องให้ เธอเป็นแก้วเกษตร เป็นแก้วที่ใสสะอาด ที่จะแวววาว ส่องทุ่งบางเขนให้กระจ่าง ไม่ว่าในคืนข้างแรม หรือคืนเพ็ญ แก้วของเราจะเปล่งแสงแวววาวเสมอ แก้วเกษตรในรุ่นของเรา เธอเรียบร้อย ไม่มีสีสันแตะ แต้มบนใบหน้า แต่ทุกคนยอมรับและยกย่อง มีการพูดถึงเธอ อยู่บ้าง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่บาร์ หนุ่มกลุ่มหนึ่ง เฝ้ามอง สาวกลุ่มหนึ่ง หนึ่งสาวกลุ่มนั้น มีแก้วเกษตรของเราอยู่ด้วย สาวเจ้าอาจไม่รู้ตัวว่าถูกมองอย่างสังเกต เสียง ๑................มึงเห็น แก้วเกษตรไหมวะ หลายเสียง.........คนไหน เสียง ๑...............คนที่เรียบร้อย ไม่เสียงดัง แปลก จากพวกนกกระจอกรอบตัวอ่ะ ถ้าร้องตามเพลงนี้แล้ว อยากกินอะไรก็ได้กินฟรีตลอด กระทั่งปลา อันว่ากินปลาฟรี ๆ น่ะ มาจากเหตุหลายประการ ๑. อยู่หอ รอธนาณัติ เงินยังมาไม่ถึง เพื่อความอยู่รอด ต้องหาปลากินเอง สถานที่ท�ากินคือสระหน้าหอประชุมมั่ง สระข้างหลังหอสมุดบ้าง เป็นพฤติกรรมครบวงจร แบบอิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ ท�านองนั้น ๒. สระน�้าหน้าหอประชุม ใต้ต้นฝ้ายค�า บรรยากาศดี มาก เหมาะจะพาสาวมานั่งเล่นแบบไม่เสียตังค์ พร้อมหาอาหาร ได้โดยการมาตกปลา ๓. อยากตกปลาเล่น ใครจะท�าไม ภาพหนุ่มนั่งตกปลาจึงมีให้เห็นอยู่บ่อย ๆ ใครเคย ใครไม่เคย ก็ร�าลึกดู เกษตรนี่หล่อจริง ๆ ผู้หญิงเขาอยากรู้จัก….. แก้วเกษตร..สุดโสภี หลายเสียงเริ่มจับตามอง เสียง ๑..............มึงดูสิ กว่าเค้าจะตักข้าวเข้าปาก แล้วเคี้ยวข้าวค�านึงอ่ะ กูแดกข้าวไป ครึ่งจานแล้ว หลายเสียงพึมพ�า....จริงด้วย นี่ถ้ามึงไม่มัวมองเค้านะ ป่านนี้มึงแดกหมดจานไปแล้วละ.... แม้จะเป็นค�าสนทนากึ่งวิจารณ์ แต่มันบ่งบอกถึงความ ยกย่อง และภูมิใจในแก้ว เกษตรของเรา ตามแบบฉบับ ของหนุ่มลูกทุ่งเสมอ...... 26 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ART527_ .indd 26 25/4/2565 2:32:17 บ่ายแก่ ๆ วันหนึ่ง บรรยากาศหน้าแดรี่ควีนคึกคัก รถตะลัยจอดรอยาวเหยียดเพื่อ บรรทุกกองเชียร์ไปเชียร์รักบี้ เกษตรแข่งรักบี้ ไม่ไปเชียร์ได้ไง ในชั่วโมงนั้น ที่ตึกฟิสิกส์สีปูน เปลือยและไม่ทาสี ห้องเรียน ๑๐๑ เริ่มอึดอัด ที่นั่งเรียนเป็นอัฒจันทร์ แบบสนามกีฬา ทุกที่นั่งสามารถ มองเห็นอาจารย์ผู้สอน และ กระดานด�าได้ชัดเจน แต่มันไม่ใช่ อัฒจันทร์ส�าหรับเราในตอนนั้น ที่ ส�าหรับเรามันควรอยู่บนอัฒจันทร์ ที่สนามศุภฯ ...วิชาฟิสิกส์ ๑๑๔ ก�าลังด�าเนินไปอย่างอ้อยอิ่ง คน เรียนส่วนใหญ่เป็นหนุ่มฉกรรจ์ พยายามขอให้อาจารย์เลิกเร็ว หน่อย แต่เหมือนแกล้ง คนเรียน ยิ่งเอะอะโวยวายอื้ออึง แต่คน ผู้กล้า... สงครามสร้างวีรบุรุษฉันใด วิกฤติก็สร้างผู้กล้าได้ฉันนั ้ น นั้น อาจารย์ก็เลิกสอนและทั้งห้อง ก็ได้ไปเชียร์รักบี้ใด้สมใจ อาจารย์ ท่านนั้นคือ อ.ไพโรจน์ อุตรพงศ์ เป็นพี่ชายคนโตของหมอแล็ก จรูญศักดิ์ อุตรพงศ์ แฟนของ มุกดา (วอ.) และเจ้าของเสียง สวรรค์นั้นคือ ยัยจิ๋มแห่งคณะ ประมงนั่นเอง....วันนั้น เธอคือ ผู้กล้าที่แท้จริง..... สอนยิ่งโยกโย้ ในเว้นวรรคแห่ง ความเงียบที่อึดอัด เสียงเล็ก ๆ แต่ชัดเจน หนักแน่น และมั่นใจ ของวีรสตรีนางหนึ่งก็ลอยแทรก ขึ้นอย่างเหลืออด “อาจารย์ไปดู กับหนูก็ได้ค่ะ” ความเงียบยิ่ง กว่าเงียบด�าเนินไปชั่วอึดใจ ท่ามกลางความตกตะลึงของทั้ง ห้อง คนสอนแอบยิ้ม และโดยไม่ คิดจะหาตัวเจ้าของเสียงสวรรค์ ๕๐ ปี KU 31 27 ART527_ .indd 27 25/4/2565 2:32:18 เรื่องนี้ เขียนตามค�าบอกเล่าของเพื่อนต้อย ๑ ใน ๓ ของนิสิตหญิงที่บังอาจไปขออาจารย์หม่อม (ม.ร.ว.ชวนิศนดากร วรวรรณ)ขึ้นไปฝึกงานที่ดอยอ่างขาง ห้ามแล้วไม่ฟัง ดั้นด้น ไปจนได้ จนกลายเป็นความประทับใจไม่รู้ลืม การขึ้นดอย.หาได้สะดวกสบายไม่ ฝึกงานก็บอกแล้ว ว่าต้องฝึกทั้งงานและความอดทน ดังนั้น จอมยุทธกลุ่มนี้ มีทั้งหมด ๑๕ ชีวิต ต้องเดินเท้าขึ้น สะพายเป้สัมภาระ คิดดูละกัน สาวเกษตรแบกเป้ขึ้นทางชัน เดินข้ามเขา ๓ ลูก เพื่อไปแสวงหาวิทยายุทธ เหมือนจอมยุทธหนังจีนยังไงยังงั้น จอมยุทธสาว ประกอบด้วยจอมยุทธต้อย จอมยุทธจุก และ จอมยุทธจิ๋ว ฝ่ายชายมี แป๊ก โชค ติ่ง ปาน ตุ๋ย อาจารย์ ซึม แก้ว เบ๊ เพ้ง และสันติ แบ่งกันเดินเป็นกลุ่ม อาจารย์ หม่อมกับสันติอยู่หลังสุด เพราะสันติอ้วนมาก เดินล�าบาก จากพื้นราบ ออกก้าวแรก บ่ายสองโมง เดินไป เดิน ไป ทางก็ขึ้นเขาลงห้วย ผ่านหมู่บ้าน ชนเผ่า ผ่านไปหลาย หมู่บ้านก็ยังไม่ถึง จนไม่เห็นแสงตะวันแล้ว มันตรงกับวันลอย กระทง หวังจะได้นั่งชมจันทร์บนอ่างขาง ก็ไม่ถึงที่พักสักที ทั้งหนาวและโดนฝน ทั้งต้องแกะตัวทาก และ รู้ตัวว่าเรา มาผิดทาง ในความมืด ปานว่ามันจะใช้วิชาลูกเสือ ว่าแล้ว ก็จุดไฟแชค ชู แล้วก็บอกว่า ทางซ้าย จอมยุทธที่เหลือท�า อะไรไม่ได้นอกจากเดินตาม จะถูกหรือผิดทางก็ไม่รู้ แต่เรา ถึงที่พักเอา ๒ ทุ่ม หิวโซ กลุ่มแรกที่มาถึงยอดอ่างขางคือ แป๊ก โชค เพราะแข็งแรง บึกบึน เป็นนักกีฬา เมื่อถึงและ กลุ่มหลังยังมาไม่ถึง จึงส่งพลหาบและฬ่อ หวังจะให้ลงเขา ไปบรรทุกอาจารย์หม่อมและสันติให้ขึ้นถึงยอดดอยก่อนมืด ที่หนักสุด ๆ คือหิวโซ ปานประหนึ่งจะหันมากินกันเอง เนื่องจากฝ่ายเสบียงคือ เบ๊และเพ้งก็หลงเช่นกัน เมื่อฝ่าย เสบียงมาถึง จึงสารภาพว่า ระหว่างหลง มันจัดการเสบียง จนเกลี้ยง พวกที่เหลือต้องอาศัยถั่วแดงหลวงต้มกินกันการ หันมากินกันเอง. ฝึกงาน....อ่างขาง และแล้ว อาจารย์หม่อมกับสันติก็ขึ้นมาถึงเป็นกลุ่ม สุดท้าย ที่น่าสงสารที่สุดคือฬ่อ ตัวที่บรรทุกสันติซึ่งหนัก ร่วมร้อยโลถึงกับขาลาก หลังแอ่น... คืนแรกนั้น ไม่มีใครอาบน�้า นอกจากถั่วแดงหลวงต้ม เราล้อมวงเผามันกินกันราวอาหารจากสวรรค์ในคืนลอย กระทง ในบ้านที่มุงด้วยฟาง ที่นอนบุฟาง เรานอนหลับเป็น ตาย และเราก็อบอุ่นกับกลิ่นฟาง ซึ่งเรายังจ�ากลิ่นอายได้ จนวันนี้ และที่เด็ดกว่า คือ ขาขึ้น เดินเท้า ขาลง ได้ขึ้น ฮ.กลับละเว้ยเฮ้ย.. มันเป็นการฝึกงานในความทรงจ�าที่เด่นชัด ความ ล�าบากร่วมกันเป็นวิชาแห่งชีวิตที่สอนให้เรารักและคิดถึงกัน แม้วันนี้ สันติจะไม่อยู่กับพวกเราแล้ว เราเชื่อว่าความทรง จ�านี้ คงติดตามเขาไป และถ้าเขารับรู้ เขาคงรู้ว่าพวกเรา คิดถึงเพื่อนเสมอ.............. 28 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ART527_ .indd 28 25/4/2565 2:32:22 เกษตรของเรา คนนอกจะนึกว่าเกษตรคือท�านา ไม่มีใครนึกว่าในเกษตรนี้ เหมือนรวมมิตร สร้างคนเก่ง ในหลายอาชีพ เรามีเกษตรกร วนกร มีนกร ชลกร เป็นต้น อันว่ามีนกร ก็คือคณะประมงนั่นเอง คณะนี้จะได้ รับอภิสิทธิ์ให้ลงว่ายน�้าแทนกรีฑาในภาควิชาบังคับ มีนกรสาวเพื่อนเราเล่าให้ฟังถึงความประทับใจก่อนจะ มาเป็นมีนกรเต็มตัว เธอเล่าความประทับใจในการฝึกงาน มันหมายถึงการออกทะเลของจริง ไม่ใช่แค่ทะเลบางแสน แต่ออกมหาสมุทร ผ่านน่านน�้าระหว่างประเทศ... ต่อจากนี้ คือความทรงจ�าบางส่วนของเธอ... ...