ผู้ที่บรรเลงดนตรีไทยคนเดียวต้องคำนึงถึงอะไร

          เนื่องจากเพลงเดี่ยวเป็นเพลงสำหรับผู้บรรเลงคนเดียว ดังนั้น ผู้บรรเลงจะต้องมีความแม่นยำในทำนองเพลง จะผิดพลาด ไม่ได้ และจะต้องฝึกซ้อมมาเป็นเวลานานอย่างดีก่อน ที่จะบรรเลงทุกครั้ง เมื่อใดก็ตามที่เราได้มีโอกาสพบเห็น หรือได้ฟังการบรรเลงเดี่ยวก็ขอให้รู้เถิดว่านั่นแหละ ฝีมือชั้นครูจริงๆ เพ ลงเดี่ยว หมายถึงการบรรเลงเป็นทางเพลงเดี่ยว หากบรรเลงคนเดียวแต่เล่นในทำนองทางปกติ แบบนั้นไม่ใช่เพลงเดี่ยว แต่เป็นการ “บรรเลงคนเดียว”

��������ͧ���� x ŧ���ӵͺ���١��ͧ����ش

          1. ���㴤�͡�ú���ŧ�����

    1.  ���������ظպ���ŧ��ͧǧ�˭������ѹ��ŧ������¤    2.  ���ú���ŧ�ʹ�ǧ仾�����Ѻ��âѺ��ͧ �شҺ���ŧ�ŧ����ȡ���«�������    4.  ����բ��㴶١��ͧ

          2. ���ŧ��㹢��� �����������ŧ���������ͧ����ժ�Դ��ҧ�

    1.  ����ç������    2.  ������¤    3.   ��Ǿا���   ����ȡ

          3. ���㴤�ͤس���ѵԷ���Ӥѭ�ͧ��âѺ��ͧ�����

    1.  ˹�ҵҴ�    2.  �ժ������§ �����§����ʡѧ�ҹ     4. �����¹�Ѻ��ͧ�Ѻ������ժ������§

          4. 㹡�ú���ŧ���������ͧ�������觷���Ӥѭ�ҡ����ش��͢���

    1.  ʶҹ���㹡�ú���ŧ    2.  �������ҷ��������ŧ ��ý֡�����ͧ�ѡ�����     4.  �١�ء���

          5. ��觷�������ú���ŧ��ТѺ��ͧ����ǻ��ʺ������稤�͢���

    1.  ����ͧ͢�ѡ����շ��֡�Ҵ�����    2.  �ҧ�ŧ����    3.  ������ѹ  �١�ء���

          6. ���㴤�ͤ������¢ͧ��âѺ��ͧ����

    1.  ��âѺ��ͧ����� 5 ������    2.  ��âѺ��ͧ����� 4 ������    3.  ��âѺ��ͧ����� 3 ������  ��âѺ��ͧ����� 2 ������

          7. ���ŧ���������Һ���ŧ��ТѺ��ͧ�����Ҩ����ŧ㴵��仹��

   �ŧ�ʹ�ӹ֧ ��    2.  �ŧ����ȡ������    3.  �ŧ����Ӿ֧������     4.  �ŧᢡ�ͭ ��

          8. ��âѺ��ͧ���� ��觷���Ӥѭ��͢���

    1.  ���§ⴹ�蹢ͧ�ѡ��ͧ���Ф�    2.  ��������ö��дѺ�٧�ͧ�ѡ��ͧ ������������§㹡�âѺ��ͧ���ŧ     4.  �١��駢�� � ��� ��� �

          9. �������¢ͧ��ú���ŧ������㴶١��ͧ�ҡ����ش

    1.  �ҹ�����ŧ�йҴ���թ�觵�仾�����ѹ    2.  ��ͧ����ŧ�����������ͧ��Сͺ�ѧ������ª�� ��������������ú���ŧǧ��Ҵ����ҧ���·���ç�Ф���觪ҵ�     4.  �١��駢�� �. ��Т�� �

