การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) กระบวนการสรรหาผู้บริหารมหาวิทยาลัยของสภามหาวิทยาลัยของรัฐในประเทศไทย และ 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลในการสรรหาผู้บริหารมหาวิทยาลัยของสภามหาวิทยาลัยของรัฐในประเทศไทย การวิจัยครั้งนี้เป็นวิจัยเชิงคุณภาพรูปแบบกรณีศึกษาพหุกรณี รวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 43 คน ใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง ประกอบด้วย กรรมการสภามหาวิทยาลัยผู้ทรงคุณวุฒิ กรรมการสภามหาวิทยาลัยผู้แทนคณาจารย์ ประธานสภาคณาจารย์ อาจารย์และเจ้าหน้าที่สำนักงานสภามหาวิทยาลัย ของหน่วยงานที่เลือกศึกษาวิจัย ได้แก่ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และมหาวิทยาลัยขอนแก่น ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการสรรหาผู้บริหารมหาวิทยาลัย ประกอบด้วย 5 ขั้นตอน คือ (1) การแต่งตั้งคณะกรรมการสรรหา (2) กำหนดคุณสมบัติผู้เข้ารับการสรรหา (3) กำหนดวิธีการได้มาซึ่งรายชื่อผู้เข้ารับการสรรหา (4) คณะกรรมการสรรหาพิจารณากลั่นกรองรายชื่อและเสนอรายชื่อต่อสภามหาวิทยาลัย และ (5) สภามหาวิทยาลัยพิจารณาคัดเลือกผู้ที่เหมาะสม และ 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลในการสรรหาผู้บริหารมหาวิทยาลัย ประกอบด้วย (1) องค์ประกอบของคณะกรรมการสรรหา ทั้งองค์ประกอบของคณะกรรมการสรรหานายกสภามหาวิทยาลัย องค์ประกอบของคณะกรรมการสรรหากรรมการสภามหาวิทยาลัยผู้ทรงคุณวุฒิ และองค์ประกอบของคณะกรรมการสรรหาอธิการบดี ควรมีสัดส่วนของตัวแทนในหลาย ๆ กลุ่มเพื่อป้องกัน พิทักษ์ และรักษาผลประโยชน์ของมหาวิทยาลัยร่วมกัน อย่างไรก็ตาม องค์ประกอบของคณะกรรมการสรรหาที่มีความแตกต่างกันย่อมนำมาซึ่งประสิทธิผลในการสรรหาผู้บริหารมหาวิทยาลัยที่แตกต่างกัน (2) การมีส่วนร่วมของประชาคมมหาวิทยาลัยในกระบวนการสรรหา (3) หน่วยงานสนับสนุนการสรรหาผู้บริหาร (4) วัฒนธรรมการทำงาน และ (5) ทรัพยากรและทิศทางการพัฒนามหาวิทยาลัย
Downloads
Download data is not yet available.
Article Details
References
เกษม สุวรรณกุล. (2552). การรบริหารจัดการที่ดีมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐบาล. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จูน เจริญเสียง และคณะ. (2563). ธรรมาภิบาลในการสรรหาแต่งตั้งกรรมการและผู้บริหารระดับสูงและการกำกับธรรมาภิบาลของสถาบันอุดมศึกษา: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏและมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
ต่อพงศ์ กิตติยานุพงศ์. (2563). การปฏิรูปอุดมศึกษาไทยตามหลักการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่: การปรับใช้ประสบการณ์ของประเทศเยอรมนีในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ถนัด บุญชัย, อนุรักษ์ ปัญญานุวัฒน์, ชูชีพ พุทธประเสริฐ และประพันธ์ ธรรมไชย (2559). การกำกับดูแลมหาวิทยาลัยราชภัฏที่เหมาะสมโดยสภามหาวิทยาลัยราชภัฏ.วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 10(4), 19-34.
ทินพันธุ์ นาคะตะ. (2546). สภามหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ. ใน มหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐภายใต้ความรับผิดชอบต่อสังคมผู้รับบริการและประโยชน์สาธารณะ. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดทบวงมหาวิทยาลัย.
ไทย ทิพย์สุวรรณกุล. (2561). ระบบการได้มาและการประเมินสภาสถาบันและผู้บริหารสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. กรุงเทพฯ: สถาบันคลังสมองของชาติ.
บุญเชิด หนูอิ่ม. (2563). สถานภาพระบบโครงสร้างองค์กรและการดำเนินงานของสภามหาวิทยาลัยตามพระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยบูรพา พ.ศ. 2550 ที่มีผลต่อธรรมาภิบาล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 39(6), 21-34.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2554). คุณธรรมจริยธรรมของสภามหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: สถาบันคลังสมองของชาติ.