อยู่หว่างทะเลนานนาน... เส้นทางการฝึกงานต้องท�าลงอวนลากหน้าดิน ในทะเลอันดามันห่างฝั่งภูเก็ต นอกฝั่งมาเลเซีย เสร็จแล้วแวะที่ ก.ปีนัง จากปีนัง ลงเบ็ดราวทะเลลึก นอกฝั่งมาเลเซีย ลงทางใต้ แล้วแวะที่สิงคโปร์ จากนั้น เดินทางเข้าอ่าวไทย จนถึง จ.สมุทรปราการ แล้วขึ้นฝั่ง รวม ๓๙ วัน ฝึกภาคทะเลเครื่องมือประมงอวนลากหน้าดินต้อง มีอุปกรณ์ที่เรียกว่าแผ่นตะเฆ่ใช้ประกอบ บางทีเรียกว่า อวนลากแผ่นตะเฆ่ เราถูกปลุกด้วยเพลง “กึงกังมาร์ช” ซึ่งเป็นเพลงของ ทร.ญี่ปุ่น ครั้งแรกที่ได้ยินไพเราะมาก ฮึกเหิม เราลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาแปรงฟันและเตรียม ตัวไปท้ายเรือเพื่อร่วมกันดูการปล่อยอวนและแผ่นตะเฆ่ ลงทะเล เมื่อถึงพื้นเรือจะใช้ความเร็วช้า ๆ เพื่อให้แผ่น เมื่อมีนกร....ฝึกงาน ตะเฆ่ขึงอวนให้ตึงและกวาดต้อนสัตว์น�้าโดยเฉพาะปลา หน้าดินเข้าไปในอวน เมื่อได้เวลาเขาก็จะกว้านแผ่นตะเฆ่ พร้อมอวนที่มีปลาขึ้นมาบนเรือ จากนั้นเมื่อคลายถุงปลาย อวนออก ปลาก็จะออกมากองเต็มเรือ ลูกเรือพร้อมนิสิต (มีฐานะเป็นลูกเรือ บ.ล.วันละ ๙ บาท) ก็เลือกปลาชนิด และขนาดต่าง ๆ แยกไว้ในภาชนะ แล้วเก็บเข้าห้องเย็น ส่วนปลาเล็กปลาน้อยต้องทิ้งไป น่าเสียดายมาก เป็นดังนี้ซ�้า ๆ กันทุกวัน เราเริ่มเบื่อเพลงปลุกขึ้น มาแล้วซิ แต่ต้องจ�าใจตื่นมาท�างานในฐานะลูกเรือ และ ฝึกงาน เสื้อผ้าเลอะเทอะกลิ่นปลาและเหงื่อ พรุ่งนี้ก็ต้อง ท�างานอีกแล้ว ในที่สุดเราก็ตัดสินใจเลิกซักผ้า แต่เอา ไปผึ่งไว้ที่ราวด้านนอกติดกราบเรือ คลิปไว้ให้ดี โดนแดด ก็หายเหม็นไปได้ พรุ่งนี้ก็หยิบใส่ใหม่ ถ้ามีฝนตกก็จะ ดีใจมากเพราะมันได้เจอน�้าบ้าง สะอาดขึ้นนิดนึงก็ยังดี (สาว จฬ.ท�าแลปในห้องแอร์ซักผ้าทุกวัน) บางครั้งเจอ คลื่นลูกใหญ่ เมาคลื่นซิคะ พากันให้อาหารปลาที่ท้าย เรือ กันหมดไส้หมดพุง สะโหล สะเหล ผอมโกรก กินอะไรก็ออกหมด ถ้าบรรยากาศดี ๆ ช่วงบ่าย ๆ พี่ลูกเรือเขามาสอนเราท�าเครื่องมือประมง มีผูกเบ็ด ท�าอวน งานเชือกต่าง ๆ ....... สรุปแล้ว เกษตรเรา อึด ทน และมีกลิ่นติดตัว ทุกคน ...เราภูมิใจในมีนกรของเรา Cr. จิ๋ม มีนกร ๒๒ KU 31 ๕๐ ปี KU 31 29 ART527_ .indd 29 25/4/2565 2:32:25 เหตุเกิดที่ริมสระน�้าบริเวณสวนนอก ในยามบ่ายของวันหยุดที่มีอากาศเย็นสบาย เหล่าพี่น้องเสค ๕ คณะเกษตรทั้งปี และปี ๒ ก�าลังง่วนอยู่กับการเตรียมโครงกระดูกกบ ซึ่งพวก เราต้องท�าส่งอาจารย์ที่สอนวิชาชีววิทยา ๑๑๑ ตอนเช้า พวกเรากลุ่มนึงไปซื้อกบกันกับพี่ ๆ ที่ตลาดสะพานใหม่ คนที่เหลือก็เตรียมอุปกรณ์ เช่น เข็ม มีดคม ๆ หม้อต้มน�้า เป็นต้น และที่ขาด ไม่ได้คือ เครื่องครัว ได้แก่ เตา กระทะ เขียง พริก กระเทียม ใบกะเพรา น�้าปลา ข้าวพร้อมจานและช้อน (ส้อมไม่มีเพราะไม่จ�าเป็น) เพื่อนผู้ชายกลุ่มหนึ่งท�าหน้าที่เพชฌฆาต สังหารเจ้ากบน้อยและถลกหนัง ส่วนฝ่ายหญิงนั่งดู เป็นก�าลังใจเพื่อน รอเลาะเนื้อให้เหลือแต่กระดูก ห่อผ้า แล้วเอาไปต้ม ส่วนเนื้อกบก็เตรียมหั่นเป็น ชิ้น ๆ หมักน�้าปลาไว้ แต่..เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ก็เกิดขึ้น ขณะที่เพื่อนก�าลังผ่าท้องกบเตรียม มันจะตายมั้ย...เพื่อน ถลกหนัง เจ้ากบลืมตาขึ้นมา อารามตกใจเมื่อเห็น ตาแจ๋วแหววของมัน จึงปล่อยมือจากกบ เจ้ากบ น้อยกระโดดหยองแหยงพร้อมด้วยไส้ที่ทะลัก ออกมานอกตัว ตรงไปยังสระน�้าทันที พอได้สติ พวกเราก็รีบตามไปจับเจ้ากบ อนิจจา..มันกระโดด ลงน�้าไปเสียแล้ว พร้อมกับเสียงร้องโหยหวนว่า มันจะตายมั้ย..เพื่อน เสียงผัดกะเพรากบดังช้องแช้ง ๆ พร้อมกลิ่น หอมโชยมา สักพักได้ยินเสียงพี่เรียกให้มากินข้าว ได้แล้ว สติกลับคืนมาพร้อมกับความหิว รีบกินข้าว กับผัดกะเพรากบ (ครั้งแรกในชีวิต) ด้วยความ เอร็ดอร่อย เช้าวันรุ่งขึ้น รีบตื่นไปใส่บาตร อุทิศส่วนกุศลให้น้องกบที่พวกเราประหารชีวิตไป ร่วม ๕๐ ตัว เพื่อแลกกับคะแนนนั่นเอง เอวัง..ก็มีด้วยประการฉะนี้ ความทรงจ�า... เลาจนา เชาวนาดิศัย 30 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ART527_ .indd 30 25/4/2565 2:32:25 คนทั่วไปอาจสับสนระหว่างแมง กับแมลง เรื่องนี้ต้องยกให้พวกกีฎะฯ ที่ต้องเรียนเรื่องแมลง และพยายามอธิบายให้คนที่ไม่ได้เรียน รู้ว่า แมงน่ะ มันมี ๘ หรือ ๑๐ ขา ส่วนแมลงน่ะ มันมี ๖ ขา นี่คือเรื่องง่าย ๆ ธรรมดาที่คนทั่วไปจะแยกแยะได้ แต่พวกกีฎะฯ ต้องรู้มากกว่านั้น คณะเกษตรต้องลงวิชากีฎะฯเป็นวิชาบังคับ เหมือนทุกคณะต้องลงเรียนภาษาอังกฤษเบื้องต้น คณะอื่นก็มองคนจับแมลงว่าเท่ห์นักคือใส่หมวกแก๊ป เดินถือสวิง ด้อม ๆ จับแมลงกันทั้งหญิงทั้งชาย มันเหมือนวัยรุ่นฝรั่งออกทัศนศึกษาแบบนั้นเลย แต่เอาเข้าจริง ๆ พอต้องผ่านขั้นตอนต่าง ๆ แล้ว พวกนี้มันเหมือนเพชฌฆาตขวดแก้ว กับนางมาร สวิงเหล็กยังไงยังงั้น ตอนออกจับแมลงก็สนุกอยู่ หรอก แต่พอต้องจับแมลงมาเก็บ มาสต๊าฟส่งอาจารย์ ให้ทันถึง ๑๐๐ Fam. นี่สิ หนักเอาการอยู่ กรรมวิธี คือคนเรียนจะได้รับแจกเข็มปักแมลงคนละ ๑๐๐ เล่ม พร้อมกล่องแมลง ต้องจับแมลงโดยเอาสวิงตวัดแมลง เพชฌฆาตขวดแก้ว กับนางมารสวิงเหล็ก แล้วเอาลงขวดซึ่งใส่ไซยาไนด์ มือถือสวิง มีย่ามใส่ขวด ไซยาไนด์ออกตามล่าแมลง แมลงลงขวดก็ถึงฆาต ทีนี้ก็เอา เข็มปัก แมลงไว้กับแผ่นโฟมเอาไปอบกับปี๊บหรือ โป๊ะไฟ มันคือการสต๊าฟนั่นแหละ แล้วเก็บใส่กล่อง กล่องใครกล่องมัน พอถึงเวลาต้องส่ง หาได้ไม่ครบ ก็ต้องหาวิธีทุกหนทาง กล่องแมลงจึงเหมือนกล่อง ดวงใจ จอมยุทธต้องรักษาไว้ยิ่งชีวิต เพราะจะ มีการฉกชิงเข้าท�านองการลักทรัพย์ซึ่งคือแมลง นั่นเลย หรือที่มีศีลธรรมหน่อยก็อาจมีการแลกเปลี่ยน กันเหมือนแลกแสตมป์ ใครมีเหมือนกันหลายตัว ก็เอามาแลกกัน จับแมลงในตะลัยยังไม่อันตรายนัก จะมีที่ต้องไปหานอกสถานที่ ที่ฮอตฮิตก็เช่นที่พุแค การจับแมลงนอกสถานที่จะมีอันตรายบ้างเพราะ อาจเจอแมลงมีพิษ ต้องถอนพิษโดยใช้เหล้าบ�าบัด เมาเละกลับตะลัย แมลงหกตกหาย อีกต่างหาก ความมัน มันอยู่ตรงนี้นี่เอง .... ๕๐ ปี KU 31 31 ART527_ .indd 31 25/4/2565 2:32:26 ชาวอักษร...