          10. ��ú���ŧ�����ͧ�ӹ֧�֧�������Ӥѭ

    1.  �ҧ�ŧ����Ŵ⼹    2.  �س�Ҿ�ͧ����ͧ����� ������������§�ͧ�ѡ������     4.  ��������ö��дѺ�٧�ͧ�ѡ�����

รูปแบบการบรรเลงดนตรีไทย

-ธันวาคม 18, 2560

                  การบรรเลงดนตรีไทย แบ่งเป็น 2 รูปแบบ  ได้แก่ การบรรเลงเดี่ยว และการบรรเลงหมู่
            1. การบรรเลงเดี่ยว
             1.1 การบรรเลงเครื่องดนตรีชนิดใดชนิดหนึ่งตามลำพังคนเดียว ไม่มีเครื่องดนตรีใดๆมาร่วม การบรรเลงลักษณะนี้  ผู้บรรเลงสามารถกำหนดระดับเสียงได้ตามต้องการ ส่วนใหญ่ใช้บรรเลงเพื่อฝึกซ้อม หรือการบรรเลงที่ไม่เป็นพิธีการ ทำนองเพลงเป็นทำนองปกติ  ไม่มีลีลาพิเศษ
             1.2 การบรรเลงคนเดียวที่ผู้บรรเลงต้องแสดงความสามารถ หรือฝีมือในการแสดงโดยคำนึงถึงความสมบูรณ์แบบของการบรรเลง ทั้งเสียง ทำนอง จังหวะ  ตลอดจนเทคนิคการบรรเลง  การบรรเลงประเภทนี้จะมีเครื่องกำกับจังหวะ ได้แก่ ฉิ่ง  กลอง  ประกอบการบรรเลงด้วย

             2. การบรรเลงหมู่
                 การบรรเลงหมู่ หมายถึง การบรรเลงโดยผู้บรรเลงมากกว่า 1 คนขึ้นไป มีลักษณะ ดังนี้
              2.1 การบรรเลงเฉพาะเครื่องดนตรีชนิดใดชนิดหนึ่งพร้อมกันมากกว่า 1 คนขึ้นไป  มีแต่การบรรเลงไม่เกี่ยวข้องกับการขับร้อง เช่น การบรรเลงขิมหมู่ จะเข้หมู่  ระนาดเอกหมู่  เป็นต้น  การบรรเลงลักษณะนี้ผู้บรรเลงทุกคนต้องตรวจสอบเสียงของเครื่องดนตรีให้ตรงกัน ต้องบรรเลงให้ทำนองเหมือนกันและพร้อมเพรียงกัน ไม่ว่าขึ้นเสียงสูงหรือลงเสียงต่ำก็ต้องเหมือนกันทุกคน  การบรรเลงลักษณะนี้ ผู้บรรเลงทุกคนจึงจำเป็นต้องฝึกซ้อมร่วมกันให้มาก เพื่อให้เสียงที่บรรเลงออกมาเป็นเสียงเดียวดุจการบรรเลงเพียงคนเดียว

               2.2 การบรรเลงเครื่องดนตรีหลายชนิดประสมกันเป็นวง  เป็นลักษณะการบรรเลงที่นำเครื่องดนตรีหลายชนิดมาประสมกันเป็นวงตามแบบแผนดนตรีไทย ได้แก่ วงปี่พาทย์ชนิดต่างๆ วงเครื่องสาย และวงมโหรี การบรรเลงลักษณะนี้  ผู้บรรเลงต้องตรวจสอบความพร้อมของเครื่องดนตรีอยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องดนตรีประเภทที่ใช้สาย  สายอาจตึง หย่อน หรือขาดได้  ต้องรู้จักหน้าที่ของเครื่องดนตรีที่ตนบรรเลง ไม่ก้าวก่ายหน้าที่ของเครื่องดนตรีอื่น  ทุกคนต้องขยันหมั่นฝึกซ้อมร่วมกัน เพื่อให้การบรรเลงพร้อมเพรียง ไพเราะ น่าฟัง ไม่ผิดพลาด