พีรเดช ทองอำไพ. (2559). ประมวลหลักสูตรธรรมาภิบาลเพื่อการพัฒนาอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันคลังสมองของชาติ.
พีรสิทธิ์ คำนวณศิลป์ และธัชเฉลิม สุทธิพงษ์ประชา. (2559). พัฒนาการการบริหารรัฐของไทย: จากอดีตสู่อนาคต. ขอนแก่น: วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ภาวิช ทองโรจน์. (2553.). สภามหาวิทยาลัยกับหลักการบรรษัทภิบาล. กรุงเทพฯ: สภามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย.
รัตนะ บัวสนธ์. (2551). ธรรมาภิบาลของมหาวิทยาลัยของรัฐ: พหุกรณีศึกษา. วารสารวิจัยและวัดผลการ ศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 6(1), 47-67.
วิจิตร ศรีสอ้าน. (2554). การปฏิรูปสภามหาวิทยาลัย ปฏิรูปอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันคลังสมองของชาติ.
สถาบันคลังสมองของชาติ. (2552). บทบรรณาธิการ. จดหมายข่าวธรรมาภิบาลมหาวิทยาลัย, 1(1), 2.
สุดสาคร สิงห์ทอง. (2560). ธรรมาภิบาลของผู้บริหารมหาวิทยาลัยในภาคใต้ของประเทศไทย. อินทนิลทักษิณสาร, 12(2), 131-158.
สำนักงานปลัดทบวงมหาวิทยาลัย. (2536). การพัฒนาระบบบริหารสถาบันอุดมศึกษาของรัฐที่มิใช่ส่วนราชการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดทบวงมหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). รายงานการวิจัยเรื่องประสิทธิภาพและการบริหารจัดการของมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์ และแทน พิธิยานุวัฒน์. (2556). การประเมินสภามหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: สถาบันคลังสมองของชาติ.
Morse, J. M. & Field, P. A. (1995). Qualitative Research Methods for Health Professionals. Thousand Oaks: Sage Publications.
Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods. (3rd ed.). CA: Thousand Oaks: Sage Publications.
Yin, R. K. (2013). Case study research: Design and methods. (5th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
กระบวนการสรรหามีกี่ขั้นตอน
1. จัดทำ Job Description. ... .
2. กำหนดทีมผู้สัมภาษณ์งาน ... .
3. เตรียมการสัมภาษณ์งาน ... .
4. ดำเนินการสัมภาษณ์งานอย่างมืออาชีพ ... .
5. อธิบายรายละเอียดงานให้ชัดเจน ... .
6. สื่อสารอย่างมืออาชีพ ... .
7. คัดเลือกผู้สมัครงาน ... .
8. รับเข้าทำงาน.
กระบวนการคัดเลือกพนักงานใหม่ต้องมีขั้นตอนอะไรบ้าง
กระบวนการคัดเลือกพนักงานใหม่.
การรับผู้สมัคร (Reception of Applicants).
การสัมภาษณ์เบื้องต้น (Preliminary Interview).
การให้กรอกใบสมัคร (Application Blank).
การทดสอบ (Employment Tests).
การสัมภาษณ์ (Interview).
การตรวจสอบคุณสมบัติพื้นฐาน (Background Investigation).
หลักการสำคัญของการสรรหาบุคลากรขององค์การมีอะไรบ้าง
หลักการสรรหาบุคลากรขององค์การ คือ ระบบการกลั่นกรองบุคลากรในขั้นต้น เริ่มจากเงื่อนไขการประกาศรับสมัคร ได้แก่ คุณสมบัติ คุณวุฒิการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน และการคัดเลือกจากการสอบคัดเลือก ได้แก่ การสอบความรู้ทั้งภาคทฤษฎี และภาคปฏิบัติ ในขั้นสุดท้ายเป็นการสอบสัมภาษณ์ เพื่อคัดเลือกบุคลากร ที่มีความรู้ ความสามารถและ ...
วิธีการสรรหาทรัพยากรมนุษย์ มีกี่ประเภท
ประเภทของการสรรหาบุคลากร สามารถแบ่งได้ 2 ประเภท ดังนี้ 1. การสรรหาบุคลากรภายในองค์กร (Internal Recruitment) แหล่งทรัพยากรบุคคลอันดับแรกสุดที่เป็นตัวเลือกให้ฝ่าย HR สามารถเริ่มสรรหาได้ก่อนก็คือพนักงานภายในองค์กร 2. การสรรหาบุคลากรภายนอกองค์กร (External Recruitment)