ยุคโน้น เราเอ็นทรานซ์เข้ามาในคณะ วอ. มีนิสิตน้อยนิด เค้ารับ ชาย ๑๕ คน หญิง ๑๕ คน การเรียน เรียนอย่างเข้มข้น เพราะ คนเรียนน้อย คนสอนก็ล้วนสูงวัย เคร่งและสอนราวกับสอนเด็กประถม เรียนไปเรียนมา จึงรู้ว่า เป็นหญิง ๑๕ ชาย ๑๔ และสับสนทางเพศอีก ๑ คน นางนี้ แม้เสียงก็เป็นหญิง วันหนึ่งในวิชาฝรั่งเศส อาจารย์แบ่งให้อ่าน เป็นชาย กับหญิง พอถึงผู้ชายอ่าน ก็จะมี ๑ เสียงแปร๋นออกมา อาจารย์ เริ่มปรี๊ด และพูดว่า “ชั้นให้ผู้ชายอ่าน อ่านใหม่” เสียงนางก็ยังเจื้อยแจ้วต่อ จนอาจารย์ให้อ่านทีละคน มาถึงศักดา นางจีบปากจึบคออ่านอย่างมั่นใจ จนอาจารย์เองคงเสียใจ และพูดว่า Assiez Vous.. (แปลว่านั่งลง).. แม้เพื่อนเราจะเป็นอย่างไร เราก็รักและสงสาร รับฟังเรื่องต่าง ๆ ที่ศักดาเล่า ล้วนเป็นความคับข้องใจ ก็ได้แต่ปลอบโยนกันไป สุดท้ายศักดาก็ไม่ได้เรียน ต่อ ใครที่เคยแกล้งศักดาไว้ คิดถึงเพื่อนให้มาก ๆ นะ ทุกวันนี้ ศักดา หายไป เคยได้ข่าวประปรายอยู่พักหนึ่งแต่ตอนนี้ไม่มีใครได้ข่าวศักดา อีกเลย นิสิตอักษรที่มีอยู่น้อยนิด พอปี ๒ คณะสังคมเปิด ก็แห่กันไปเรียนสังคม ไม่ใช่อักษรไม่ดี หรือเราเรียน ไม่เก่ง แต่อาจเป็นเพราะความเคร่งของอาจารย์มีมาก และความเป็นเสรีชนของคนเรียนมีสูง เมเยอร์ภาษาจึง เหลือผู้ชายเพียงคนเดียว และยังยืนยันได้ว่าเป็นชายแท้ หนุ่มนี้ไม่มีปากเสียง เพราะรู้ตัวว่าอยู่ในหมู่หญิง ต้องเจียมตัว บุคลิกเขาเป็นมาตั้งแต่แรกเข้าเรียน เธอเก่งมากผิดกับท่าทางสุดเซอร์ เป็นที่ดูแคลนของ อาจารย์ผู้สอน ครั้งแรกที่อาจารย์เรียกถามตัวต่อตัว อาจารย์โกรธมาก เพราเขายืนประจันหน้า แต่ไม่สบตา อาจารย์บอกว่า ไม่มีมรรยาท ชั้นพูดกับเธอ ท�าไมเธอ ไม่มองหน้า เธอจึงยืนตรง พยายามมองอาจารย์ แต่อนิจจา ลูกนัยน์ตาเธอไม่สามัคคีกัน และเธอก็ยิ้มให้ อาจารย์อย่างใสซื่อ อาจารย์อึ้งไปชั่วขณะ และในที่สุด เธอก็เป็นศิษย์ที่อาจารย์ประชุม รักที่สุด เธอไม่ได้ท�าให้ เรื่องเล่าชาวอักษร.... “คบคน อย่าดูแค่หน้าตา สบตาก็อย่าไว้ใจ” อาจารย์ผิดหวัง เมื่อจบแล้ว ออกไปท�างาน ความเก่ง ของเธอเป็นปฏิภาคผกผันกับบุคลิก เธอประจ�าที่ กรมประชาสัมพันธ์ แผนกข่าวต่างประเทศ ทุกวันจะมี บทความของเธอออกอากาศหลังข่าว สรุปท้ายผู้อ่าน จะประกาศว่า ผู้แปล คือสุภาพงษ์ ระรวยทรง....หรือ ไอ้แป๋ของพวกเรานั่นเอง เธอคือความภูมิใจของพวกเรา ตลอดกาล... 32 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ART527_ .indd 32 25/4/2565 2:32:26 ďÔüèöďöąôĈþøąõÝôöôõćÚîŘìÔĖďîŦìÝôöô þì ĉėÚ ÞĉėÚýöşąÚèĜąìąìĒþş×ćçéĉÚýĜąþöĄí×ìêĈėï Şąì ďþèċÔąöæŢôąçşúõÔĄì ďö Ċė ĀÚďøŞąèŞĀēîìĈĘ ïČşďøŞą ďøŞąďñöąăèşĀÚÔąöíĀÔ×úąôĒìĒÛêĈė ďÔĖíÚĜąēúşö Şúô ģğÔúŞąîŖìĜąôąýąöóąñĒìúĄììĈĘ ďô ĊėĀďëĀďîŦììşĀÚîŖþì ĉėÚ ďëĀýçĒý ïôõąú ÔşąúďîŖõ þìşąèąìŞąöĄÔ öČîöŞąÚēôŞíĀííąÚìĄÔ ĐèŞÔĖēôďîŞ ìõŦ õĀĄ úìĒþ ş ñúÔô ş ąÕąúô ş ąďÕş õúēç Ĉ şøĄíðîąÔ Ŗ ďôĊėĀďëĀÕĈėöéïŞąìďýĈõÚďøĖÔĕñČçďñöąăĐèŞĒ×öÛă ìĉÔúŞąďëĀþşąúþąàìĄÔďôĊėĀîöĈęçĐèÔ ďëĀéìĄçîŘìýĄĘ ì ĐèŞöċŞìñĈėÛĄíĒþşďëĀďøŞìîŘìõąú êĄĘÚê Ĉėēôď×õô Ş ĈîŖþìÚēç ĉė ďîş ììŦ ÔÔĄ ÿąÕĀÚèăø Ĉ õĒìîöăďóê Ą îŘìõąúďìĊėĀÚÛąÔìĄÔÔĈÿąîŘìõąúÕąçĐ×øìĐèŞðŖôĊĀ ÕĀÚďëĀÜôĄÚìĄÔ ďëĀÛĉÚèşĀÚøÚĐÕŞÚĐøăďîŦììĄÔÔĈÿą îŘìõąúÕĀÚèăøĄõ úĄìþì ĉė Ú ďëĀÔĜąøĄÚÞşĀôõćÚîŘìýĄĘì ĀĄçøôê Ĉė ďëĀéìĄç ñøĄìÔĖôĈďýĈõÚÔúìĀúĄõúăďí ĊĘ ĀÚøŞąÚ ôąèăĐþÚŞú ĕ ĀõČŞçşąìþøĄÚ ďô Ċė ĀďëĀďøĖÚēîêĈėď ĴēôŞéČÔēôŞéČÔĵďýõÚì Ĉ ĈĘôĄìďþôĀìþôąê Ċ ďþ Ĉė ąĀõ Ş ąÚēô Ş ŞôĈďþèċ ďëĀÕôĒÛĐøăďö Ş ôďø ćė ÚďîĖ ąĀŚ Ô×ö Ĉ Úďý ĄĘ õÚÔ Ĉ ĖõĄÚèąôöÚ×úąì Ą ĴēôŞéČÔēôŞđçìĵ×öąúìĈĘýôąëćþøċçøĀõďëĀþĄìēî þąďýĈõÚĀċíąêúŢìĄĘììĉÔĒìĒÛúŞąđçìýćÜĄìÛăďøĖÚď ďíĊĘĀÚøŞąÚĐÔìŞăĐþøă ĐøşúďëĀÔĖîøŞĀõÔöăýċìĀĄçøô ēîêĈėďêĄìêĈ ĐèŞĒÛçşąìďôèèą êĜąĒþşďëĀÔçďĒþş èĜėąÔúŞąďþøĄÔĐøăîøŞĀõÔöăýċìøÚêĈėþìşąĐÕşÚÕĀÚ ďÛşąÕĀÚďýĈõÚÔúìîöăýąêìĄĘì ďýĈõÚôĄìďîøĈėõìďîŦì <+8<Y4?L;TCDV*=; þĀìďĀõö Š ĀÚĀõ ş ąÚđþõþúìÔąÚďÔÚêăø Ş ċ ďøĊĀçĀĀÔÞćí ĕ öċŞìñĈėèşĀÚďÕşąÛĄíĐõÔ ĐøăÛąÔì ĄĘ ì ďëĀĐøăèĄúÔúìÔĖéČÔĐõÔ ĒþşÞşĀô×ìøăôċô ĐøăôĈõèćçēúşêĈė ýìąôúŞą ĴþşąôñÔîŘìĀĀÔìĀÔ ÝŞĀÚõćÚĵ ďþèÔąöæ ċ ŢïŞąìēîĐýììąìďôĀďëĀĐøăďÕąďÛĀ Ċė ÔĄì ďö Ċė ĀÚìĈĘÛĉÚďîŦìďøŞąýČŞÔĄìòŤÚĀõŞąÚÕíÕĄì ďñöąăê Ĉė ď×õêăďøąăÔĄìďôĊėĀéĉÚ×öąúÔĖ×ĊĀìĄÔÔĈÿąÕĀÚèăøĄõ ö ŞúôĐÕŞÚĒþşýéąíĄìêĈėöĄÔďþôĊĀìÔĄì êăďøąăÔĄì ĐøşúöĄÔÔĄìĐøăďîŦìďñĊėĀìÔĄìÛìúĄìèąõ èĄúÔúì×ìì ĄĘì ÛąÔēîĐøşú ÔŞĀìďÕąÛąÔēî ďëĀēçşôĈđĀÔąýēîďõõôďõ Ĉė õìõąôďñ Ĉ Āìî Ċė úõç ř úõþ ş úĒÛ Ą çşúõ×úąôïÔñČ ìí Ą çìĄ ďëĀĀõąÔíĀÔďÕąú ĈĘ ąďöąÕĀđêü Ş ďöąēôŞď×õøĊôďëĀ ĐøăďëĀ×ÚēôŞøĊôďöą ďöąÛăďîŦì ďñĊėĀìÔĄìĐôşÛăĀõČŞ×ìøăđøÔĐøşúÔĖèąô ďëĀ×Āõ Ċ õìĄ ĀÚú ş ĈöĈĐøăďÕąÔĖ×ĊĀýöăøñý ċ ìêö ċ þìċôĐôŞìîŘìÛąÔúììĄėìďĀÚ éşąôĈàąæúćďûü ýċöă×Úõ ćĘ ôĀõČ ŞíìòŚą Đøă íĀÔúąďöąēô Ş ď×õø Ş ôďñ Ċ ĀìďÝ Ċė ìÔŞ ìé Ą ąďëĀďø ş Úďî Ė ąÛö Ś ćÚ ÕĀÚďöąúĄìì ĄĘì ďöą×ÚďîŦìþìċŞôĀąóĄñìĄíÛąÔúĄììĄĘì øăõĄõìşĀÚ ġĜëŏ)3 TT êċŞÚíąÚďÕìďôĊėĀĤğîŖÔŞĀìòŤÚçČôĄìõąúìąìñćøĉÔ ĐèŞôĄìÔďÔĖ Āíďê Ċ ąĀąõ Ş ñúÔďöąèĀìì ċ ĈĘìĄėìĐþøăêúê Ąė Úèăø ĄĘ õĄ ÛăôĈéììþøĄÔĀõČ ŞýąõďçĈõú ×ĊĀéììÛąÔþìşąèăøĄõ ïŞąìýöăþìşąþĀîöăÝċô èöÚïŞąìþìşąĀìċýąúöĈõŢþøúÚ ýċúööæĂÞĉėÚèĀììĄĘìêŞąìõĊìĀõČŞêŞąìďçĈõúďúøąďöąïŞąì þìşąêŞąìèşĀÚêĜą×úąôď׹öñéşąÕĈėöéÔĖ×ĜąìĄíêĄĘÚÝąõ ĐøăþàćÚ éşąďçćìÔĖþõċçõÔôĊĀēþúş ďöąêĜąÛìďîŦììćýĄõ ÛìêċÔúĄìì ĈĘ ďúøąďÕşąôąĒìèăøĄõ ĐøşúïŞąìþìşąêŞąì ÞĉėÚèĀììĈĘêŞąìõĊìĀõČŞĢêŞąìÔĖõĄÚêĜą×úąôď׹öñêŞąìĀõČŞ éìììĈĘøąÔïŞąìÕìąìÔĄíéììÚąôúÚûŢúąìïŞąìîöăèČĠ êĈėďöąďöõÔÔ Ĉ ìúĄ ąýąôĐõÔđöè Ş îöăè Ĉ ġÞ Č Úô ĉė ĈöşąìĐçö×ú Ĉė ìĈ ĀõČŞþĄúôôï ċ ąìíąö Ş ÛąÔì Ţ ìÛăďî ĄĘ ìéììýąõďø Ŧ ÔĕďÕ Ė ąýş ČŞ þĀþàÚöăþú ć ąÚêąÚĒìèăø Ş õô Ą éììĐõÔõ Ĉ ĀõĕďÕ Ş ąēî ş èąô×æăèąÚĕöúôê Ş Úï ĄĘ ąìþì Ş ąþĀÝąõéììê ş ĈėïŞąìþìşą þĀÝąõÛăďîŦìďÕèèşĀÚþşąôÕĀÚìćýćèþàćÚďñöąăþìċŞôĕ ÛăĐèÚÔąõèąôýíąõì Ş ÚïċŞ ąÕąúô ş ąíş ąÚì ş ÚÔċŞ ÚďÔÚĒìè ċ Ąú ďçĈõúíşąÚ ôąõĊìđÝúŢĐøă×ĀõýŞÚďýĈõÚÔöăďÞşąďõşąĐþõŞ ýąúêĈėÛĜąďîìèŦ ĀÚï ş ąìĐçìè Ş ĀÚþ ş ąôì ş ĈĘñ÷èÔööôì ć ĈĘďöąÛă öČşÔĄìďĀÚúąôŞ ìץ ĀĀąæąÛ Ċ ÔöÕĀÚÔ Ą ČÔČÛăêąĀăēöÔ Ĝ ďöĖ ĀÚÕĀÚ Ċė ÔČēôŞôĈĒ×öéĀýąĐøăè Ċ ìďþè ş ċÔĖēôýăêÔýăê Ş ąìÔ ş íÜąõą Ą -221Y#Ÿ-$[ÈÒ« êĈėñúÔïČşþàćÚďöĈõÔúŞąñúÔďîöèÕĀýŞúìíċà ĐèŞýĜąþöĄí ×ììĀÔ ê ĈėēôŞď×õďþĖìÛăôĈĀąÔąöèöăþìÔ ĀÔýĄė ìÕúĄà ĐÕúìôĈďöĊėĀÚďøŞąèŞĀĕÔĄìôąúŞąĒìúĄìòċèíĀøîöăďñæĈ ÛċÿąëööôûąýèöýôŢ õđì Ą ìÝąúýéąí ş ìêĄ ÚġÛăÕ ĄĘ ìöé ĉĘ íööêÔďøċ Ôďþô Ė ĀìöéÕì×úąõĐþ Ċ ďÕŞ ąôąö ş ĀÚďñøÚďÝ ş õöĈ Ţ ÔĄìýìċÔýìąìĐèŞďÝşąèöČŞ ÞĉėÚñúÔďîöèêĄĘ ÚþøąõíąÚèì ďñÚÛăďÕ ćė ąìĀìþø ş ÚÛąÔê Ą ąÔĜ ÛÔööôÔ ć ìÛìďÝ Ą ąďý ş õÚďñøÚ Ĉ ďÝĈõöŢĐþøô ĕýöşąÚ×úąôöĜą×ąàõćėÚìĄÔíĀÔĐøşúúŞąìĈė ×ĊĀĀąæąÛĄÔöÕĀÚÔČ ÚąìĐÕŞÚÔĈÿąÕĀÚôĉÚ ôĉÚýìċÔ ÔČēôŞýìċÔ ÔČÛăìĀì úćëĈĐÔşîŤàþą×ĊĀ ñĀôĈöéýąú èŞąÚôþąIJøĄõďÕşąôąĐþÔîąÔöşĀÚďñøÚďÝĈõöŢÕĀÚèĄúďĀÚ ñúÔďîöèÛăĀĀÔôąîöąÔáÔąõĒìÝċçøŞĀĐþøô ďîöèíąÚ èìÔĖďîøĊĀõÔąõ êĜąďĀąýąúĐîøÔþìşąýăñöĉÚÔøĄú ÛąÔì ĄĘì ĒìîŖèŞĀôą ÛĉÚēôŞôĈÔąöì Ąė ÚöéôąöşĀÚďñøÚĒì ĀąæąÛĄÔöÕĀÚÔČĀĈÔèŞĀēîìĈėďîŦìďöĊėĀÚďøŞąÛąÔîąÔÕĀÚ ďîöèþøąõèì ĐøăõĊìõĄìēçşÛąÔďýĈõÚøĊĀďýĈõÚďøŞąĀşąÚ ÛąÔďñ Ċė ĀìèŞąÚýéąíĄì úŞą ĀõŞąēçşĐþøôďÕşąôąĒìêċŞÚ íąÚďÕìďøõ ďîöèďñŞìñŞąìďèĖôēîþôç ÔĖíĀÔĐøşúēÚ ìĈėôĄìĀąæąÛĄÔöÕĀÚÔČ,6ĀŞąìúŞąÔČāŞąĕĕ TU ñûĂ÷ĄçòĂõāòČÑùåóøĂúåóś Ē×öēîďêĈėõúêöćîìĈĘ×ÚÛĜąēçşçĈ íşąìĴÛćĚÚĵĒþàŞđèþöČþöąôąÔ ĒþşÔąöèşĀìöĄíĀõŞąÚçĈđçõďÜñąă ñąøÚďöĊĀ îöăôÚ ďêĈėõúêăďø ÕąÔøĄíďÛĀøôñąõċĐøă×øĊėìĒþàŞ ôąÔĕĕĕĕþøąõ×ìèÔĒÛĐøă þøąõ×ìďĀąëööôôăďîŦìêĈėñĉėÚ ýúçôìèŢēôŞöČşíêēþìÔĄìíşąÚ ĐèŞēèšÔšÚ ×ìÕĄíďöĊĀ ďÔŞÚñĀèĄú ñõąõąôďĀąďöĊĀďÕşąðŤŧÚÛìēçşĐôş ďîŦìêŞąďöĊĀêĈėþŞąÚÛąÔêŞąďöĊĀÕąÕĉĘì ôąÔÔĖèąôĐèŞêċÔ×ìîøĀçóĄõ ĴďñĊėĀìÛćĚÚĵíöćÔąöĒþşêąÚíşąì ďĀąöéõìèŢôąöĄíñúÔďöąÔøĄí 4? 'ITC9E*+lTĒ×öēîêöćîìĈĘ×ÚÛĜąēçşçĈ õĄÚÚĄõÔĖÕĀí×ċæďñĊėĀìÛĄÔöĈýċÛöćèëööô ïČşĐêì×æăĂÝąõîŖġĐøă ĴďñĊėĀìÛćĚÚĵ óąúćæĈêċôôąììêŢ ïČşĐêì×æăĂþàćÚïČşôĈìĜĘąĒÛÔĄíďñĊėĀìĕēçşôĈîöăýíÔąöæŢèĊėìďèşì ×öĄĘÚþìĉėÚĒìÝĈúćèďîŦì×úąôêöÚÛĜąçĈĕēôŞôĈúĄìøĊô×öĄí ýċÔ÷üâćěìćöċèèćûąèöŢ Ħ ñ×ĥģ ÝĈúćèóąõĒìöĄĘ úíąÚďÕì úŞąēî ĀąæąÛĄÔöÕÛĈÕĀÚďöą ďèĖôēîçşúõýćėÚôĈÝĈúćèþøąÔþøąõñĄìëċŢþøąÔþøąõTQFDJF ďñöąăôĄìöúôêĄĘÚÝĈúćè×ì×ĊĀñúÔďöąêĈėďîŦìÝąúþĀĐøăïČşêĈėêĜą ôąþąÔìĀõ ć ČŞĒìèăøõìĄ ĐþøăĐøăÝ Ĉė ĈúćèýèúĄ ŢêĈėôĈêĄĘÚēÔþô Ş úČ Ąú êĈėñúÔďöąèĀÚû ş Ôüąþą×úąôö ĉ ĐôøÚìÔþì Čş èČ úďÚ Ą ìèć úêĀÚ Ą ÚČ Þĉė ÚíŞÚíĀÔéĉÚ×úąôĀċçôÕĀÚìćďúûìŢ ê ĈėÕąçēôŞēçş×ĊĀþôą ĐôúĐøăýèúĄ ďøŢ õÚēô ĈĘ ŞúŞąÛăďîìÔöăöĀÔĐøăõ Ŧ ÚĒìö ċ ìÕĀÚ ċŞ ďöą ÛăõĄÚēçşďþĖìóąññ Ĉė ďø ĊĘ Āõ ÕĈėôşąôąďöĈõì èĜąìąìďøŞąúŞą ôşąì ĈĘôąÛąÔÔąöîøçöăúąÚÛąÔ×æăýĄèúĐñêõŢ ďêĖÛÛöćÚ ĀõąÚēöè Ş ĀÚõ ş ĀìÔø ş íēîéąôï Ą ČşöČşĀĈÔêďĀąďî Ĉ ìúŦ ąďöąĀõ Ş ČŞöŞúô ÔĄìĀõąÚé Ş Āõê ş ĈéşĀõĀąûõĒìďÔüèöÛăô Ą ďýĈ õÚìÔö Ĉ ĀÚēÔ ş ŞÕĄì ĐøăþôąďþŞąĒþşòŤÚÛì×ċşìď×õ ÝĈúćèÛĉÚďèĖôēîçşúõëööôÝąèć ÕĀÚÔąöĐíŞÚîŤì ÔąöĐíŞÚîŤìêĈėú Şą þôąõéĉÚĀąþąöÔąöÔćì ×ìĀćėô ýĄèúŢÔĖĀćėô×ìþøĄíýĄèúŢÔĖþøĄíÛăďþĖìēçşÝĄçÛąÔďþèċÔąöæŢ èŞąÚĕêĈėďÔćçÕĉĘìĒìĐèŞøăúĄìþøĄÚÛąÔúĄìêĈėôĈÔćÛÔööôèŞąÚĕ öċŞìñÛăñąö Ĉė ììċŞ ĀÚĀĀÔēîþąîöăýíÔąöæ ş ĐéúýąôĐõÔí Ţ ąÚ ş $TE`<*=; đèŠăýìċÔďÔĀöŢíşąÚ þöĊĀĀąÛēîēÔøéĉÚĐ×öąõ ďĀąďîŦìúŞą ĒìõąôúćÔąøíąÚ×Ĝėą×ĊìĒÔøşďÝşąĀąÛôĈþìċŞôďçćìÔøĄíďÕşąþĀ ĐííđÞÞĄçđÞďÞ ÔŞĀìéĉÚþĀ ĀąÛôĈĀąÔąö׹õÕĀÚďÔŞąèąô ÕşąÚêąÚĐøúÔş øąÔÔ Ė ìďÕ Ą ąþĀþø ş íďî Ą ìèąõö Ŧ ÚÕċŞ ìÔ ĉĘ Ûăďî Ė Ŧì êĈėì ŞąýĄÚďÔèúŞą þôąĐéúþĀ ÛăďÚĈõí ēôŞďçćìďñŞìñŞąì ïČşýĄÚďÔèÔąöæďøŢ ąúŞ ąô Ş ìēç Ą şÔćìÕĀÚďÔąêŞ þì Ĉė ôĕēç ċŞ ×ąõĀĀÔ ş ôąďñ Ċė ĀĐíŞÚîŤìĒþşñúÔôĄìēçşÔćìĀõŞąÚê Ąė úéĉÚ ďÝşąì ĄĘ ì þĀÛĉÚ ďÚĈõíýÚĄçêĄĘÚ×ìĐøăþôą ÕşĀ×ćçìĈė×ĊĀÔąöĐíŞÚîŤìĀõŞąÚþì ĉėÚĒì ýĄÚ×ôĐþŞÚìĈĘÕĀÚďöą ġĜëŏ)3 TV ×ìê Ĉė ďöĈõìďÔüèö ď׺ąďöĈõÔìćýćèôćĒÝŞìĄÔûĉÔüą èŞąÚÛąÔôþąIJøĄõĀ Ċė ì ďñöąăìćýćè×ĊĀïČşêĈėĀõČŞþĀ ďöąôĈêĄĘÚ èĉÔĐøăþĀĐöÔďöôďç ćė ôêć ďÔüèöûąýèö Ĉ ÕĀÚďöąĐè Ţ ŞÔŞĀì ďîìîŦ ąçÚçĀìēö ř ×úąôÚąôèąďöąÔ ş Ûăô Ė þĀñ Ĉ ÔÞ Ą Úè ĉė ąÚŞ ÛąÔèÔ×ĉ Āďî Ċ ìēô Ŧ ýş úìè Ş ÔÛăďî ĉ ìîŦ ìþĀþà Č Úêć ďîĈė ìēô Ŧ ďÔş Şą ĐÔŞ×ĊĀþĀĠğÔĠğÕĀõČŞď×ĈõÚÔĄìýŞúìêĈėĒþôŞÕĉĘìôą ìćçÔĀõĖ ďöČŞ õÚďî Ĉ ìÔø Ŧ ôďþô ċŞ Āìþô Ċ ČŞíşąìÛăôĈÝĊėĀďñöąăñöćĘÚ øşúìďîŦìÝĊėĀÕĀÚçĀÔēôşďñ ĊėĀĒþşýôďîŦìþĀÕĀÚÝąúďÔüèö ôĈÝĊėĀ×øĀÚÛĀÚÔ ş ìץ Āí Ċ üÔöÕÛöö ċ èìĄ ×Ţ êøĄ õąöąÝąúç Ĉ Ĉ ÕÛĈìċÝñċêëöĄÔüąôþąþÚýŢýŞúìèĉÔÝÚđ×ĐøăÝúìÝô ÛăĒþôŞýċçøÔüæă×ø Ą ąõè ş ÔĐðçĀõ ĉ ĐõÔēîÛąÔþô ČŞ ČŞíşąì çĀÔēôş þĀÕÛĈìċÝÛăèŞąÚÛąÔþĀĀ Ċė ì ×ĊĀÛăþşĀÚđéÚ ìĀìďöĈõÚÔĄìďþôĊĀìתąõêþąö ýŞúìþĀĀ Ċė ìÛăĐíŞÚďîŦì þşĀÚþşĀÚþìĉėÚìĀìĤ×ììĀÔÛąÔíċüÔöÛăôĈďèĈõÚ ġÝìÔ ĄĘ ÛăìĀìÔ Ė ìöąúĦħ×ìďòĀö Ą ŢìćďÛĀöÛăô Ţ ďèĈ õÚ Ĉ đèŠăþĄúďèĈõÚ ĐøăèČşďýĊĘ ĀïşąĀõČŞîøąõďèĈõÚ ďúøąÛăďçćì èşĀÚďçìþø ć ÔÔĈ ìĐííú Ą ìďúõ Ą õŢ Úďúøąô ćė ñúÔï Ĉ ĈýćÚþĀ×úąô ĐĀĀçÛăďÔ Ą çÕć ìďúøąďç ĉĘ ìĀąÛè ć ĀÚďç ş ìÕć ąôÔ ş ìēîíìďè Ą õÚ Ĉ çĄÚì ĄĘ ì þşĀÚÕĀÚñúÔďöąçČÛăďîŦìĐתêĈėÞċÔþĄúìĀìĐøăìĄėÚ êĜąÔąöíşąìĐתìĄĘìöăďíĈõíþĀþàćÚ×ĊĀèşĀÚîČêĈėìĀìĒþş ďöõíö Ĉ Āõô ş Ĉïşą×øôďè ċ õÚĒþ Ĉ ďöş õíö Ĉ ĀõôĀÚÛąÔóąõìĀÔ ş èşĀÚďþĖìïşą×øċôêċÔďèĈõÚ ýŞúìĒìèČşďîŦìđøÔýŞúìèĄú ÕĀÚĐèŞøă×ì 7X$Y1MO þĀÝąõÔĖôĈêĄĘÚèĉÔĐøăþĀĐèŞēôŞôĈÝĊėĀĒÝŞèĄúďøÕ ĐêìďÝŞìèĉÔĠèĉÔġþĠġþĠĢþĠģíąÚþĀ ÛăĐõÔèąôÔÛÔööôďÝ ć ìþĀì Ş ÔöĄ ÔíĄ ďîĈĘ ìèŦ ì×úąôĐĀĀ ş Ąç ÔĖēôŞĐñşþĀþàćÚ ĒìúĄìêĈėôĈÔćÛÔööô ïĈýćÚþĀÛăôĈôąÔ ĐĀĀĄçôąÔĐèŞēôŞôĈîŤàþąďöĊėĀÚþşĀÚìĜĘąďñöąăôĄìēôŞďîŦì þşĀÚôìďî Ą ìđéÚÔú Ŧ ąÚĒþà ş ďîŞ çđø ŕ Úēô Ş ŞôĈîöăèøČ Ôüæă Ą ďîìPQFOBJSô Ŧ ĈĀŞąÚìąõąúďþõ ĜĘ õçĀąíēç Ĉ ġğĢğ×ì ş ĀąíēçşēôŞĀĄĘì ďñöąăôĈêŞĀì ĜĘ ąďÕşąÕìąçĒþàŞ èĄÔĀąíēçş ēôŞèşĀÚďÔöÚĒÛÔĄì ÔąöĀąíìĜĘąöúôìĈĘ êĜąĒþşþìċŞôďÔüèö öČşĒÛöČşÕìąçÔĄìďîŦìĀõŞąÚçĈ ÝĈúćèÝŞúÚìĈĘôĄìďîŦìóąñèćçèą õĄìĐÔŞďåŞąēîďøõêĈďçĈõú þĀÝąõ ýóąñêĄėúēîÛăēôŞďöĈõíöşĀõďêŞąþĀþàćÚ ÛĉÚèĀÚô ş ĈúĄìñåìąþĀĐøăê Ą ąíĜ àþĀñúÔďöąè ċ ĀÚê ş ą×úąô Ĝ ýăĀąçĐøúďîş çþĀĒþ ŕ ýąúĕďÕ ş ąÝôđçõÛăô ş Ôąöè Ĉ çýĄ ćì ú ŞąþĀĒç þşĀÚĒçñĀçČēçşêĈėýċç öąÚúĄøÝìăďøćûďîŦì ďþøşą ďíĈõöŢ þöĊĀď×ö Ċė ĀÚç ĊėôĒç ĕ êĈėēôŞĒÝŞìĜĘąďîøŞą ýŞúìþşĀÚêĈėđýđ×öÔêĈėýċçÛăēçşēôşÔúąçďîŦìöąÚúĄø ÛąÔ׹íĀÔďø Ĝ ŞąďøŞąúŞąíąÚþşĀÚēôŞôĈÔąöďèöĈõô èĄú ďñöąăēôŞĒÝŞÔćÛúĄèöĐøăúćýĄõêĈėïȺݹõÛăôąêĜą×úąô ýăĀąçþşĀÚçĄÚìĄĘìďôĊėĀýąúÛăďÕşąÝôþşĀÚēĀşþìċŞôÔĖÛĄí êċÔýćė ÚõĄçďÕşąèČş ďô ĊėĀýąúďÕşąÝôþşĀÚ êċÔýćė ÚĀõŞąÚďöĈõí þôçĐííïćçýĄÚďÔè öċ Şìñ ĈėýąúĐÔŞþìŞĀõöČşêĄìçşúõ îöăýíÔąöæŢÝĈúćè ìąÚýĄė ÚçşúõďýĈõÚĀĄìĐýíĐÔşúþČ Ĵďîçèŕ ďçČş õúì ĈĚ ĈĘĵ×úąôøíèĄ ąÚĕø Ş ìêăø ş ÔĀĀÔôąÛąÔè Ą Čş þşĀÚìĄĘìÛĉÚēçşöĄíēôşÔúąçďîŦìöąÚúĄøĒìêĈėýċç TW ñûĂ÷ĄçòĂõāòČÑùåóøĂúåóś \> Ş 5'4iiiM;ZC<T*_%; GT;MS78DZ9: ×úąôďîŦìøČÔïȺݹõÕĀÚþìċ ŞôíąÚďÕìôĄì ďÕşôÕşììĄÔ ďô Ċė ĀÕĄçĒÛÔĄì ÔĖÛăôĈÔąöîöăøĀÚõċêë öăþúŞąÚ×æă ďøõďéćçēîéĉÚñúÔìćýćèþàćÚ èşĀÚöíďîø Ĉ õìþ Ĉė úďÕĄ ôÕĖ çêĄ ĈėēçôąÛąÔĐòìďî ş ìďÕ Ŧ ôÕĖ Ąç èăøĄõèąôďçćô ďñ ĊėĀĒþşöČşúŞąÜĄìôćēçşðŤÔĒðřþìċŞôďÔüèö þöĊĀ úìďîŦìñćďûü ďñĊėĀ×úąôîøĀçóĄõÕĀÚèĄúďĀÚ ďô Ċė ĀďþèċÔąöæŢďÕşąÕ ĄĘ ìúćÔ÷èć öċ Şìñ ĈėēôŞèşĀÚÔąöĒþşôĈ øČÔþøÚďÔćçÕ ĉĘ ì ÛĉÚÛĄçýéąìêĈėĒþşôĄìîöăøĀÚõċêëÔĄì ýìąôöí×ĊĀýìąôĀćìêöĈĂì Ąė ìďĀÚ èĈÔĄì ēçşĐïø ³©» ·Ên¯¯¥ ¸ÌÈ¢´ ¤¥ q㶧å´¤£¯Ä¤ ñĀÔøíþĀĀ Ą ąúþ ş ĀÚďç ş õúÔ Ĉ ìè Ą ĀÚôąì ş Úêąõąò Ąė ôòČ ŤÔ ÔĄì èĈÔĄìÛì×øąì ýċçêşąõ ÔĖÔĀç×ĀēîÔćìÕşąúèşô ďÛŠďøĖÔéşąēôŞèĈÔĄì ôĄìÛăöĄÔÔĄìēçşēÚÛöćÚēþô ÝĈúćèôĄìďÕşôÕşìďõĈėõÚìĈĘďĀÚ ġĜëŏ)3 TX *[$V;MT* CT_%WDI ôşąďĀšõôşąďÕĈõú öČîöŞąÚîöąçďîöĈõúďîŦììĄÔþìą ĐþøŞÚÞŞĀÚýċôēĀşñúÔďúöÝŞąÚďÛöÛą þöĊĀúŞąñúÔîąÔþôąìŞąöĄÔÛöćÚ ĐèŞďç ĈĚ õúÔŞĀìêĈėú ŞąìŞąöĄÔìŞă ôĄìēôŞĒÝŞĒìõċ×đìşì õċ×đìşì ôşąďÕĈõúďîŦìďÕèñĊĘìêĈėýĈĐçÚÕĀÚñúÔïČşþàćÚ ďúøąÕĈė ÛĄÔöõąìïŞąìþøúÚýċúööæ èşĀÚöĈíïÚÔþĄúêĜą×úąôď׹öñ ĐøşúèşĀÚÔşôþìşąþìĈíÕąĐøăéşąêąÚđîöŞÚèşĀÚîŤŧìýċç÷êëćě ĐèÔöăì Ş ìďý ĄĘ õÚďþ Ĉ ąþĀìÛăèąôôąö Ş Ú×úąìēô Ą ŞýćĘìýçõ ċ Úďþ ćė Ėì ýąúĀĀÔĀąÔąö ďýĈõÚõ ćėÚÔöăÝĄĘ ì õ ćėÚ×ăìĀÚèăđÔìĐÞú ēôŞďøćÔ ôĄìďþôĊĀìďîŦìûČìõŢöúôÕĀÚþìċŞôúĄõ×ăìĀÚďÔĊĀíêċÔ ×æăĒþşôąîøçîøŞĀõúąÛąďþìĖíĐìô ÛìúĄìþì ĉė Ú úĈöýèöĈ ýąúìąÚþìĉėÚďþøĊĀĀç ďôĊėĀìąÚÕĈėöéïŞąìôą ēĀşþìċŞôÛĄíÛşĀÚ ôąĐèŞēÔøÕąÕąúĕïôõąúîøćúēýúĒÔøşďÕşąôąďýĈõÚĐþŞÚ ×úąô×ăìĀÚÔĖďö ćė ôÕ ĉĘ ì ĐèŞ×öąúì ĈĘ ìąÚì ĈĘēôŞþøíèą ēôŞþìĈ ñĀÕĈėôąéĉÚôşąďÕĈõú ìąÚÔĖďíö×ñöĊç ÛĀçöé øÚôąõĊìďêşą ÔöăďĀú ýăíĄçïôďøĖÔìşĀõ ďÝćçþìşą ĐøşúéąôúŞąôĈîŤàþą ĀăēöĀõąÔďþĖìĀõąÔçČĀăēöøÚôąĒþşçČĐøşúĒ×öÔĖēçşèĀí þìŞĀõ ôĈîŤàþąĀăēö ñúÔôşąďÕĈõúÚÚ ïćç׹ç ׹çēôŞéĉÚ þą×ąèĀíēô Ĝ ŞêĄìúąĐø Ş úìąÚÔ ş ýăí Ė çþì Ą ąýăí ş çïôê Ą Úê ćĘ ąõş úŞą ēôŞĐìŞÛöćÚì Ĉė þúŞą çĈĐèŞďþŞąê ĄĘ Úì ĄĘ ì ĐøşúìąÚÔĖÔşąúÜĄí ĕ ÕĉĘìöééĈíÛąÔēî ôşąďÕĈõú ÛĉÚďîŦìþì ĉėÚĒìèĜąìąìê Ĉė ďøŞąÕąìÔĄìôą ď׹úş ąÔŞ ìúĄ ąô Ş ąďÕş õúì Ĉ ĈĘôĈôąìąìÔĀìö Ş ìďöąďĀąôąÛąÔďÔüèö ċŞ ÔøúćëąìôĄìèĄĘÚĀõČŞĐøşúúĄìçĈ×ĊìçĈÔĖþąõēîþìċŞôĕēîèąôþą ÔĄíõąô õąôíĀÔĒþşēîçČêĈėýöăì ĜĘ ąÕşąÚþøĄÚþøúÚýċúööæýć þìôĀċŞ çĀĉ çôąÔç Ą úõÕąçô ş ąďÕ ş õúĐø Ĉ úēô ş ŞôĈêĈėöăíąõĀąöôæŢ ÔćìēôŞēçşéŞąõēôŞĀĀÔÛĉÚĐþŞÔĄìēîêĈėýöăìĜĘąêĜąÔąöøÚ×úąì þąĐôŞďÛşąď׺ąøĊĀÔĄìúŞą ôĈôşąďÕĈõúÛôì ĜĘ ąĀõČŞþøąõèĄú êĈďçĈõúçĄÚì ĄĘì ēĀşêĈėúŞąìŞąöĄÔÛöćÚìŞă ďîŦì×ĜąñČçĒìõċçìĈĘ êĈėďôĊėĀēçşòŤÚēçş×ċõďöĊėĀÚêĈėïŞąìôąôĄìēçşĀąöôæŢçĈĐêş úą×ìĒìĀõąÔĀĀÔ×ììĀÔĀõąÔďÕ Ş ąĀąÛēô ş ÛöŞ ÚďýôĀēî ć ďñöąăýôĄõÔöăđìşì×ìďÕşąďÔüèöĀąÛēôŞēçşďñöąăĀõąÔďÕşą ĐèŞçĄìýĀíèçĐøăďô ć ĀďÕ Ċė ąôąĐø ş úÔş ĖõĄÚēôŞöČşÛăöÔçĄ Ĉēþôďñöąă đçìôöýċôÔąöúşąÔÛìÕúĄàÔöăďÛćÚ ĐèŞďô ĊėĀđçì ÔĖöČşĐÔŞĒÛ úŞąôìþì Ą ÔĐ× Ą Şēþìöíēç Ą şēþôďôĀô Ċė ĈÕŞąúíçďí ć ĀìÛ Ċ Úñö ĉ ĀôĒÛ ş ÔĄìĀĀÔôąèŞĀèşąìýċç÷êë ćě ďô Ċė ĀÕŞąúôĄìĀĀÔôąôĄìďþøĊĀďÝĊė Ā ĀąêďÝć ììŞ ćýćèþàÚìć ĀÚĒþô ş đçìÛ Ş íĐÔ Ą şïşąďøìÚŞ ČÔćìþąÚìćýćèÝąõ đçìĒþşÔćìďì ĊĘĀþôąďîŦìèşì ÕŞąúçĄÚÔøŞąúêĜą×úąôÔĄÚúøĒþş ïČşîÔ×öĀÚĐøăýĄÚ×ôóąõìĀÔôąÔôąõ ĀõŞąÔöăì ĄĘ ìďøõ ÛăöĄÔďÔüèöþöĊĀēôŞöĄÔ ďþèċÔąöæŢďþøŞąìĈĘÔĖêĜąĒþşďöąöĄÔÔĄì ñöşĀôĒÛÔĄìĀĀÔôąďçćìÕíúìôċŞÚþìşąēîîöăêşúÚþìşąýĜąìĄÔ ñćôñŢēêõöĄãďîŦìďþèċÔąöæŢêĈėèŞĀôąēçşìĜąôąďôşąêŢďôąôĄì ÔĄìøĄėìêċŞÚÔŞĀĒþşďÔćç×úąôýąôĄ××ĈçĈìĄÔĐøĐøăýċçêşąõďöĊėĀÚ öşąõÔĖÔøąõďîŦìêĜąĒþşďöąöĄÔÔĄìĐìŞìþìąÛìêċÔúĄìì ĈĘ êċÔúĄììĈĘ þøĄíèąìĉÔóąñúŞą éşąđçìĐÔşïşąďøŞìÚČÔćìþąÚÔĄìÛöćÚ ĕ ×ÚèøÔñćøĉÔÔĉÔÔĊĀĐøăĐĀíìĉÔēîúŞąéşąďîŦìÛöćÚĒ×öþìĀ ÛăēçşďîŦìèĄúĐôŞÚČĀõČŞþìşąÕíúìÚČÔćìþąÚāŞąĕĕĕ TY ñûĂ÷ĄçòĂõāòČÑùåóøĂúåóś ÝĈúćèďçĖÔþĀèşĀÚîöĄíèĄúĒþşďÕşąÔĄíýéąìÔąöæŢÔąöîâćíĄèćóąöÔćÛ ýŞúìèĄúÔĖèşĀÚîöĄíĒìöăçĄíþìĉėÚ ĀąÛĀĉçĀĄçèĀìĐöÔ ĐèŞèŞĀēîÔøąõďîŦì ×úąôď×õÝćì ÛĉÚèşĀÚÔøŞąúéĉÚþşĀÚìĜĘąþşĀÚýşúô ÞĉėÚìĄíďîŦìđøÔýŞúìèĄúĀõŞąÚþìĉėÚ ĀõČŞíşąìÛăôĈýĄçýúìĐøăĀ Ş ýöóąñĒìÔąöĀąíì ć ąĐè ĜĘ þĀÝąõēç Ş îöş íďîø Ą õì Ĉė đøÔýúìè Ş úÔøąõďî Ą ìĀŦ ąÚýąëąöæăþ Ş ĀÚĀąíì ş ą× ĜĘ ĀĀĊ ąÚöúôõąúĀąíì Ş ĜĘą ďöĈõÚÔĄìďîŦìĐéú îöăďñæĈ×ĊĀĐÔşïşąĀąí ēôŞôĈďúøąôąÔñĀÛăôąďîøĈė õì ÝċçĀąíìĜĘą ïşąÕąúôşąÔĖēôŞèşĀÚ ĐöÔ ĕ ĀąÛďÕćì ĐèŞèŞĀēîýąôąöéďçćì đêÚďêÚēîēçşêĄėú ìŞąýÚýąöíąÚ×ìêĈėýĄíýìêąÚďñû ìĄíďîŦìîŤàþąôąÔ ýĜąþöíďÕąĐè Ą ďĀąďéĀăï Ş ąìôąÛìú Ş ììĄ éąôú ĈĘ ąõŞ ÚôĄ ×úąôêöÚÛ Ĉ ąĀõ Ĝ ČŞíşąÚ ēþôýŞúìĒþàŞèşĀÚÛĜąďñĊėĀìēçşĒìýóąñÝĈďîøĊĀõìĈėĐþøăñúÔďÕąÔøŞąúúŞą ÔąöĀąíìąĐííĐîø ĜĘ ĀõõÔÔø Ċ ôê ċŞ ąĒþ Ĝ ďîş ì×ìÔø Ŧ ąĐýçÚĀĀÔēô ş þôÔďô Ş Ėç ďîçďïõèöÚēîèöÚôąö ŕ ììċŞ ĀÚÛăďê ş õíö Ĉ ìñċŞ ĈėēçşÔĖèöÚÔąöúçÕìąçì Ą Đþøă Ĉė éĉÚÔĄíôĈÔąöĒþşèĜąĐþìŞÚĐÝôîŝèĉÔĐÝôîŝþĀÔĄìďøõêĈďçĈõú ýŞúìðřąõþàćÚ ēôŞéĉÚÔĄíďîøĊĀõ ĐèŞÛăďþĖììċŞÚïşąéċÚÔöăđÛôĀÔ ôĊĀéĊĀÕĄìďçćìďÕşąþşĀÚìĜĘą íąÚ×ìďÔçôąēô ć ď×õì Ş ÚïċŞ ąéş ÚÔ ċ ĖìċŞÚïąďÝş çèĖ úíąÚ×ìĐô Ą ďõŞ íïĖ ąéş ÚĒý ċ õąÚ Ş õĊçĐííĀøąýè Ĉ ×ôąĒþ ć ďçş ìÔć ìĒþ Ą şúŞĀììíďî Ą ì×úąôēú Ŧ úąÚĒÛÔ ş ìĒìþô Ą ďñČŞ Āì Ċė ÔąööďÝČş ìďþ Ş ìÝąè Ė ćÔĄìÕìąçìì ĈĘ íďî Ą ìďþè Ŧ ïøþì ċ Úê ĉė ĈėêĜąĒþďÔüèöďöą ş öĄÔÔĄììĄÔþìą Y4'1 LI;7SI2YI2-Y<%Ş2«%O*>[cC=ERL*'OO$;TC ďô Ċė Ā×ċõÔĄìéĉÚďö Ċė ĀÚöăêĉÔĒÛýôĄõĀõČŞþĀ ôĈďþèċÔąöæŢ þìÚÞĉė ÚôąÛąÔîąÔÕĀÚďñ ĉė Āìþà Ċė Ú×ìþì ć ÚďëĀďø ĉė ąúŞ ą×úąô Ş öăêÔĒÛÕĀÚďëĀďÔ ĉ çÕć ìíìđéý ĉĘ úôý ş úôõ ş çđì ċ ìďî ş ìýŦ úôì ş ĄėÚ õĀÚĕÛĜąēçşēþôď×õôĈĐïŞìçćìēþúďÔćçÕĉĘìèĀìďöąĀõČŞîŖĠ þöĀîĊ ġÛ Ŗ ąēô Ĝ Şēçúş ììĄ ìďëĀè ĄĘ ìýąõèąôîÔè Ċė ďÔć Āíê Ċ Ô×ì ċ ĀĀÔēîďöĈõìĐøşú ďëĀêĜąóąöÔćÛçşúõÔąöñõąõąôďíŞÚĀĉĀõČŞ íìđéýşúô êĄìĒçìĄĘ ì ďëĀöČşýĉÔéĉÚ×úąôđõÔđĀìíìđéýşúô ďëĀ×çúć ąďëĀ×Úďú Ş õìþ Ĉ úþö Ą ĀÛăďî Ċ ìøôì Ŧ ÚÔĀçďÕ Ąė ąþø Ş íèą Ą ýĄÔñĄÔ×Úþąõ ĐèŞđéÔĖēôŞþõċçđõÔ ñøĄìþČÔĖĐúŞúďýĈõÚďñĊėĀì êĈėďþøĊĀú ćė ÚĀĀÔôąÛąÔþşĀÚ ĐøăöşĀÚďýĈõÚçĄÚúŞą ďāşõ ĐïŞìçćìēþú ďêŞąì ĄĘ ìĐþøă óąöÔćÛÕĀÚďëĀþçþąõêĄìĒç öĈíĀĀÔÛąÔýúôĀõ ş ąÚöúçďö Ş úďî Ė ìĀŦ ìúĄ ąú Ş ììĄ ìďÔ ĄĘ çďþè ć Ôąöæ ċ Ţ ĐïìçŞ ìēþúÛö ć ÚĕĐøăóąöÔ ć ÛďëĀÔ ć ĖץėÚ׹ÚÛö ş ÚĕďÝ ć ìÔŞ ì Ą ġĜëŏ)3 TZ ďçÔďÔüèöý Ė úìĒþà Ş ďîŞ ìďç Ŧ ÔúĖ êõć Ē×öú Ţ ąŞ ďçÔúĖ êõć ŢēôŞôĈýċìêöĈõŢèĀÚñ ş ÛąöæąĒþô ć ÞăĐø Ş şú ďñöąăôìÔĄ ĀďÔŞ çóąñúąçĐøăúööæÔööôèąô ć ÕşąÚðą ÞĉėÚñíďþĖìêĄėúēîèąôðąïìĄÚþşĀÚýşúô ÛăďîìûŦ øîć ìÝąõô ŕ ÔöăíąõĀąöôæ Ą ďîŢ ìóąñúąç Ŧ þöĊĀéşĀõ×Ĝąê Ĉė ñúÔďÕą×ćçúŞąďîŦì×èćďèĊĀìĒÛ þöĊĀďîŦìÕúĄàÔĜąøĄÚĒÛĒþşÔĄì ďþôĊĀì×ĜąÕúĄà êşąõöéýćíøşĀ ôĈíşąÚêĈėôĈ×úąôď×öĈõçþöĊĀ ď×ĈõçĐ׺ìÔĄì ÔĖÛăðąÔúøĈÔöăêíÔöăĐêÔ ĐçÔçĄì íąÚ×ö ĄĘ ÚíêÔúĈÔĖÛăôĈïČşôąďÕĈõìèŞĀ ýôçĄÚ×ĜąêĈėúŞąÔúĈēôŞôĈúĄìèąõĐèŞ×ìêĈėďþìĊėĀõ Đêíèąõ×ĊĀĐôŞíşąìîöăÛĜąþĀêĈėèşĀÚ×Āõôą øíĀĀÔďñĊėĀēôŞĒþşôĄìĀċÛąçôąÔìĄÔþöĊĀĀąÛ ďîŦìďñöąăĐôŞíşąìēôŞôĈûćøîăñĀÔĖďîŦìēçş éşĀõ×ĜąďèĊĀìĒÛêĈėñĀÛăÛĜąèćçýôĀÚÔĖďÝŞì +V7E$EEC?T>;S* =%0'##Y##!Ÿş2 2 êŞąôÔøąÚ×úąôďÚĈõíýÚĄç ĀąÔąû õąôďÝąêş ąĒþĜ ÝąúþĀþø ş íýíąõđçõēô Ą Ş×ĜąìĉÚ úŞąÛăèşĀÚè ĊėìôąîŤŧ ìÛĄÔöõąìēîďöĈõìĒþşêĄì ÝąúþĀÛăúąÚĒÛďñöąăÛăôďýĈ õÚîø Ĉ Ôêċ Õø Ĉė ÚĄ ÔúŞąìąÿŕÔąîøċÔ ôĄì×ĊĀďýĈõÚÔşĀÚÔĄÚúąì ÕĀÚ×ìýŞÚìô ÔąöýŞÚìô ďîŦìÔąöþąöąõ ēçşêĈėýìÔýìąìďç ċ ÔďÔüèöđèĐøăĀ Ė ôôąÔ ćė Ąí ìôďÔüèö ê Ĉė ĀöŞĀõ ôĄì ďÕşôÕşììĄÔþìą ďĀç ýą×ö ďø Š ąÛąÔ×úąôêöÚÛ Ş ąÕĀÚĐî Ĝ śă úöúćêõŢ úŞą ÔćÛÔööôþąöąõēçşĀõŞąÚþìĉėÚ ÕĀÚÝąúתąõ×ĊĀèşĀÚēîýŞÚìôê Ĉė þĀþàćÚ èĀìďÝşąôĊçêċÔúĄìđçõïøĄçÔĄìēîÔĄíďÛöćà ñąõĄñÛşĀõ ûĄÔçćěÝĄõ ýđøĐÔìÛăďîøĈėõì ēîêċÔďÝşą ÝąúþĀÛăýăçċşÚè ĊėìÛąÔďýĈõÚ èăđÔìêĈėçĄÚĐþúÔĀąÔąûõąôďÝşą ;TN$T=GZ$ii%8YŞ2"iiŞ2"%Ş- ìôďÔüèöôąĐøşúĕĕ ìôďÔüèöĒþôŞýçôąĐøşúÛşą ìôďÔüèöéċÚĒþàŞĒþôŞýçôąĐøşúÛşąìąìďÕşąÔĖÛăďñ ĈĘõìēîďîŦì ìôďÔüèöĒþàŞĒþôŞýçôąĐøşúÛşą ìôďÔüèöĒþàŞĕýçĕôąĐøşúÛşą ôĄì×ĊĀďýĈõÚîøċÔêĈėçĄÚÔúŞąēÔŞÕĄì ÔöăÝĄĘìÔúŞąìąÿŕÔą ďñöąă×ìòŤÚ ēôŞýąôąöéÔçĒþşôĄìþõċçēçşìĀÔÛąÔôĄìÛăď×øĊėĀìõşąõēîîøċÔþĀĀĊėì ýöċî×ĊĀ ďýĈõÚďþøŞąìĈĘôĄì×ĊĀďýĈõÚîøċÔĒþşďñ Ċė Āìè Ċė ìôąÔćììô ÝąúþĀÛĉÚøċÔēçş éŞąõ×øŞĀÚÛąÔďÝĊĘ Ā Đø×đèíąÞćøĄýìĈėďĀÚ êċÔúĄìì ĈĘ ìôďÔüèöþąõąÔ ďýĈõÚîøċÔÔĖēôŞôĈĐøşú ĐèŞďýĈõÚďþøŞąìĈĘ õĄÚ×ÚÔĀÚĒì×úąôêöÚÛ ş ąēô Ĝ ďîøŞ õìĐîøÚ Ĉė ÕõĄíĀĈÔìćçĀõŞą×ćçúŞąĐôŞì ýĄÔúąìĄėÚÕĈĘĒþşçĈþìŞĀõתĀõתĀõîøŞĀõèöÚèöÚĒþşøÚđéĂøĂ Āìą×èÕĀÚÝąèćĀõČŞĒìÔĜąôĊĀÕĀÚôĉÚĐøşú ďýĈõÚçĈĐèŞÔøćėìèşĀÚîöĄíîöċÚ ÛăďøĖÔÛăĒþàŞĒýŞĒþşèöÚ ÔČďĀÚñŞĀôĉÚ ĂøĂ ôĄì×ÚêĜąĒþşþąõď×öĈõç ì ĄėÚýíąõ骹õ×øŞĀÚ ďñöąăéĉÚĐôŞíşąì óąöđöÚÛăøíďçĈĚõúôĄìÔĖôĈôąĀĈÔďîŦìďÝŞììĈĘďöĊėĀõēî UQ ñûĂ÷ĄçòĂõāòČÑùåóøĂúåóś òÚçŤ ČøŞĀĐþøôýąúďÔüèöõ×ďöąè ċ ĀÚï ş ąìÔąöÕ Ş ìďè ĉĘ õÚ Ĉ ôąĐøşúêċÔìąÚ ĐèŞďç ĈĚ õúÔŞĀìÕ ĉĘ ìďèĈõÚĒìêĈėìĈĘ þąĒÝŞēî ďýõ×úąôíö Ĉ ćýċêëēôćě ôŞ ìץ ĀÔąöĐýçÚ×úąôíö Ċ ćýċêëćěèŞąÚþąÔ ďñöąăôĄì×ĊĀÔáďþøĖÔÕşĀþìĉėÚÕĀÚþĀþàćÚ×ĊĀìćýćèþàćÚ èşĀÚďÕąþĀēô ş ďÔŞ ìġê ć ôé ċŞ ąďÔş ìé ć ĀúĊ ąïŞ çúć ćìĄõèĀÚđçì ş îöĄí×öĄĘÚøăďêŞąēþöŞÛĜąēôŞēçşìŞąÛăďîŦìġíąêçĄÚìĄĘì ñĈėþĄúþìşąèĉÔÛăèşĀÚďçćìďÝĖ×ÝĊėĀêċÔþşĀÚñĀġêċŞôîŤũí êċÔ×ìèşĀÚÕĉĘìďèĈõÚ ēôŞďúşìĐôşĐèŞñúÔýćÚþĀ èşĀÚìĄėÚöĀ ĒþşñĈėďÝĖ×ÝĊėĀçĄÚìĄĘìďöąèşĀÚéĉÚþĀÔŞĀìġêċŞôďñĊėĀúćėÚÕĉĘì ďèĈõÚĒþşêĄì ďöąÛăďþĖìÔąöú ćėÚđÔøąþøêĜąďúøąÕ ĉĘ ìďèĈõÚ ĒþşêĄì ×ĜąúŞąÕ ĉĘ ìďèĈõÚÛĉÚôĈêĈėôąçşúõîöăÔąöÜăìĈĘ ďèĈõÚ ēþìôĈñúÔýćÚôąĀõČŞÔĖÛăìĄėÚÔĄìþìşąýøĀìíìďèĈõÚďçĈõú þĀêĈėôĈďèĈõÚ ġ ÝĄĘ ì ÛăøĜąíąÔþìŞĀõĒìÔąöèăÔąõÕĉĘì ďèõÚÝ Ĉ ìíìĐè ĄĘ ŞõĄÚēôď×õēç Ş şõćìÕąúÔąöèÔďè Ş õÚÛąÔÔąö Ĉ ďÝ×ÝĖ Āì Ċė íąÚ×ìé ĈĘ ÚþĀÔ ĉ ĀìĀąÛê Ş ąëĜ öăý ċ úìè Ş úēô Ą ŞúŞąÛă ďîŦìĀąíì ĜĘ ąþöĊĀì ĄėÚýşúô ìąÚèşĀÚèăÔąõĀĀÔôąĒþşêĄì ÝċçÕ ĉĘ ìďèĈõÚÛĉÚĀąÛôĈþøąÔþøąõďÝŞìďîŦìÝċçÔöăđÛôĀÔ Ýċçìćýćè þöĊĀÝċçÔĈÿą ĐèŞÔáÔĖôĈÕşĀõÔďúşì ×ĊĀñúÔêĈėôĈ ÔćÛÔööô ďÝŞìÞşĀôÔĈÿą ñúÔúööæûćøîŝèşĀÚÞşĀôÔøĀì ñúÔÛċõþöĊĀď×õČĐíìçŢÔĖÞşĀôďñøÚñúÔìĈĘèşĀÚôĈĒíÕĀ Ôąööăíąõ×úąôď×öĈõçÕĀÚ×ìďöą ÔĖôĈè ŞąÚÔĄìēî ĒìďÔüèöìĄĘìĒìďêûÔąøýĀí×úąôď×öĈõçÛăďÔćçÕĉĘìêĜąĒþşôĈ ñúÔèĀÚÔąööăíąõ×úąôď×ö ş õçô Ĉ ìÛăôąÛąÔþĀÝąõĒìõąô Ą úćÔąøÕĀÚÝúÚýĀíÛăô Ş ďýĈ õÚĐöÔç Ĉ ÚÕĄ ìÔøąÚç ĉĘ Ôô ĉ ìÛăý Ą Úďý Ş õÚĈ ìĜąúąŞ ĴĐôÚô Ş ìĵ Ą ÛąÔììďþø ĄĘ ąýŞ èúĄ ďøŢ Āõ×øąìê ĊĘ Úþøąõ ĄĘ êĄĘÚ ēĀşďþ ĈĘõ ēĀşþŞą ĐøăĀ Ċė ì ĕ Ûăèąôôą ôĄìÛă窹öĄíÔĄì ďîìÝŦ úÚĕöăþú Ş ąÚè Ş Ôēç ĉ şõćìēîéÚþĀþà ĉ Úēô ć ŞöČşđÔöëď×ĀÚĀăēö Ċ ÔĄììĄÔþìąĐèŞôĄì×Úþąõď×öĈõç 窹ԥìÛìďþì Ċė Āõ ôĄìÔĖďÚĈõí ìĄíďîŦìîöąÔáÔąöêąÚëööôÝąèćĐøăďĀÔøĄÔüæŢêĈėďÔćçÕ ĉĘìĒìöĄĘú íąÚďÕìêĈėďöĈõÔÔĄìúŞąîöăďñæĈ窹þĀÞĉėÚõĄÚðŤÚĒÛēôŞöČşøĊô %Xh;_7WD* 7+!2MO; MBUFÛăèćçēúşêĈėíĀöŢçďöąēôŞèşĀÚÕĉĘìďèĈõÚèĀìġêċŞôĒì úĄìêĈėôĈÞşĀôçĄÚìĄĘìþąÔèşĀÚÔąöďîŕçþČďîŕçèąĐøăĀćýöă ďýöĈ ìćýćèþàćÚèşĀÚôĈÔćÛÔööô ďñĊėĀēôŞèşĀÚÕĉĘìďèĈõÚèĀì ġ êċŞô ĐøşúñĀþøĄÚ ġ êċŞô ÔĖøÚÛąÔďèĈõÚêĜąóąöÔćÛ ýŞúìèĄúēçş ÔąöêĈėèşĀÚöĈíĒþşéĉÚþĀÔŞĀì ġ êċŞô ÛăďþĖì ñ÷èćÔööôþøąõĀõŞąÚ ďÝŞìþìċ ŞôÞşĀìýąúîŤ ŧ ìèĄúđÔŞÚ ďñ ĊėĀýŞÚìąÚďÕşąþĀÕ ĉĘ ìďèĈõÚĒþşêĄì íąÚ×ČŞéĉÚþìşąþĀÔŞĀì ġêċŞôÔĖÛăõĊìĀşĀõĀćėÚýĄėÚďýĈõÔĄìñĀĒÔøşďúøąýąúÔĖÛă úćėÚÕìè ĉĘ ÔēîýąúíąÚ×ìďÕ ĉ ąþĀďÜ ş õçÜ Ĉ úĐè ć ŞèşĀÚďýõďúøą Ĉ ĒìÔąöÛĀçöéþąÔēôŞêĄìÛöćÚĕèşĀÚþąêĈėñćÚôĄìēúşÔŞĀì תĀõôąÛçÔąöê Ą þøĈ Úì Ą íďî Ą ìÔąöĐÕ Ŧ ÚÔŞ íďúøąĐøăďî Ą ìÔąö Ŧ öĄÔüąďúøąĀõąÚþì Ş Úê ĉė ďöąé Ĉė ÔðČ ÔÔŗ ìôąô Ą ìץ Āíêďö Ċ õìê Ĉ Ĉė þąēôŞēçÛąÔè ş ąöąĐøăô Ĝ ĈêĈėìĈėêĈėďçõúô Ĉ ìçĄ ýąþ Č ýďô Ą Āè Ċė ĀÚş ďÛĀďþèċÔąöæŢìĈĘ ĐèŞôĄìÔøąõďîŦìèĜąìąìêĈėďÕşôÕşìĒþşďöą þĄúďöąăÔĄìēôŞöČşÛíÛìêċÔúĄììĈĘďÝŞìÔĄì ġĜëŏ)3 UR MSI_%fC%S6=+Ş<Y5"#4"(iiiii éąô ýćėÚìĈĘêŞąìēçşĐèŞĒçôą þöĊĀþĄÔ×ĀĒ×öôąđîöçĐÛşÚ èĀí ďöąúćėÚĐêíèąõìąďþÚĊėĀđÝÔ ďîŦìďÔĈõöèćÛąÔďöĈėõúĐöÚďõĈėõÚìĈĘìĈėďĀÚ èĀÛąÔì Ş × ĈĘ ĀÕĊ Ā×úąôíąÚý ş úìÛąÔďñ Ş ĀìÝąàõ Ċė êë ċ ĀćýöćõăďýöĈÔċø ,6 úìĢĦ ďÛşąÕĀÚþĄúďÕĖôÕĄç êĀÚ×Ĝąì ĈĘ ďøŞąéĉÚê Ĉė ôąÕĀÚďÔĈõöèćĐøăûĄÔç ćěûöĈýĜąþöĄí øČÔïȺݹõĒì×öĄĘÚÔöăđìşì ýŞÚïøÛìéĉÚ×úąôêöÚÛĜą ĀĄìøĜʹתąÛìéĉÚêċÔúĄììĈĘďöąóČôćĒÛöŞúôÔĄíêŞąìõćėÚìĄÔ ĴĐøăĐøşúúĄìú ćėÚîöăďñæĈ Ġġ LN ÕĀÚîŖ Ġ ÔĖôąéĉÚ ĐèŞøă×ìÔĖēçşôĈÔąöÞşĀôú ćė ÚôąĐøşúÛąÔöċŞìñ Ĉė ×æăèĀìîöăÝċô×æăêċÔĀąêćèõŢĀõČŞĐøşú đçìýĄėÚÔşô þìąÔş ìÛì×Āď×ø Ą çďĀăĀăĕÔ Ė ĖÔşôþìąĐø ş úÔş ĖđçìúćėÚ ÔĄìêúþì Ąė ąèĀìîöăôąæġê ş ôÛ ċŞ ąēç Ĝ şúŞąÛçýèąö ċ Ţê ×ĊĀĐ×öąõýôõÔĄ Āìéììô Ş ġďøìéììô Ĉ öéì Ĉ ĀõôąÔ ş ďîøĈėõúÛöćÚĕôĊçôąÔúćėÚïŞąì×ċÔôąêĈė,6ďöąĐéúĕ èĉÔÝĈúăĀìċýąúöĈõŢĢíČöñąÛąöõŢēĀşďöąÔĖēôŞēçş×ćç úŞąÛăúÚÛăÝìăþö ćė Āēô Ċ ת çéć ÚĐè ĉ þìŞ ąýąúĕî ş ďçŖ õúÔ Ĉ Ąì êĄĘÚ×æăîöăôÚ ×æăďÔüèö ×æăúĀ ×æăûĉÔüą ûąýèöê Ţ ĈėÕĈėÛĄÔöõąìďÝõöĈ ĒþŢ şìĜĘąĒþşêŞąíööõąÔąû ĐííìĈĘïôúŞąôĈĐþŞÚďçĈõúêĈė ,6 íąÚďÕìďöą èĀìúćėÚ ôąĒÔøďÔüèöĐè ş øăê Ş ąìÛăô Ş ĀąÔąöþĀíèąð Ĉ ąòąÚ Ś ďÕŞąĀŞĀìÛăďîŦìøôÔĄìÔşąúÕĜąÔĄìēôŞ×ŞĀõÛăĀĀÔĐøşú ďñöąăèĀìÞşĀô ýŞúìĒþàŞÛăēîÞşĀôõÔĐÔşú ÔĄìêċÔ ×ĊìĐéúýąôĐõÔďÔüèöĐèŞēçďýş õÚďÝ Ĉ õöĈ ÛąÔďñ Ţ Āìĕ Ċė ,6 êĈėì ŞąöĄÔ ďöąê ĄĘ ÚþôçÔĖúćėÚéĉÚ Ġġ LN ďîì×ö Ŧ ÚĐöÔÔ ĄĘ ìêĄ Ô×ìï ċ ČşêĈėďÕąďý ş ìÝş õďî Ą ì×ìĐöÔ× Ŧ ĊĀ ĀìĄìèŢ ýćÚďþ îŤÛÛċíĄìêŞąìďýĈõÝĈúćèēîĐøşú ïôďĀÚ ďÕşąôąďîŦìĀĄìçĄíêĈėġ úìîĠďöąô Ŗ Ôąöú Ĉ ÚĠĤLNďî ćė ìÔąöú Ŧ Úîöăďñæ ćė Ĉ êĈėýĜą×ĄàĀĈÔ×ö ĄĘÚ íööõąÔąûđçõêĄėúēîďöćė ô×ĉÔ×ĄÔ ďîìúŦ ìöĄ íìĄ ĀÚ×æăç ş úõÛ ş ąēç Ĝ şúŞąöìñċŞ ďö Ĉė ôîø ćė Ôìċ ĀÚş îŖĠúìêĄĘÚèĉÔĐøăþĀèĄĘÚĐèŞèĈģêĄĘÚèĊėìďèşììĀìÔĖ ēôŞ×ŞĀõþøíÔø Ą úÛăè Ą ìēô Ċė ŞêĄìÔìþø Ą ÚÛąÔì Ą ìÔ ĄĘ ĖÕĉĘìöé ēîîøĀõè Ş úĐéúçĀìďô Ą ĀÚú Ċ Úôąê ćė ĈėÛċçďçô,6Ā ć ìďî Ą Ŧì êĈėöĄÔõÚÕĀÚďöąè ćė úïôďĀÚďê Ą õúì Ĉė ďö ĈĘ ôā ćė Ôďþ ĉ ôÞ ć Āôôąç ş Ĉ ýô Ĝė ąďýôĀ èĊė ìèĈ Ĥ ôąÞşĀôú ćė ÚĐêíêċÔúĄì èÔďõĖì ģĤđôÚďõìôąÞ Ė Āôú ş ÚĀ ćė Ôöăþú Ĉ ąÚú Ş ÚĠĤLN ćė US ñûĂ÷ĄçòĂõāòČÑùåóøĂúåóś ēôŞöČşďĀąďöõúĐöÚôąÛąÔēþì× Ĉė Āõĕú Ş ÚĐÞÚôąďö ćė Āõĕ Ċė ďþĖìõõą×ČøýĈĐçÚôąĐèŞēÔøďöćėôĒÛÝĊĘìúŞąĒÔøş,6 ďöąĐøşúďþĖì×ċæĀìĄìèŢýćÚþŢďþìĜąþìşąĀõČŞ×ìďçĈõú ďøõèçýĄ ìĒÛďç ć çÕąçÔ Ė çòĄ ìúŤ ÚĐÞÚēîďøõÛìďÕ ćė ąďý ş şì ÝĄõďîìêŦ ĠĐöÚďÝ Ĉė õöĈ ÛąÔö Ţ ìñċŞ ĈėêĈėÕĈėÛĄÔöõąìĒþşÔĜąøÚĒÛ Ą ĐøăďñĊėĀìĕîŖĠçşúõÔĄìéĉÚďýşìÝĄõĐøşúÔĖõĄÚìĉÔďøõ úŞąďöąêĜąēçşēÚďúøąĠĤLNîöăôąæĤħìąêĈ þøĄÚÛąÔďÕşąďýşìÝĄõÔĄìêċÔ×ì íąÚ×ìÔĖýČşýċç ĕ ÔöăđïøÔÔöăďïøÔďÕşąôą ďñöąăþìĄÔêąÚÞşĀôõÔ ĐÕìôąÔēîĤĤĤÔĖïøĄçÔĄììúçÕĜąÔĄìēîďñöąă×ĊììĈĘ öĄíìĀÚ×æăĐøăè ş ĀÚďè ş ì,"8-*,"Ā ş Ôþø Ĉ ÚÛąÔ Ą ìĄĘìÛĜąēôŞēçşúŞąè ĊėìèöÚēþìĐøăêĈėēþì ďñöąăêĄĘÚēúìŢ ýĄíîăöç õąçĀÚ ďøŞìÔĄìõąúďøõ ôŞúìþøąõĕĕ ďçşĀĀĀ îġďö Ŗ ôďÔ ćė ąďñöąăô š ĈöċŞììĀÚî ş ĠÔ Ŗ îöăÝ Ė ôÔċ Ąì õąúēîďøõ ñąöċŞììşĀÚÞşĀôú ćėÚ ĒþşöċŞììşĀÚÔşôþìşą ďöôĒý ćė ďýŞ Āñ ĊĘ íĐÕìēú Ą ïôõąúÔ ş ìÔąÚďÔÚè Ą ĀÚêöÚôĀý ş ÕąíąìďĀúèĜėąđÝúŢďԹöúćėÚĒìîŖġúćėÚĠĤLN ÔĖÞşĀôďÝŞìďçćô ĐèŞôĈďþèċÔąöæŢêĈėēôŞ×ąçðŤìþĀ Ġģ ēôŞôĈĒ×öîøċÔĒ×ö ïôèĊė ìôąöĈíîøċÔďñ ĊėĀìÔöăđÛì þąöĀÚďêąêş úąÚēú Ĉė þìş ąþş ĀÚēô ş ŞöČşĒ×öďĀąēîďøõ×úąöĀÚďê ş ąş ÕşąÚĕďĀąôąĒýŞÔŞĀìöĈíēîÕĉĘìöéĒÔøşĕçĀìďôĊĀÚ ďþĖìďñĊėĀìĕúćėÚÛąÔÛċçýèąöŢêĐøşúďøõĒþşöéèČşúćėÚēî ýŞÚêĈėÛċçýèąöŢêēôŞēçşúĀöŢôďøõþøĄÚÛąÔìĄĘìĒýŞďÔĈõöŢ ģďøõďîŦìÔąöúÚöăõăõąúê ćė ĈėïćçôąÔèąôþøÔĐø Ą şú èşĀÚ×ĀõĕĒþ Ş şöŞąÚÔąõÝìÔć Āì× Ş çĀõ ć ĀõČŞ ąÚďç Ş õúè Ĉ ĀÚş ĐÞÚêċÔ×ìĒþşþôç ú ćėÚēîēçş×ö ĉė ÚêąÚĐöÚÔĖĒÔøşþôç öĀÚďêşąÔĖÔĄçďñöąăēôŞĒÝŞöĀÚďêşąďöąÛĜąēçşúŞąÛċÔĕ ÔĖÛċÔĐèŞÔĄçòŤìúćėÚđÕõÔďÕõÔďÕşąďýşìÝĄõďîŦìĀĄìçĄíĠ çşúõďúøąĤĨìąêĈĐêíèąõďøõďêşąñĀÚöăíô ēîþôç ĐèŞÔĖçĈĒÛ ďöąêĜąēçşďîŦìîŖêĈė ġ Đøşú ĐĀíðŤìĒìĒÛîŖþìşąĀĈÔîŖďçĈõúéşąÝìăĢîŖèćçèŞĀÔĄì ÛăēçşþĄúďÕĖôÕĄçêĀÚ×Ĝą úìîŖĢúćėÚîöăďñæĈĠĤLNÔĖôąéĉÚôĈêĄĘÚ ìşĀÚîŖĠîŖġĐøăîŖĢúćėÚîŖìĈĘתĀìÕşąÚôĄėìĒÛôąÔ ÞşĀôôąĀõąÚþì Ş ÔÛăēô Ą ŞĒþďÔş çďþè ć Ôąöæ ċ Đííî Ţ ŖêĈėĐøşú ĀĈÔ ÛąÔçĀìďôĊĀÚ ú ćėÚĐÞÚĐøăìĜąôąèøĀç ÛìďÕşą ďýşìÝĄõďîŦìê Ĉė Ġ ĀĈÔ×ö ĄĘ Ú çşúõďúøą ĤĦ ìąêĈ ēçşöĄíþĄúďÕĖôÕĄçÕĀÚêŞąì×æíçĈýÚŞą ýööñûöĈ ÕĀÔöąíÕĀíñöă×æĀõ ċ ąÚý Ş Úôąæê Č ĈėìĈĘõÚÛĄ ąöĀõõ Ĝ ćĘô ÕĀÚďñĊėĀìĕñĈėĕ,6êċÔêŞąìêĈėÕĈėÛĄÔöõąìèąôďÝĈõöŢ ýŞÚìĜĘąĒþşÔĜąøĄÚĒÛñúÔďöąďþøŞą úì ĐøăõĄÚďîŦìôą ÛìéĉÚîŤÛÛċíĄìĵ $S Ýąàõċêë ĀćýöćõăďýöĈÔċø ġĜëŏ)3 UT ýôõďö Ą õìþąõąÔê Ĉ ĈėìćýćèÛăďöõìĀõ Ĉ ąÚďç Ş õúđçõēô Ĉ ŞôĈ ÔćÛÔööôíąÚêĈÔćÛÔööôÛăďîŦìÚąìþøĄÔĐøăďöĈõìďîŦìÚąì öĀÚďýõçĈ úõÞ ş ąďÔüèöĐòö ĜĘ ŢéĊĀďîìÚąìĒþà Ŧ ŞêĈėďîìþŦ úĒÛÕĀÚ Ą ñúÔďöąĒìõąôìĄĘ ì ÚąìÛăôĈÝŞúÚîøąõôÔöą×ô ôąÛíďĀą èşìÔċôóąñĄìëŢ ôĄìþôąõéĉÚÔąöþõċçďöĈõì ďöąþõċçÛöćÚ ĕ ôĀíèúôĀíĒÛēîÔ Ą íÚąìďÔüèöĐòö Ą ŢêĄĘÚýìô ćĘ ìđ×èöýì Ą Ôê ċ ċÔ ×æăÛăôĈÔćÛÔööôĀĀÔöşąì êĈėďçĖç ĕ ďîŦìēāēøêŢÔĖèşĀÚďîŦì ÕĀÚýèúĐñêõ Ą êŢ ĈėèşĀÚôąþìúĄ úÕąõĀö Ą Āõþö Ş Āēô Ċ ÝąúďÔüèö Ş ēôŞýì ďñöąăďöąď×õÝćì ĐèŞ×ìêĈėèĊėìèąè ĊėìĒÛ×ĊĀ×ììĀÔê Ĉė ñúÔďöąēîđÙüæąĒþşôąÔćìúĄúþĄìÕĀÚýĄèúĐñêõŢ ĐøăÔøĄí ēî×õúċ ąéŞ ąôąÚąìì ş ĈĘèşĀÚēôñøąçú Ş úþĄ ìê Ą ĈėēôŞìşĀõþìąÔş Ėöşąì ÕĀÚúìûąýèöŢêĈėôĈíööõąÔąûîřąĒþşďþĖì íööõąÔąûÚąìõċ×ìĄĘìďþôĊĀìÚąìúĄçôĈÝćÚÝşąýúöö×Ţ êĈė×ćçďÚìďî ć ìöĀíèąôďñøÚê Ŧ ďîĈė çďñøÚÛíÔ ŕ þôçöĀíĀõ Ė ôą ČŞ ģîÔŖ ďñøÚďç Ė ôÛìďöąÛ ć ąēç Ĝ èąôéììĒìèăø ş õÛăô Ą ĈöşąìöúÚ èĜąìąìöĄÔĒìďÔüèö ôĈþøąõ×Č Ş ďîŦìîöăďñæĈú Şą ýąúďÔüèöÛăēôŞÞşĀìÛÔöõąìþì Ą ôñö ċŞ ąďñö Ĝė ĀÛăÞ Ċė ĀìďÜñąă ş êĈėďîŦìĐòìÔĄì éşąĒ×öÞşĀìĒ×ö ÔĖÛăďþôąúŞąďîŦìĐòìÔĄì ÔĀÚďÝõöĈ Ûăďð Ţ ąôĀÚĀõ Ś ąÚďñø Ş çďñø ć ìíąÚ× ć ČŞÔĖêĄĘÚýúõêÚþø ĄĘ ŞĀ ÔĖÛăôĈÜąõąúŞąďêñíċèöÔĄíìąÚòŚą íąÚ×ČŞÔĖþìşąèąñĀÔĄì ýôÔĄìöąúďÕĈõçÔĄíîąç ÛăôĈýôàąÔĄìďîŦì×ČŞ ĕ öČşÔĄìĒìþôČŞ ñúÔďöąďĀÚíąÚþìċŞôþøĈèĄĘÚĐèŞîŖþìĉėÚēôŞýĜąďöĖÛďöĈõÔúŞąíċšõ ñĀďîìöŦ ìñċŞ ďô Ĉė Āô Ċė ĈöċŞììĀÚþì ş ąĒýĕďÕ ş ąôąÔ ş Ûăñõąõąôþø Ė ĈìşĀÚ ýĜąďöĖÛíşąÚēôŞýĜąďöĖÛíşąÚĀąÔąöïćçþúĄÚÔĖ×ĊĀíċšõìĄėìďĀÚ 'Ş2ş'"_$K7E`AE +%5iii8š" ďöõÚöąõé Ĉ ąďç ş ìèøĀçÚąìÛăô ć ďýĈ õÚďö Ĉ õÔĒþ Ĉ şÝćôēúìÔú Ţ ąÛă Ş ďçćìÛìþôçÚąì þìşąèąĐçÚÔĜėąďçćìēôŞèöÚêąÚÔĄìďîŦìĐéí ĕ×ìďÔüèöďĀÚ×ĀĐÕÚēô Ė ďîŞ ìēöďñöąăð Ŧ ÔÔąöÔöăçÔĐÔ ŗ şú ÔĄìôąĀõŞąÚÝĜėąÝĀÚ öăõăêąÚĒìèăøĄõñúÔďöąď×õÝćì ĐèŞĐÕÔê Ĉė ôą ďõ Ĉė õôďõĈõìÛăēôŞ×ċşìÔĄíÔąöďçćìðřąďîøúĐççöăõăēÔø ďöą ÛĉÚôĈöéêĄúöŢìĜąďê Ĉėõú ďîŦìöéĐêöÔďèĀöŢ ôĈ×ìÕĄí ôĈÔöăîŖŪ ×ĀõďöĈõÔ×ìĒþşÕĉĘìöéÝôÚąì ďñĊėĀìèŞąÚýéąíĄìþøúôèĄúĒÝş íöÔąöďñöąăďý ć õÚđÙüæąê Ĉ ĈėúŞąÕìöéÛ ĉĘ ąÕ ş ìòö ĉĘ ÝôèøĀç Ĉ ÚąìĐèñĀøÚè Ş ĀÚ×ú ş ÔÔöăďî Ą ąÛŜ ąõĐÕÔê Ş ÚþøąõÛ ĄĘ Úíĉ ìñŞ ĉô ú ŞąñúÔôĉÚþøĀÔÔČ ñúÔďöąèşĀÚďéĈõÚúŞąÔČþøĀÔê Ĉėēþì èĀìÕìô ĉĘ ÚÕĉ ìòö ĉĘ Đ× Ĉ ŞèşĀÚÛąõèĀìøÚÔ Ş ēôČ ŞēçþøĀÔô ş Úô ĉ ÚđÚ ĉ ďĀÚ Ş ďîìþì Ŧ ąêş ÕĀÚï Ĉė þàČş Úêć ĈėèşĀÚēÔøďÔø Ş õú Ĉė ąì Ş íúĄ ąďî Ş ìÔŦ ąēöÝ Ĝ Ĉúćè êĈėďÔćçôąÕąèćþìĉėÚēçşìĄėÚöéĐêöÔďèĀöŢđçõēôŞèşĀÚďîŦìÝąúìą ÔĖĐøşúÔĄì ÔąøďúøąïŞąìēî ×úąôöĄÔÕĀÚþìċŞôýąúÝąúďÔüèö íąÚ×ČŞÔĖĀõõÚ×ÚÔöăñ ČŞ ìíąÚ× Ą ČŞÔĖďøÔöąÔ ć ìēîê Ą Úďî ćĘ ìèŦ ąìąì Ĝ öĄÔĐþŞÚêċ ŞÚíąÚďÕì ĐèŞĀõŞąÚēöÔĖèąô ×úąôöĄÔêĈėõĄėÚõĊì ēôŞďîøĈėõìĐîøÚ ×ĊĀ×úąôöĄÔÕĀÚďñĊėĀì ñĈė ìşĀÚ êĈėõĄÚĐìí ĐìŞì ēôŞďýĊėĀô×øąõ Ē×öÕĈĘ þøĈ ĐøăĒ×öď×õíċšõ ÔĖéĊĀúŞą ďîŦìÕĀÚĐêşêĈėēçşöĄíÛąÔöĄĘúíąÚďÕìÔĖĐøşúÔĄì UU ñûĂ÷ĄçòĂõāòČÑùåóøĂúåóś IEE5JVG= úööæûćøîŝ×ĊĀĀăēöēôŞĒÝŞÝĊėĀ×ìĐìŞìĀì ׹èĀíô Ĝ þøąÔþøąõďì Ĉ ĀÚÛąÔÝąúďÔüèöý Ċė úìĒþà Ş Ş ÛăďîŦìďçĖÔúćêõŢ ýôĀÚ×ìøăÞĈÔÔĄíďçĖÔûćøîŝ ÛĉÚôĄÔÛăôĈ ×ĜąèĀíêĈėêĜąĒþşďçĖÔûćøîŝöă׹õď×ĊĀÚþČõćėÚìĄÔ zñúÔďñşĀðŤì zñúÔēöşýąöă zñúÔ×ìíşąôĈđøÔýŞúìèĄúýČÚñČçÔĄíìÔÔĄíèşìēôş ĐèŞďçĖÔúćêõŢêĈėôĈþĄúûćøîŝÔĖôĈ èąôôąçČÝąúúööæûćøîŝ ÞşĀôÔøĀìÔĖôĈďõĀăēî êĈėĀõČŞÕĀÚÝôöôúööæûćøîŝ ďîŦìþşĀÚ ēôşďøĖÔ ĕ ĀõČ ŞçşąìþøĄÚÕĀÚď×õČĐíìçŢĐøăçąúÔöăÛċõ ýôõõĄ ×ìċ ìďöąĀõ ĄĘ ČŞÔĄìĀõąÚé Ş Āõê ş ĈéşĀõĀąûõñĀĐíìç Ą ŢÞşĀô ÛċõÔÛăþõ Ė çñĀĐíìç ċ þõŢ çÛ ċ õÔċ ÛăÞ Ė ĀôñúÔÞ ş ĀôÔøĀìēô ş ŞôĈ ÝŞĀÚúąÚĒþ Ş şēçşĒÝýôĀÚÛ ş Úèĉ ĀÚö ş ĀÚö ş ąêĜ ąďñøÚēîèąôê Ĝ Đíìç Ĉė Ţ ÔĄíÛċõď׺ąíööďøÚÔĄìďúøąèşĀÚĐÕŞÚÔøĀìÛĉÚèşĀÚĀñõñēî þąêĈėÞşĀôêĈėĀĊėìďÝŞìĀą×ąöĠēîĀąûĄõþşĀÚúŞąÚèąôĐèŞÛăôĈ êĈėèşĀÚÞşĀôÔøĀì ďñöąăÛăôĈÔąöĐÕŞÚÕĄìÔøĀìöăþúŞąÚ ôþąúêõąø ć õ×ìóąõìĀÔÔ Ą ÛăôĀÚú Ė ąďÔüèöďî Ş ìÝąúēö Ŧ Ýąúìą Ş ďÕĈõìóąüąýúõĕēôŞďîŦìďöąÛĉÚďîŦììĄÔÔøĀììĀÔýąõèą ÛìöċŞìñĈėúööæûćøîŝÕĀÚďöą×ĊĀñĈėôąû Āûċóôąû ñìćÝûĄÔçćě ñĄåìą ďÕĈõì×ĜąìĜąĒìþìĄÚýĊĀöúôÔøĀìďøŞôþì ĉėÚēúşĀõŞąÚ ēçşĒÛ ĴďñĊėĀďêćçתąÔúĈĀĄìçĈďçŞì êĈėďöą×ìíąÚďÕìďîŦìēôŞēçş ďîŦìĐתöúô÷êĄõÔĄí÷êĄõ ďñĊėĀôĀíĒþşďñĊėĀìöĄÔďñĊėĀììĄÔÔøĀìĵ ĀçĈñöşĀô ďîŦìöċŞìñ Ĉėúööæûćøîŝ×ìþì ĉė ÚêĈėתĀìÕşąÚ đçŞÚçĄÚĒìõċ×ì ĄĘì ēçşÝŞúõÔĄìðŗÔîöĊĀ ĐøăíĀÔúŞąèşĀÚêĜąĒþş ×ììĀÔďþĖìÞćúăúŞą×ìíąÚďÕìďçŞìêċÔêąÚĐøşúďöąÔĖÞşĀô ÔøĀìÔĄìĀõŞąÚďôąôĄì ĐøăďöąÔĖêĜąĒþşôþąøĄõĀĊėìèÔèăøĉÚ ďöąďÕşąéĉÚöĀíÝćÚÝìăďøćûĐøăêĈėýĜą×Ąà×ČŞÝćÚ×ĊĀÛċÿąĂĐøă ýìąôĐÕÚת ĀÛĊ ÿąĂďöąēç ċ öĀÚÝìăďø ş ûĐíí× ć ąìýąõèąÕĀÚ ş þøąõ×ì ĐèŞÝìăĒÛ×ìçČ ĐøăÛąÔì ĄĘ ììĄÔÔøĀìÕĀÚďöą ÔĖÕĉĘìêĜąďìĈõíìĄÔÔøĀìöăçĄíôþąøĄõÔĄìēîďöĈõíöşĀõ öċŞì ĢĠ ÕĀÚďöąôĈýôąÝćÔÝôöôìşĀõôąÔ ýąôąöé öăíċèĄúèìēçďÝş ìõ Ş õîĀÚďñ Ą õÚþê Ĉ õďîöôÔôøďç Ą ÔýĖ Ú×ôĂ Ą ñöÛćè ÕúĄàďñĈõÚþêĄõ ÛąÔ×æăďÔüèöèċşô úĄÝöûĄÔçćě ĀąöĈÔċøÛąÔúçúăĐøăê ć ĈėýĜą×à× Ą Āñ Ċ öñøí Ĉ Ú×ôÛąÔďÔüèö Ą ÞĉėÚďîŦìîöăëąìÝôöôĒìõċ×þìĉėÚ ÔćÛÔööôêĈėĐòì×øĄíďðŚąöĀ ×ĊĀêċÔďçĊĀìÛăôĈþìĄÚýĊĀ úööæûøîć ĀĀÔÛ ŝ ąþì Ĝ ąõĒìöą×ąďø Ş ôøăĠíąêđçõĒþ Ş şìşĀÚ îŖ Ġ ôąõĊìďöŞÕąõĐéúþìşąíąöŢ èöÚêĈėýČíøôÛĄÔöõąì úĄìþì ĉėÚĒìþşĀÚďöĈõìÕĀÚèĉÔëööôûĄÔç ćě úćÝąóąüąĀĄÚÔ÷ü ďì ĊėĀÚÛąÔÞşĀôÔøĀìĐøăøĄøøşąÛìçĉÔç Ċė ì êĜąĒþşìĄÔÔøĀì ìĄėÚþøĄíñĀþôçÝĄėúđôÚĀîöăÝċôďöĈõÔñíìĄÔÔøĀìÔøĄú ĐêíÜĈėöąç ĀąÛąöõŢíĀÔúŞąďëĀĀõČŞÝôöôúööæûćøîŝĒÝŞēþô ÜĄìÝĀíÔøĀìÕĀÚďëĀ ďúøąþìĄÚýĊĀĀĀÔ ďĀąôąĒþşÜĄì êċÔďçĊĀììă ÜĄìÞĊĘĀďîŦìēÚøŞă Đøă×ĜąèĀíýĜąþöĄí ñúÔúööæûćøîŝèŞĀôą×ĊĀ zñúÔôĈ×úąô×ćçýöşąÚýöö×ŢďîŦìďĀÔøĄÔüæŢ zýąôąöéďîŦìēçşêĄĘÚďçĖÔúćêõŢĐøăûćøîŝ zýąôąöé窹ñúÔñČçôąÔĐøăýĄÚ×ôďøúöşąõçşúõ îąÔÔąÕæăêĈėþìşąõĄÚõćĘô ìĈėøăúööæûćøîŝÕĀÚÝąúíąÚďÕìøă ýĊĀ ĀÚ ġĜëŏ)3 UV öìĢĠÕĀÚďöąďÕ ċŞ ąôąĒìõ ş çêċ ďÔüèöõ Ĉė ÚôĄ Đ×Ĉ Ĩ×æă Ş çĄÚì ĄĘìďñøÚďÔüèöýąôĄ××ĈÛĉÚýąôĄ××ĈÔĄìÝĄėúòŚąĐת Ĩ ×æă ÔáďþøÔÕĀÚö Ė ìďöąì ċŞ íúĄ ąþŞ ìôąÔ× ć ĀéĊ ąèÔďÔ ş ìĤğÔ ć ĖēêöŢ êĄìêĈďÝŞìéşąøÚĠħþìŞúõ×ĊĀĥúćÝąèÔĢúćÝąĨ þìúõÔ Ş ĖēêöĐøŢ úÝ ş ĈúćèÔąöďöõìÛąÔďç Ĉ ÔôĖ ëõôďö Ą õìĒìþ Ĉ ĀÚ ş ĒÝşÔáÕĀÚìĄÔďöĈõìôąèąôďúøąìĄėÚĒìþşĀÚďöĈõìñĀôąĀõČŞ èăøõďö Ą õìĐííĀ Ĉ ýöăÛăè ć ìýąõÔ Ċė ďÕĖ ąþş ĀÚēô ş ŞêĄìďôĀēô Ċė ŞêĄì ÔĖđççďöõìÔąöđççďö Ĉ õìé Ĉ Āďî Ċ ìďö Ŧ ĀÚîÔè Ċė ôć ĈýćėÚďöąôąÔôąõ ş êĈėďîìÔąöê Ŧ ąêąõĒþ ş şđççďöõìĀõ Ĉ ąÚþì Ş Ú× ĉė Ā×Ċ ąþì Ş úõÔ Ş èéć ÔôąÔ Č ēôŞďîŦìñĄìďîŦìþô Ċė ìďþôĊĀìďçĖÔöċŞìì ĈĘ èÔēîďéĀă ĐèŞĀõŞąèÔ ďÔćì×ö ĉė ÚÔĖĐøşúÔĄì ĐèŞõĄÚçĈú ŞąôĈúćݹݪúõ×ĊĀñøă Þĉė ÚôĈ Ġ þìŞúõďöĈõìĠħþìŞúõèćėÚñøăēúşĠþìŞúõèÔēçşýíąõĕ ĥþìúõô Ş ñøăēú Ĉ Ġþì ş úõõ Ş Úďþø Ą ĀĒþ Ċ öĀçĀ ş ÔèĈ ÚĠþì ĄĘ úõ Ş ÔøĄúĀăēöĐèŞĒìÔąöďöĈõì ÛăôĈÔąöďÝĖ×ÝĊė Ā éşąďÕşąþşĀÚ ēôŞêĄìéĊĀúŞąôąýąõýąõĢþìďêŞąÔĄíÕąçďöĈõìĠþì ÕąçēçşÔĈėþìÛĜąēôŞēçşéşąÕąçďÔćìÔĖþôçýćêëćěýĀíďöąÛăĐíŞÚ êĄûì×èćĒìÔąöďöĈõìēúş ñúÔê Ĉė þô Ąė ìďöĈõìÛăéČÔďöĈõÔúŞąďîŦì ñúÔêĈôÝąèć ñúÔì ĈĘ ÛăďÕşąþşĀÚďöĖú ÛĀÚêĈėìĄėÚçşąìþìşą _$T'5R*2!15Y1 1D' Ś2iiiiiiiii !2 4!2<Y)#(2*#Ţ!2+!2"?@! 5<Yş20*2!15Y11D' Ś2iii ñúÔêĈėÞŞąþìŞĀõÔĖÛăÛĄíÔøċŞôþøĄÚþşĀÚ þöĊĀĒÔøşîöăèČ ďúøą ďÝĖ×ÝĊėĀďýöĖÛĀąÛąöõŢþĄìþìşąďÕşąÔöăçąìÔĖÛăďøĖçøĀçĀĀÔ ÛąÔþĀÚý ş Úďö ćė ąêş ĈėêĜąĒþşđççďöõìô Ĉ ôąÔôąõďÝ Ĉ ì÷ç Ş ĐÕČ ÚÔŞ ÿąĈ ôþąøĄõèşĀÚēîďÝĈõöŢýćñøąçēçşēÚ úÝąê ć ĈėþćìôąÔýąþö Ĝ íďç Ą ÔúĖ êõć êŢ èÔÔ Ĉė ìöăìąú× Ą Āď×ô Ċ Ĉ ìĈė×ĊĀúćÝąêąÚúćêõŢ ĐèŞêĈėďçĖÔúćêõŢďÔøĈõçìĄÔ ĐøăèÔĐøşúèÔ ĀĈÔéĊĀóąüąĀĄÚÔ÷ü ÕĀÚďçĖÔûćøîŝÔĖ×ĊĀďøÕ íąÚ×ìêĜąýéćèć èÔéĉÚ Ĥ ×öĄĘÚ ēôŞöČşďöĈõìêĜąēô ÛìēîêĜąÚąìÛìďÔüĈõæ ēôďþŞ ìèĖ ĀÚďĀąþöô×öìôąĒÝ ş ďøõĐéôõ ş ÚèĄ ĀÚøÚÝ ş úă Ĉ ď×ôòĈ ŕýćÔýĒþŢ ôąê ş ąøąõ×ăĐììďÜø Ĝ õì Ĉė Ĉė×ĊĀ×úąôîúçöąúş ÕĀÚďçĖÔûćøîŝ ÔąöďöĈõìēôŞöąíö Ċė ì ĐøăôćĀąÛÛíóąõĒìýĈėîŖ ñúÔì ĈĘ ďöĈõÔúŞąďîŦìíĄæäćèĒÛďõĖì þöĊĀñúÔďöĈõìøăďĀĈõç Ôąöďöõìì Ĉ ìÔąöê ĄĘ ĀÚþì Ş ÚýĄ Āďñ Ċ õÚĀõ Ĉ ąÚďç Ş õúēô Ĉ ñĀè Ş ĀÚĒÝ ş ş úćÝąÔąööĀíđèŠăÔąöøĀÔÔĄìďîŦìďöĊėĀÚîÔèćĒ×öøĀÔēôŞďîŦì þöĀēô Ċ ŞĒþďñş ĀìøĀÔé Ċė ĀúĊ ąïŞ çëööôÝąè ć íąÚ×ìĒþ ć ďñş ĀìďÕ Ċė ąēî ş ýĀíĒþşÔĖôĈ ďþøŞąìĈĘ×ĊĀďÔüèöýąôĄ××Ĉ ×úąôýąôĄ××ĈďÔćçÕĉĘì öĀíèĄúĀõŞąÚēöÔĖèąôďöąÔĖôąÛìéĉÚúĄììĈĘúĈöÔööôèŞąÚĕ ýöşąÚ×úąôêöÚÛĜąĒþşďöąēçşôąõćĘôÔĄìēçşĀõŞąÚúĄììĈĘ þąÔúĄì×ĊìďîøĈėõìïĄìÛąÔúĄììĈĘ ďëĀ×ìçĈúŞąöĄÔďöąÛăďÔŞąēþô ×úąôďîŦìďñĊėĀìÕĀÚďöąĐèŞďõąúŢúĄõ ÕĀÛÚďÔĖíďĀąēúşĒèşèĈìÔą UW ñûĂ÷ĄçòĂõāòČÑùåóøĂúåóś ©Ôj¨q Proud to beKU ġĜëŏ)3 UX สุเทพ วงศ ์ รื่น ประธานสโมสรเกษตรศาสตร์ เอฟซี พ.ศ.๒๕๕๓ - ปั จจุบัน îöăúĄèć ýđôýöďÔüèöûąýèöŢďĀòÞĈÔŞĀèĄĘÚñöşĀôÔĄíôþąúćêõąøĄõďÔüèöûąýèöŢñûġģħĥ đçõďöôÛąÔÔąöďî ćė ìÝôöôò Ŧ èíĀøôþąú ċ êõąø ć õďÔüèöûąýèö Ą êŢ ôôþąú Ĉ êõąø ć õďÔüèöûąýèö Ą Ţ îŤÛÛċíĄìďîìýđôýöĀąÝ Ŧ ñĀõ Ĉ ČŞĒìēêõñöďôĈ õøĈ Ôġ 5ġ ďî Ĉ ìêŦ ôďç Ĉ õúÕĀÚôþąú Ĉ êõąø ć õÕĀÚö Ą Ąã úćýĄõêĄûìŢ êĈôòċèíĀøďÔüèöûąýèöŢďĀòÞĈďîŦìêĈôòċèíĀøöăçĄíĀąÝĈñ ýöşąÚìĄÔÔĈÿąòċèíĀøôþąúćêõąøĄõêĈėôĈðŖôĊĀĒþşďîŦììĄÔÔĈÿąĀąÝĈñ ďîŦìûČìõŢöúôìćýćèďÔŞąĐøăìćýćèîŤÛÛċíĄìêĈėöĄÔÔĈÿąòċèíĀø ôąöúôďÝ Ş õöĈ ŢêĈôďÔüèöêďöąö Ĉė ÔĐøăýö Ą ąÚÝ ş Āďý Ċė õÚĒþ Ĉ şÔĄíôþąúêõąø ć õďÔüèöûąýèö Ą Ţ ďîŦìýŞúìþìĉėÚĒìÔąöñĄåìąúÚÔąöòċèíĀøÕĀÚēêõĒþşĀõČŞĒìöăçĄíýąÔø ďþôąõ ďøĊėĀìÝĄĘìýČŞēêõñöĈďôĈõøĈÔĠ 5 óąõĒìĢîŖ ñûġĤĥħ UY ñûĂ÷ĄçòĂõāòČÑùåóøĂúåóś ถึงเพื่อนร่วมรุ่น KU 31 ทุกท่าน... ที่ ณ วันนี้เราได้ผ่านเวลาอันยาวนาน นับตั้งแต่เข้าเป็นนิสิตของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เกษตรกลาง บางเขน ตั้งแต่ ปี พ.ศ. ๒๕๑๔ จวบจนกระทั่งวันนี้ก็เป็นเวลากว่า ๕๐ ปีมาแล้ว และขอชื่นชมกับความร่วมมือ ร่วมใจ ร่วมก�าลังทรัพย์ ในการ |
ม อถ อไทยใช เบอร อ งกฤษคล นความถ ของee
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.ketiadaan Inc.
